Με ανοχή Μητσοτάκη «ειδική σχέση» ΕΕ – Τουρκίας

Με απόφαση Ευρωπαίων, και ειδικά των «συμμάχων» – μεγάλων κρατών μελών της ΕΕ, η Τουρκία μπαίνει από την πίσω πόρτα στα ευρω-κονδύλια για την ευρω-άμυνα και στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας, ενώ η Ελλάδα υφίσταται εθνική ταπείνωση.

Σε Βατερλώ για την Ελλάδα, αποδεικνύονται οι ολέθριοι χειρισμοί του Κυριάκου Μητσοτάκη ως το θ;eμα της εισόδου της Τουρκίας στα κονδύλια εκατοντάδων δισεκατομμυρίων για τα εξοπλιστικά προγράμματα της Ευρώπης και σταδιακά στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφ;aλειας.

Με την «ανοχή» του πρωθυπουργού, αν όχι κάνοντας τα στραβά μάτια στο όνομα της πολιτικής των «ήρεμων υδάτων» στα ελληνο-τουρκικά, προς τέρψιν της Αγκυρας, την οποία χαϊδολογούν οι μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, η Τουρκία θα λάβει κομμάτι της πίττας των ευρωπαϊκών εξοπλισμών σε όφελος της πολεμικής βιομηχανίας της.

Η «αλληλεγγύη» των «συμμάχων» μας στην πράξη. Τη στιγμή που η Τουρκία, εδώ και χρόνια, ακολουθεί εμφανώς επιθετική πολιτική έναντι του κράτους -μέλους της ΕΕ, Ελλάδας, και μάλιστα κατέχει τη μισή Κύπρο, η οποία είναι επίσης μέλος της ΕΕ, την ανακηρύσσουν και επισήμως «ομοϊδεάτη» και «ομονοούσα» χώρα. Εως πρόσφατα, οι λέξεις αυτές ακούγονταν από τα στόματα των επικεφαλής κυβερνήσεων μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών. Τώρα, αυτό ισχύει και με τη «βούλα» της ΕΕ. Μόλις προ εβδομάδων, στα αποτυχημένα ταξίδια του, στη Γερμανία και στην Ιταλία, ο Κ.Μητσοτάκης τα ξανάκουσε.

Ολέθριοι χειρισμοί

Ηδη, όμως, εδώ και μήνες η ένταξη της Τουρκίας στα στρατιωτικά ευρω-κονδύλια (όπως και της συμμάχου της, Βρετανίας), ήταν δεδομένη. Εκτός των δημόσιων δηλώσεων επικεφαλής ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, το μέγαρο Μαξίμου γνώριζε πολύ καλά ότι η Πολωνία, η οποία είχε από την αρχή του έτους την προεδρία της ΕΕ, προωθεί την κατάργηση του «βέτο», της ομοφωνίας, της βασικής αρχής δηλαδή της ΕΕ στις λήψεις των αποφάσεων.

Τι, άραγε, έπραξε η ελληνική κυβέρνηση για να αποτρέψει αυτή την δυσμενή κατάσταση για τα εθνικά συμφέροντα; Τι έκανε για να δημιουργήσει συμμαχίες εντός της ΕΕ, ούτως ώστε να μην ληφθούν αποφάσεις με «αυξημένη πλειοψηφία», αλλά με βάση την αρχή της ομοφωνίας; Από τη στιγμή που ο κύβος ερρίφθη, και αυτό είχε καταστεί σαφές εδώ και περισσότερο από ένα μήνα, η ελληνική ταπείνωση θεωρείτο δεδομένη.

Τώρα, λοιπόν, έρχεται η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών με κατάπτυστες διαρροές «διπλωματικών πηγών», να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Η «άτυπη» ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών για την – κατά πλειοψηφία – απόφαση χωρών της ΕΕ σχετικά με την Τουρκία, αποτελεί μνημείο διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, με μόνο στόχο της να συγκαλύψει τις τεράστιες ευθύνες Μητσοτάκη για την εθνική ήττα της χώρας μας.

