Η υπόσχεση για ένα επιτελικό κράτος που θα λύνει τα προβλήματα με ένα κλικ, κατέληξε σε συνταγή για καπαμά, εν μέσω υποκλοπών. Αναμενόμενο για ένα σύστημα εξουσίας με ειδικότητα στο φαγοπότι και τις απευθείας αναθέσεις.
Το σκάνδαλο των υποκλοπών αποτελεί ύβρι και προσβολή για τη Δημοκρατία και για τον ελληνικό λαό.
Ο Έλληνας πολίτης είναι προσβεβλημένος διπλά. Από την ουσία της υπόθεσης, αλλά και από τη διαχείρισή της, αφού ξέσπασε το σκάνδαλο.
Η(αποτυχημένη) αντιμετώπιση του σκανδάλου από την κυβέρνηση, είχε δύο σκέλη. Αρχικά μέσω του ελέγχου των ΜΜΕ, επιχειρήθηκε να εξαφανιστεί το θέμα, όπως τόσα άλλα τα τελευταία τρία χρόνια ή να διαστρεβλωθεί το περιεχόμενο της υπόθεσης. Θυμηθείτε ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, παρουσιάστηκε σχεδόν ως φταίχτης, επειδή δεν πήγε να “ενημερωθεί στο αυτί” και να γίνει συνένοχος παρακρατικών πρακτικών.
Στη συνέχεια εφόσον, λόγω Ανδρουλάκη και λόγω παραδοχής Μητσοτάκη για την εμπλοκή της ΕΥΠ και των παραιτήσεων Δημητριάδη και Κοντολέοντα δεν ήταν δυνατόν να συνεχιστεί η συσκότιση, επιχειρήθηκε (και αυτή είναι η δεύτερη προσβολή) να εμφανιστούν οι Έλληνες πολίτες ως απολύτως αδιάφοροι για τις υποκλοπές.
Προφανώς η ακρίβεια και οι ανάγκες μιας οικογένειας προηγούνται, αλλά είναι χυδαία η επίκλησή τους για να καλυφθεί ένα έγκλημα κατά της δημοκρατικής ομαλότητας.
Όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας με ρυθμό, που η καλοστημένη επιτελική μηχανή προπαγάνδας δεν μπορεί πια να ελέγξει (οι ακροκεντρώοι κουτουλάνε μεταξύ τους στα σόσιαλ ή ασχολούνται με τις όμορφες εικόνες του Φθινοπώρου), αποδεικνύουν ότι η αλαζονεία του συστήματος ήταν πολύ μεγαλύτερη από τις ικανότητές του.
Γι’ αυτό και τα πρακτοριλίκια που αποκαλύπτονται, αλλά και οι δικαιολογίες, είναι επιπέδου “Φαλακρός Πράκτωρ Θου-Βου”, μόνο που δεν γελάει κανείς.
Από την αποφυγή οποιασδήποτε αναφοράς στη λέξη “Predator”, φτάσαμε στην παραδοχή του πρωθυπουργού για την ύπαρξη παράνομων λογισμικών στην Ελλάδα και από εκεί στην πρόθεση να… απαγορευτούν τα απαγορευμένα.
Το νέο αφήγημα που λανσαρίστηκε μόλις χθες, είναι ότι για να παρακολουθούνται τόσα μέλη της κυβέρνησης, το Μαξίμου δεν είναι θύτης, αλλά θύμα. Με λίγα λόγια η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι και κάποιος παρακολουθούσε όλο το υπουργικό συμβούλιο, αλλά το ελληνικό κράτος δεν ξέρει ποιος.
Η ουσία δεν αλλάζει. Μια ομάδα “επιτελικών” με έδρα το Μαξίμου, παρακολουθούσε τους πάντες και ειδικά στην περίπτωση του ΥΠΕΞ, μπλέκει τη χώρα σε περιπέτειες με ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Δεν έφτανε η απόλυτη εξουσία, ο έλεγχος της δημόσιας σφαίρας, το χρήμα που έρεε άφθονο, οι δολοφονίες χαρακτήρων, οι οικονομικοί αποκλεισμοί. Ήθελαν περισσότερα.
Οι παρακολουθήσεις είναι η απόδειξη πώς η κυβέρνηση λειτούργησε ως καθεστώς και σε ανώτερο επίπεδο υπήρχε η αίσθηση ότι θα ασκεί εξουσία για πάρα πολλά χρόνια.
Όταν όμως η η οργή της κοινωνίας, μετατρέπεται σε πικρό γέλιο, τότε δεν υπάρχει επιστροφή. Διότι σταδιακά αυτό συμβαίνει. Οι ατσαλάκωτοι επιτελικοί κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο και καλύπτουν την ανεπάρκειά τους με ψέματα και αφηγήματα που δεν αντέχουν κριτική και προκαλούν θυμηδία. Και το κάνουν άγαρμπα και σε κάθε ζήτημα.
Στις υποκλοπές κάθε εξήγηση κρύβει πίσω της ένα “αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις”. Οι υδρογονάνθρακες εναλλάσονται με καθημερινή πολύωρη κατήχηση για την τουρκική απειλή. Απέναντι στην ακρίβεια και τον πληθωρισμό, περιφέρουν ένα τρύπιο καλάθι, το οποίο κονιορτοποίησε με δυο λέξεις ένας γέροντας.
Η υπόσχεση για ένα επιτελικό κράτος που θα λύνει τα προβλήματα με ένα κλικ, κατέληξε σε συνταγή για καπαμά, εν μέσω υποκλοπών. Αναμενόμενο τέλος για κάποιους, που ειδικεύονται στις απευθείας αναθέσεις και το φαγοπότι.
news247.gr
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
