Mέχρι να δύσει ο ήλιος στην ανατολή…

Προσοχή, ακολουθεί παραλήρημα…

Παρακολουθώντας την κοινωνία μας εδώ και δεκαετίες, αντί να βλέπω πρόοδο, παρατηρώ μια οπισθοδρόμηση, ένα regression δηλαδή, τουλάχιστον αναφορικά με την εκάστοτε νεολαία, η οποία βέβαια δεν φταίει. Απλά έτσι εξελίσσεται ο κόσμος και η κοινωνία.

Εδώ και αρκετά χρόνια η παιδεία χωλαίνει, το «τίποτα» κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα, και σε συνδυασμό με την επίπλαστη ευμάρεια των δανεικών, που ίσχυε μέχρι την κρίση, τότε που αφήναμε τις Καγιέν μας ξεκλείδωτες, η χώρα (και όχι μόνο, αφού το φαινόμενο είναι παγκόσμιο) παράγει πιο πολλούς στούρνους απ’ όσους μπορεί να αφομοιώσει.

Γίναμε δηλαδή και εμείς «αμερικανάκια», ντουγάνια βουτηγμένα στην αδιαφορία, γεμάτα άγνοια, αφού έτσι είθισται να συμβαίνει σε οικονομικά «αναπτυγμένες» κοινωνίες, που δεν ζουν σε στέρηση και οικονομική ανέχεια.

Γι’ αυτό και γεμίσαμε με επαγγελματίες influencers, personal trainers, tatoo artists, wannabe models, σεφς, νυχούδες… μέχρι και διοργανωτές boat party!!!!!

Και όλοι αυτοί να συμμετέχουν στα «Ερωτοδικεία» του σήμερα, δηλαδή το Big Brother, το GNTM, και το κορυφαίο όλων, το Bachelor.

Με τους υπόλοιπους να τους παρακολουθούν εκστασιασμένοι και γεμάτοι ζήλια, περιμένοντας τη σειρά τους να παίξουν σε κανένα ριάλιτι.

Βούτυρο στο ψωμί των εκάστοτε κυβερνώντων, που έτσι μπορούν να μεθοδεύουν πολύ πιο εύκολα τη «θεσμική» επέλασή τους στη μαρμίτα.

Όχι πως και οι ίδιοι είναι διαφορετικοί. Τα ίδια στουρνάρια είναι. Καθρέφτης των ψηφοφόρων τους.

Εδώ είχαμε και έχουμε υπουργούς που δεν γνωρίζουν τα βασικά, που δεν ξέρουν να γράψουν τη λέξη Αχελώος… μπορεί ούτε καν το όνομά τους… τι να λέμε;

Μόνο που έχουν ένα άλλο ταλέντο, που δεν το έχει ο καθένας. Αν δεν είναι γόνοι δηλαδή οπότε και αυτοδικαίως παίρνουν υπουργική καρέκλα.

Να μπορούν να ελίσσονται σε κομματικούς διαδρόμους, να γλείφουν και να σέρνονται, να «ζυμώνονται», χρησιμοποιώντας μια στάνταρντ ξερή και ξύλινη γλώσσα, πείθοντας τους ιθαγενείς ότι αυτοί είναι το κάτι άλλο… και ξέρουν πώς να μας σώσουν.

Την ίδια ώρα που μοναδικός σκοπός κάποιου που πολιτεύεται είναι απλά να ανέβει φορολογική κλίμακα χωρίς όμως να πληρώνει φόρους. Δατς όλ.

Εκτός κι αν από μικρός έχει όνειρο να παριστάνει τον εθνοπατέρα όντας τσιράκι και μεσάζοντας του κάθε κρατικοδίαιτου επιχειρηματία.

Κι αν δεν εκλεγεί, τότε έχει διακαή πόθο να πιάσει μια θέση μετακλητού, συμβούλου και καλά, ή διοικητή οργανισμού, ή μέλους σε κάποιο Δ.Σ κάποιας κρατικής οντότητας κλπ. κλπ. κλπ.

Ειδικά τα τελευταία δυόμισι χρόνια, που η νυν κυβέρνηση έσπασε το ρεκόρ του Σύριζα σε μετακλητούς, είδαμε φανατικούς και λάβρους στα σόσιαλ μύδια «αντικρατιστές» να σπεύδουν νύχτα να καπαρώσουν θέση συμβούλου σε κάποιον υπουργό, που με τη σειρά του δηλώνει φιλελεύθερος «αντικρατιστής», αλλά παράλληλα διαθέτει επιτελείο δεκάδων μετακλητών «συμβούλων».