Αραγε, τι έπραξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη «φίλη» του, την επικεφαλής της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν, η οποία φέρεται ως κινητήριος μοχλός της κατάργησης της ομοφωνίας; Τι έκανε, επίσης, με τον «ομόσταυλό» του στο ευρωπαϊκό Δεξιό κόμμα, Χριστιανοδημοκράτη, νέο καγκελάριο της Γερμανίας, με την «κολλητή» του, τη Μελόνι, ακόμα και με τον «σύμμαχο» Μακρόν, ο οποίος φαίνεται τελευταία πως ερωτοτροπεί με τον Ερντογάν, κ.ο.κ.;

Είναι εντυπωσιακό, αλλά την ίδια στιγμή που το προπαγανδιστικό επιτελείο του μεγάρου Μαξίμου, χέρι χέρι με τα μεγάλα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, έριχναν επικοινωνιακά πυροτεχνήματα για το πόσο καλές είναι οι σχέσεις Μητσοτάκη με τους ηγέτες των μεγάλων χωρών της ΕΕ, οι «σύμμαχοι» και «φίλοι» του τον έγραφαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Αλίμονο. Οι μπίζνες με τον Ερντογάν προέχουν. Και μετά από όλα αυτά, η κυβέρνηση με … χάντρες τύπου δηλώσεων του υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη, για το πόσο «αναβαθμισμένη διεθνώς» είναι η θέση της Ελλάδας, νομίζει ότι κοροϊδεύει τους … ιθαγενείς. Δυστυχώς, αναβαθμισμένη είναι μόνο η ξενοδουλεία. Τα υπόλοιπα είναι κουραφέξαλα.

Ευρωκοινοβούλιο: Παρανομεί η Κομισιόν

Η απόφαση των Ευρωπαίων συνιστά ουσιαστικά παρανομία. Πόσο μάλλον, αφού εκτός των άλλων, παραγκωνίστηκε το Ευρωκοινοβούλιο.

Ως γνωστόν, με δύο επιστολές προς την πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η νομική υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και η πρόεδρός του, Ρομπέρτα Μέτσολα, εκφράζουν τις εντονότατες ενστάσεις τους για την ένταξη της Τουρκίας στον μηχανισμό SAFE της ΕΕ (είναι ταμείο 150 δισ. για εξοπλισμούς – κατ’ αρχήν, συνολικά προγραμματίζονται 800 και βλέπουμε!).

Χαρακτηριστικά, το Ευρωκοινοβούλιο επισημαίνει ότι δεν είναι νόμιμη η διαδικασία που ακολουθεί η Κομισιόν. Οι ενστάσεις του Ευρωκοινοβουλίου μπορεί να οδηγήσουν σε περιπλοκές εντός της ΕΕ, αφού ακόμα και το ενδεχόμενο της προσφυγής στο ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν αποκλείεται.

«Εδωσε» το βέτο

Να σημειωθεί ότι η Κομισιόν, από την περίοδο του κορονοϊού και μετά, αποφασίζει και διατάσσει, αγνοώντας προκλητικά τα κράτη – μέλη της ΕΕ και τους ευρωπαϊκούς κανόνες δημοκρατικής λειτουργίας. Στην πραγματικότητα, έχει καταργήσει σε πολλές περιπτώσεις την αρχή της ομοφωνίας.

Ακρως σημαντικό είναι ότι συστηματικά, από το 2015 και μετά, το Βερολίνο προωθούσε την κατάργηση του «βέτο», και την αντικατάστασή του – για «σοβαρά» θέματα, όπως ισχυριζόταν – από την ενισχυμένη πλειοψηφία. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις που είχε δεχθεί, είχε συναινέσει, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, στην κατάργηση της ομοφωνίας, προκειμένου να ικανοποιήσει τις ορέξεις του Βερολίνου. Απαντες, βέβαια, προειδοποιούσαν ότι εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα αποβεί εις βάρος των μικρών χωρών. Πρόκειται για ολέθριους χειρισμούς από το μέγαρο Μαξίμου.

