Μαρινάκης vs. Μαρινάκης: Η βεντέτα που άνοιξε με το «Βήμα» η κυβέρνηση

Αν αναζητήσουμε «κηλίδες» στη διαδρομή της εφημερίδας «Το Βήμα» θα τις βρούμε σε δύο περιπτώσεις: Τη στιγμιαία υποστήριξη στην Αποστασία του 1965 που προκάλεσε λαϊκή διαμαρτυρία έξω από τα γραφεία της- και την υποστήριξη που έχει προσφέρει στον Κυριάκο Μητσοτακη για να γίνει πρωθυπουργός. Πέραν αυτών, το «Βήμα» αποτυπώνει την πληρέστερη εκδοχή της ελληνικης δημοσιογραφίας στη μεταπολεμική περίοδο.

Ο πορτ παρόλ του Κυριάκου Μητσοτάκη έλαβε εντολή να σχολιάσει την αποκάλυψη της εφημερίδας για αλλοίωση του ηχητικού των Τεμπών ως εξής: «Αποτελεί δημοσιογραφική κηλίδα στην ιστορική πορεία της».

Περίεργο. Ήταν αρκετές οι διαψεύσεις που προηγήθηκαν. Προς τι η επίθεση σε με μια – μάλλον φιλοκυβερνητική τα τελευταία χρόνια – εφημεριδα για ένα να καθ’ όλα τεκμηριωμένο δημοσίευμα; Γιατί η κυβέρνηση, που επικαλείται διαρκώς τη Δικαιοσύνη για την αναζήτηση στης αλήθειας στην τραγωδία των Τεμπών, σπεύδει να προκαταλάβει την κρίση της για το περιεχόμενο του συγκεκριμένου ρεπορτάζ;

Η προσεκτική μελέτη της δήλωσης του Παύλου Μαρινάκη αναδεικνύει ότι ο στόχος του δεν είναι ακριβώς το δημοσίευμα, αλλά «ο παραπλανητικός τίτλος» που ανήκει στην αρμοδιότητα της διεύθυνσης της εφημερίδας και κατ’ επέκταση της ιδιοκτησίας της. Ο Μαρινάκης δεν αποδίδει τις «θεωρίες συνωμοσίας, τις δηλητηριώδεις φήμες και τους εύκολους εντυπωσιασμούς» που καταγγέλλει στον συντάκτη Βασίλη Λαμπρόπουλο, αλλά στο αφεντικό του. Ωστόσο, δήλωσή του για τον ισχυρότερο μιντιακό παράγοντα της χώρας, Βαγγέλη Μαρινάκη, χωρίς τη συγκατάθεση ή την εντολή του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν νοείται.

Η απόδοση «συνωμοσιών» από τον υφυπουργό his master voice και επιδιώξεων «αποσταθεροποίησης» από τις «πήγες του Μεγάρου Μάξιμου» στον ιδιοκτήτη της Alter Ego ισοδυναμούν με κρίση. Ήδη κλιμακώνεται εκατέρωθεν και κλονίζει το σύστημα υποστήριξης του σημερινού πρωθυπουργού.

Η πραγματική ισχύς του βρίσκεται στον συνδυασμό ασυλίας και προβολής που του εξασφάλισαν οι συμφωνίες του με τους βασικούς μιντιακούς παίκτες. Χωρίς αυτούς το νεομητσοτακικό ιμπέριουμ καταρρέει. Δεν διαθέτει επαρκή ερείσματα στην κοινωνία ή στο κόμμα και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του απειλείται από έξωθεν επιρροές στην Κ.Ο.

Η υπερβολικά σφοδρή αντίδραση σε ένα απλό δημοσίευμα, πέραν της ενοχής που υποδηλώνει, αποκαλύπτει και τους – από καιρό φημολογούμενους – τριγμούς στις σχέσεις του με τους πυλώνες που τον ανέδειξαν. Όσοι παρακολουθούν από κοντά τις θερμοκρασίες στο σημείο επαφής πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, διακρίνουν την αίτια: Στην πατροπαράδοτη βουλιμία της οικογένειας προστίθεται η προσωπική επιδίωξη του νεότερου Μητσοτάκη να επιβάλει την απόλυτη κυριαρχία του στη χωρα – χωρίς έλεγχο από κανέναν.

Ωστόσο, όπως δεν υπάρχουν κοινωνίες σε ακινησία και αυτό το διαπιστώνεται πλεον η κυβέρνησή του, έτσι δεν υπάρχουν και συμφωνίες αμοιβαίων συμφερόντων μακράς διάρκειας. Η νευρική αντίδραση του πρωθυπουργού δείχνει ότι χάνει τον έλεγχο και αρχίζουν να αναδεικνύονται – από τους υποστηρικτές του – οι κηλίδες της διακυβερνησης που ασκεί. Οπότε: Καλά ξεμπερδέματα…

Υ.Γ.: Με την αποκάλυψη του «Βήματος» επιβεβαιώνεται η προηγηθείσα αναφορά της στήλης ότι το σκάνδαλο στα Τέμπη βρίσκεται στους μυστηριώδεις παρακυβερνητικούς χειρισμούς που άρχισαν αμέσως μετά τη σύγκρουση των τρένων.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

Eurokinissi | Γιάννης Παναγόπουλος, Βασίλης Ρεμπάπης