Όπως ο άλλος, που όταν ρώτησα κάποιον «μέσα στα πράγματα» αν όντως είναι τόσο καλός υπουργός όσο ακούω και διαβάζω στα ΜΜΕ, μου απάντησε «όχι ρε, αλλά έχει 17 αποσπασμένους δημοσιογράφους και επικοινωνιολόγους στο γραφείο του!».

Τέλος πάντων… έτσι ήταν ανέκαθεν το πολιτικό μας προσωπικό, και η πολιτική μας σκηνή.

Κληρονομική τηλεοπτική δημοκρατία, κυβερνήσεις μεσαζόντων, με στοιχεία Ανώνυμης Εταιρίας.

Το θέμα μου όμως είναι η κατάντια της νεολαίας μας, κάτι που είχα προβλέψει εδώ και 30 τουλάχιστον χρόνια όταν άρχισα να βλέπω στα τηλεοπτικά παράθυρα των ειδήσεων τον κάθε «εισαγγελάτο» να σταυρώνει ζωντανά κάποιον κακόμοιρο εκπαιδευτικό στα ορεινά Γρεβενά, που τόλμησε να μαλώσει έναν μαθητή του.

Με τους γονείς και τους «ειδικούς» «παραθυρίστας» να εγκρίνουν και να επαυξάνουν.

Από τότε κατάλαβα πως πάμε για γκρεμό, και πως δεν υπάρχει σωτηρία.

Φτάνοντας στο σήμερα, με λύκεια που δεν διδάσκουν τίποτα, τα οποία όλοι τελειώνουν άσχετα αν είναι λειτουργικά αναλφάβητοι.

Χωρίς μάθηση, χωρίς πειθαρχία, χωρίς επίβλεψη, και με τους «εκπαιδευτικούς» πλήρως αδιάφορους και στην καρακοσμάρα τους.

Δείτε τι γίνεται καθημερινά στα ΕΠΑΛ. Με μαχαιρώματα, ξύλο, μέχρι και σβήσιμο τσιγάρου στο μάτι κοπέλας από συμμαθήτριά της είχαμε σήμερα.

Γιατί; Διότι η ανομία και η ατιμωρησία, ειδικά στους εφήβους, είναι καθεστώς.

Όταν εγώ πήγαινα Γ’ λυκείου, είχα συμμαθητές στην τάξη μου μέχρι και 5 χρόνια μεγαλύτερους.

Γιατί και πώς;

Διότι τότε αν δεν ήσουν καλός μαθητής έμενες στην ίδια τάξη. Απλά πράγματα.

Ο απουσιολόγος μας, πραγματικός geek, είχε απολυτήριο 16.

Τα 20άρια δεν τα ήξερε κανείς μας.

Σήμερα, το λύκειο το τελειώνει και η κουτσή Μαρία, και λίγο να διαβάσει κάποιος μπαίνει και σε ΑΕΙ, με αποτέλεσμα να διαμαρτύρονται οι καθηγητές ότι τους έρχονται στις σχολές πρωτοετείς με βασικές ελλείψεις, ημιαγράμματοι.

Κι αυτοί είναι οι «καλοί» μαθητές, που προχωρούν και γίνονται γιατροί, δικηγόροι, και… πολιτικοί.

Άσχετα αν έχω γνωρίσει μαθηματικό που δεν ξέρει να κάνει διαίρεση με το χέρι, διότι από το δημοτικό «χρησιμοποιούσαμε κομπιουτεράκι» λέει.

Ή αριστούχα της νομικής που δεν ήξερε τη λέξη «μεσίστια», ή φιλόλογο που δεν ήξερε τι σημαίνει το «εποχούμενος».

Μη γελάτε, αλήθεια είναι.

Μια μέρα έκατσα σε τραπεζάκι έξω από διάσημο φαστφουντάδικο, παρατηρώντας όλους όσοι έμπαιναν στο εσωτερικό μέσω γυάλινης πόρτας που έγραφε φαρδιά πλατιά ΕΛΞΑΤΕ.

Στα 50 περίπου άτομα που μέτρησα να μπαίνουν, πάνω από 30… έσπρωχναν!

Τέλος πάντων, έχουμε τους φτυχιούχους και τους ανεπιστήμονες που μας αξίζουν, αφού έχουμε τη δημόσια και δωρεάν παιδεία και τα ΑΕΙ που έχουμε.