Με τι «αντάλλαγμα»;

Τώρα, το μέγαρο Μαξίμου και η ηγεσία του ΥΠΕΞ ισχυρίζονται ότι θα «μπλοκάρουν» και θα «επιβάλλουν» τους όρους τους στην πορεία της διαπραγμάτευσης που θα κάνει η ΕΕ με την Τουρκία. Εδώ δεν μπόρεσαν να υπερασπιστούν το «βέτο» και θα βάλουν τώρα … βέτο στους … αστερίσκους της διαπραγμάτευσης; ‘Η νομίζουν ότι οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες που θέλουν την Τουρκία με ειδική σχέση εντός ευρω-άμυνας, θα αλλάξουν γνώμη;

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Κ. Μητσοτάκης (και άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες) ανέφερε ότι δεν είναι αποδεκτή η σύμπραξη της ΕΕ με χώρες που διατηρούν το casus belli (σ.σ. «αιτία πολέμου» η άσκηση του δικαιώματος, βάσει του διεθνούς Δικαίου, για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων) εις βάρος της Ελλάδας, ενώ είπε ότι σκοπεύει να θέσει το ζήτημα στον Ταγίπ Ερντογάν.

Αραγε, η Αθήνα «έδωσε» το δικαίωμά της στο βέτο για να πάρει – αμφίβολα – ανταλλάγματα; Και, εάν ναι, ποια είναι αυτά; Υπάρχουν παρασκηνιακές συνεννοήσεις με την Αγκυρα και τις Βρυξέλλες γι’ αυτό, ασκείται μυστική διπλωματία εν αγνοία των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι ακριβοπληρώνουν για τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας;

Το Neostrategy.gr κατ’ επανάληψη επέμενε στην ανάδειξη του συγκεκριμένου θέματος, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου.

Για πληρέστερη εικόνα επί του θέματος, ενδιαφέρον έχουν τα εξής δημοσιεύματα:

ΕΕ: Καταργούν την ομοφωνία για χάρη της Τουρκίας

Δένδιας: Το άλλοθι του Κ. Μητσοτάκη στα εθνικά

Γερμανία: Πάρτε πίσω μετανάστες, αγοράστε όπλα από εμάς

«Ψωνίζουμε» όπλα από Ιταλία, αλλά με την Αγκυρα κάνει μπίζνες η Ρώμη

Οι διαρροές των «διπλωματικών πηγών»

Αναφερόμενο στις εξελίξεις με την ΕΕ και την Τουρκία, το υπουργείο Εξωτερικών, δια των «διπλωματικών πηγών» του αναφέρει:

«Υιοθετήθηκε επίσημα, σήμερα, 27.05.2025, στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ συναινετικά, ο Κανονισμός Δράσης για την Ασφάλεια για την Ευρώπη (SAFE). Σχετικά με τον κανονισμό κυκλοφόρησαν γνώμες και ανακοινώσεις που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Σταχυολογούνται τα ακόλουθα:

1. Ανοίγει ο δρόμος για μόνιμη συμμετοχή τρίτων χωρών στα εξοπλιστικά προγράμματα της ΕΕ. Ανακριβές: Ο Κανονισμός είναι ένα συγκεκριμένο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, περιορισμένης (τετραετούς) διάρκειας.

2. Η Ελλάδα μπορούσε να μπλοκάρει την υιοθέτηση του Κανονισμού. Ανακριβές: Ο Κανονισμός υιοθετήθηκε με ειδική πλειοψηφία. Συναίνεσαν 26 από τα 27 κράτη μέλη, περιλαμβανομένης της Κύπρου.

