«Μαύρες μέρες» για τον εκλεκτό του Χατζηδάκη στο Υπερταμείο, Σταμπουλίδη! Τον έδιωξαν από το Δ.Σ. του ΟΛΘ και τον «ετοιμάζουν» για έξοδο από παντού

Η αποχώρηση του Παναγιώτη Σταμπουλίδη από το Δ.Σ. του ΟΛΘ δεν με εξέπληξε καθόλου. Ήταν απλώς θέμα χρόνου. Όσοι παρακολουθούν το παρασκήνιο γύρω από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης γνώριζαν καλά ότι το κλίμα για τον εκτελεστικό του Υπερταμείου είχε βαρύνει εδώ και μήνες. Δεν είχε ξεκινήσει καλά. Ο ίδιος, όμως, έδειχνε να θεωρεί πως τίποτα δεν τον αγγίζει — πως η προστασία του από τον Χατζηδάκη ήταν αρκετή για να τον κρατά στο απυρόβλητο.

Η πραγματικότητα αποδείχθηκε πιο σκληρή. Ο Σταμπουλίδης πληρώνει σήμερα την αλαζονεία του, την πεποίθηση ότι μπορεί να κινείται σαν “τεχνοκράτης υπεράνω όλων”, χωρίς πολιτικό κόστος και χωρίς συνέπειες.

Η ιστορία με την ακύρωση του διαγωνισμού για το λιμάνι του Βόλου ήταν το σημείο καμπής — όχι γιατί ήταν απλώς μια δύσκολη απόφαση, αλλά γιατί αποκάλυψε πόσο βαθιά ήταν η έπαρσή του. Ολόκληρος ο ΟΛΘ είχε ήδη ανακηρυχθεί προτιμητέος επενδυτής με προσφορά 51 εκατομμυρίων ευρώ, σχεδόν τα διπλάσια από τη δεύτερη. Και ξαφνικά, όλα ακυρώθηκαν στο όνομα μιας «αναπροσαρμογής στρατηγικής».

Η εξήγηση περί “μεταβολής των συνθηκών” μπορεί να ακούγεται θεσμικά πειστική, αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι ήταν η αλήθεια. Το παρασκήνιο μιλούσε ξεκάθαρα: γεωπολιτικές πιέσεις, αμερικανικοί παράγοντες, φόβος για ρωσική επιρροή μέσω Σαββίδη. Μόνο που ο Σταμπουλίδης φέρθηκε σαν να μπορούσε να χειριστεί αυτές τις ισορροπίες μόνος του, να παίζει σε πίστα που ξεπερνούσε τα κυβερνητικά του όρια.

Φάνηκε πόσο «λίγος» ήταν. Από πρόεδρος στην Λαχαναγορά τον έκαναν πρώτο βιολί στο Υπερταμείο που χειρίζεται την περιουσία του Ελληνικού κράτους.

Και τώρα; Ο άνθρωπος που θεωρούσε ότι ο Χατζηδάκης θα τον κρατά πάντα “μέσα στο παιχνίδι”, βλέπει ότι ούτε ο πολιτικός του προστάτης μπορεί να τον σώσει. Γιατί στο τέλος, κανείς δεν προστατεύει εκείνον που καίει γέφυρες παντού. Στην πολιτική και στη δημόσια διοίκηση, όποιος πιστεύει ότι είναι άτρωτος, σύντομα ανακαλύπτει ότι είναι αναλώσιμος.

Ο Σταμπουλίδης υπήρξε χρήσιμος όσο εξυπηρετούσε. Τώρα που έγινε βάρος, απλώς αντικαταστάθηκε. Και η αποχώρησή του από τον ΟΛΘ είναι το πρώτο σύμπτωμα μιας ευρύτερης αποδυνάμωσης — προσωπικής και πολιτικής. Όσο για το Υπερταμείο; Εκεί τα πράγματα μόλις αρχίζουν να δυσκολεύουν. Ένα πουλάκι του Μαξίμου μου είπε ότι είχε ερωτηθεί και ο Παπαχρήστου για την μοίρα που του επιφυλάσσουν και κούνησε το κεφάλι του σαν να λέει «ακόμα δεν το κάνατε;».

edolio5.gr