Οι υπόλοιποι, η μεγάλη μάζα, ή θα πάει σε κανένα ΙΕΚ, ή σε κανένα ΤΕΙ (που έγινε ΑΕΙ), με καταλήψεις, αποχές, κλπ.

Ή θα μείνει με το απολυτήριο λυκείου, έχοντας ως εφόδιο την άριστη γνώση των τσιφτετελοπόπ, ή της τραπ, πλήρως ενημερωμένοι από τον Μουτσινά, την Τατιάνα, και τα διάφορα μεσημεριανάδικα, μη έχοντας ανοίξει ποτέ κανένα εξωσχολικό βιβλίο, και ζώντας πάνω από ένα κινητό.

Μπαίνω σε ίντερνετ καφέ και βλέπω δεκάδες νέους σκυμμένους πάνω από τις οθόνες των Η/Υ, συνδεδεμένους στο διαδίκτυο, αυτό το θαύμα που φέρνει την πλήρη και απόλυτη γνώση στα δάκτυλά μας.

Με τι ασχολούνται όμως όλοι;

Ή με παιχνίδια, ή με τσόντες, ή με αθλητικά σάιτς.

Ξέρουν τα πάντα για τον Ολυμπιακό, αλλά άμα τους ρωτήσεις τι έγινε το 1940 δεν ξέρουν διότι «που να ξέρω, εγώ δεν είχα γεννηθεί καν».

Με αποκορύφωμα διάφορους «παντογνώστες», που περήφανοι για την ευρυμάθειά τους τολμούν και εκτίθενται στην τηλεόραση, π.χ. στον ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΟ ΚΡΙΚΟ.

Εκεί που άκουσα πως τον Μπρέζνιεφ, διαδέχθηκε ο Νίξον στην ηγεσία της ΕΣΣΔ, πως ο Καποδίστριας καθιέρωσε πρώτος τον εθνικό μας εναέριο χώρο, πως οι Σέρβοι βομβάρδισαν το Περλ Χάρμπορ το 1941, και τέλος πως όταν απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη από τους Οθωμανούς, πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο… Ανδρέας Παπανδρέου.

Για να μη μιλήσω για τους δημοσιογράφους, που όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν, ειδικά τη γλώσσα.

Τα «ως αναφορά», «με ίσοις όροις», και τα «οι ανθρώποι» πέφτουν σαν βροχή.

Τέλος, να κλείσω το παραλήρημά μου αυτό με μια οδυνηρή πρόσφατη εμπειρία, που στάθηκε η αφορμή να κάτσω να γράψω όλα αυτά.

Καθόμουν σε κεντρικό καφέ της ερωτικής συμπρωτεύουσας, και πέρασε δίπλα μου μια παρέα μοντέρνων εφήβων (18αρηδες τους έκοψα), με τα μοδάτα ρούχα, τα μοδάτα κουρέματα, τα μοδάτα τατού τους κλπ.

«Ρε μαλ.. ες θα δούμε απόψε τον ΜΠΑΟΚ;»

«Τι λε ρε μαλ.. α, απόψε έχει ΜΠΑΤΣΕΛΟΡ, δεν το χάνω»

«Καλά ρε μαλ.. α, τότε να βλέπουμε ΜΠΑΤΣΕΛΟΡ και να ακούμε τον ΜΠΑΟΚ»

«Γουστάρω ρε συ… θα φέρω και μπυρόνια…».

Και συνέχισαν να προχωρούν, σκυμμένοι σαν νεκροζώντανα ζόμπι πάνω από τα κινητά τους (με ringtone Πέγκυ Ζήνα παρακαλώ).

Έτσι ακριβώς.

Η πιο μορφωμένη γενιά που λέγαμε…

Αίλυνες με κεφαλαίο το Α, ή απλά Αιλυνέζοι.

Γι’ αυτό ο Αλέξης, ο Κυριάκος, και ο κάθε Αλέξης και Κυριάκος θα μας κυβερνούν μέχρι να δύσει ο ήλιος στην ανατολή.

Καληνύχτα μας…

ΥΓ-Όπως διαβάζω σε διάφορα σάιτς, ο «νομάρχης της καρδιάς μας», ο θρυλικός Ζορό, ο Πανίκας ντε… που αν θυμάμαι καλά υπήρξε κάποτε και υποψήφιος πρόεδρος της ΝΔ, θα συμμετέχει φέτος στη ΦΑΡΜΑ!

Κερδάμε…

Του Strange Attractor

antinews.gr