3. Η Ελλάδα δεν μπόρεσε να περάσει ουσιαστικές βελτιώσεις στο σχέδιο Κανονισμού. Ανακριβές: Τα υπόλοιπα κράτη μέλη ήταν υπέρ της υιοθέτησης του Κανονισμού, μάλιστα στην αρχική του εκδοχή πριν τις προτάσεις βελτίωσης από ελληνικής πλευράς. Θα μπορούσε συνεπώς να είχε υιοθετηθεί χωρίς καμία αλλαγή. Η Ελλάδα, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, κατάφερε να εξασφαλίσει ισχυρές νομικές βάσεις ως προς τις προϋποθέσεις συμμετοχής υποψήφιων προς ένταξη χωρών.

4. Η Ελλάδα δεν θα έχει κανένα λόγο στην οποιαδήποτε μελλοντική συμφωνία ΕΕ-τρίτης χώρας διότι η συμμετοχή τρίτων χωρών στο SAFE είναι αυτόματη μετά την ψήφιση του Κανονισμού. Ανακριβές: Ο Κανονισμός θέτει το γενικό πλαίσιο της διαδικασίας. Θα ακολουθήσουν διμερείς συμφωνίες της ΕΕ με την τρίτη χώρα, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις. Άρα κρίσιμο είναι το στάδιο της διμερούς συμφωνίας που θα αφορά την κάθε συγκεκριμένη χώρα. Με ελληνική παρέμβαση, για την υπογραφή κάθε τέτοιας διμερούς συμφωνίας απαιτείται ομοφωνία, βάσει του άρθρου 212 ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 218 ΣΛΕΕ. Αυτό προκύπτει από την αιτιολογική σκέψη υπ’ αριθ. 23 του Κανονισμού σε συνδυασμό με τη δήλωση της Επιτροπής που καταγράφηκε στα πρακτικά του της συνεδρίασης του COREPER II της 18ης Μαΐου ότι προτίθεται να χρησιμοποιήσει το άρθρο 212 ΣΛΕΕ ως νομική βάση για τις συμφωνίες αυτές.

5. Η Ελλάδα δεν μερίμνησε ώστε να ληφθούν υπ’ όψιν στη συμμετοχή τρίτων χωρών τα εθνικά της συμφέροντα. Ανακριβές: Η Ελλάδα κατάφερε να περιληφθεί στο άρθρο 16 του Κανονισμού SAFE, σχετικά με τους κανόνες επιλεξιμότητας εταιρειών και οντοτήτων τρίτων χωρών, ως προϋπόθεση η συνεκτίμηση των συμφερόντων ασφαλείας και άμυνας της ΕΕ και των κρατών-μελών.

Συμπερασματικά, και ομοφωνία και λήψη υπ’ όψιν των εθνικών συμφερόντων ασφαλείας. Σύνθετα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής πρέπει να μελετώνται σε βάθος και δεν επιδέχονται επιφανειακής και αυθαίρετης ερμηνείας για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων. Απαιτείται σοβαρότητα ανάλογη της βαρύτητας των ζητημάτων».

Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κατατέθηκε επίσης δήλωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την οποία η Λευκωσία «τονίζει και ότι καμιά προμήθεια που αφορά τρίτες χώρες ή οντότητες τρίτων χωρών, οι οποίες αντιβαίνουν τα συμφέροντα ασφάλειας και άμυνας της ΕΕ και των Κρατών Μελών της, όπως καθορίζονται στην κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας, μπορεί να είναι επιλέξιμη υπό τον κανονισμό SAFE.

»Η υποστήριξη της Κύπρου στον κανονισμό δίδεται με την προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιηθεί το άρθρο 212 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως νομική βάση, για τις διμερείς και πολυμερείς συμφωνίες, που θα συναφθούν με τρίτες χώρες, σύμφωνα με το άρθρο 17 του κανονισμού, ώστε να «ανοίξουν» οι προϋποθέσεις επιλεξιμότητας σε τρίτες χώρες. Συναφώς, η Κύπρος χαιρετίζει τη δήλωση της Κομισιόν η οποία καταγράφηκε στα πρακτικά της Κορεπέρ (Επιτροπή Μόνιμων Αντιπροσώπων – Coreper) και αφορά δέσμευση για τη νομική βάση».

neostrategy.gr