Μέχρι πότε η ΕΥΠ θα μένει εκτός ελέγχου της Βουλής;

Η απομάκρυνση εκατό μελών της ΕΥΠ είναι το κερασάκι στην τούρτα. Η Υπηρεσία λειτουργεί εκτός κάθε θεσμοθετημένου ελέγχου ενός συστήματος κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και δίνει λογαριασμό μόνο στο «περιβάλλον» του εκάστοτε πρωθυπουργού

Μαλλιοτραβιέται, πάλι, Νέα Δημοκρατία με Πολάκη, με το κυβερνών κόμμα να πετάει το μπαλάκι στην Κουμουνδούρου και, με αφορμή τη δήλωση του… «αψύ Κρητικού», ότι τη «δεύτερη φορά» ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει ακόμα και η ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων) «να περάσει υπό πολιτικό έλεγχο», να επαναλαμβάνει την ατάκα Τσίπρα περί «ελέγχου των αρμών της εξουσίας», και να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για «ολοκληρωτική λογική», καθώς και ότι «αδυνατεί να αντιληφθεί πως λειτουργεί η δημοκρατία σε μια ευρωπαϊκή χώρα».

Προηγουμένως, ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση για την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ), όπου ανάμεσα στα άλλα προβλέπει τη «μετάθεση» εκατό μελών της στην Αστυνομία, κατηγορεί την κυβέρνηση ότι διώκει τους μη αρεστούς και την μετατρέπει σε «ΙΧ υπηρεσία» – παραμάγαζο του μεγάρου Μαξίμου.

Οι «Κουτόφραγκοι»

Από ευφυολογήματα άλλο τίποτα κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αλλά από ουσία μηδέν. Θυμάται, άραγε, κανείς να έχει καταθέσει η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε ως κυβερνήσεις είτε ως αντιπολιτεύσεις, κάποια συγκεκριμένη πρόταση για την υπαγωγή της ΕΥΠ στον έλεγχο του Κοινοβουλίου; Όχι. Και ούτε υπάρχει.

Μήπως, άραγε, άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, με εξαιρετικά μεγάλη ιστορία στις μυστικές Υπηρεσίες τους, που έχουν Δρακόντεια νομοθεσία ως προς τον έλεγχο των Υπηρεσιών Πληροφοριών τους, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα το απόρρητο των κρίσιμων πληροφοριών που χειρίζονται αυτό το κομμάτι του κρατικού μηχανισμού, είναι τίποτα Κουτόφραγκοι και οι καθ’ ημάς «περιούσιες» ηγεσίες είναι οι έξυπνοι;

Και όμως, η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες – μέλη της «παλιάς» ΕΕ, στην οποία βρίσκεται εκτός παντός θεσμικού ελέγχου, που επιβάλλεται να υπάρχει σε ένα σύστημα κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, η εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών.

Όταν λέμε, όμως, ότι υπάρχει κοινοβουλευτική Δημοκρατία, εννοούμε ότι υπάρχει παντού, και όχι επιλεκτικά, όπου μας βολεύει.

Το «μακρύ χέρι»

Στην πραγματικότητα, η ΕΥΠ, έτσι όπως εξελίχθηκε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, μετετράπη σε ένα «μαγαζί» στην υπηρεσία του εκάστοτε μεγάρου Μαξίμου.

Στα, δε, τελευταία χρόνια, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με διοικητή τον Γιάννη Ρουμπάτη, «αναφερόταν» μόνο στον Α. Τσίπρα, και επί κυβέρνησης ΝΔ, στον Κ. Μητσοτάκη και, ως ευρέως φημολογείται, σε στενό συγγενή του, στο μέγαρο Μαξίμου.

Όλα δείχνουν ότι η ΕΥΠ είναι προσανατολισμένη, σχεδόν αποκλειστικά, απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό», τις παρακολουθήσεις πολιτικών, ως ευρέως θρυλείται και υπουργών, πολιτικών αντιπάλων της εκάστοτε κυβέρνησης, στελεχών του κρατικού μηχανισμού, δημοσιογράφων, κ.ο.κ. Τελικώς, έτσι μετατρέπεται στο «μακρύ χέρι» της εκάστοτε κυβέρνησης για πολιτικά οφέλη των μεν ή των δε.

Κοντολέων – Φιντάν

Μήπως, όμως, κάνει καλά τη δουλειά της η ΕΥΠ, και, ως εκ τούτου, αδίκως της ασκούμε κριτική;

Δύσκολο να θυμηθεί κανείς κάποια επιτυχία της στον τομέα της προστασίας της εθνικής ασφάλειας και της συγκέντρωσης κρίσιμων πληροφοριών ως προς ξένες δυνάμεις, όπως η Τουρκία, ή ακόμα και βαλκανικές χώρες, οι οποίες αποτελούν καίριας προτεραιότητας για την ελληνική εξωτερική πολιτική και άμυνα.

Αντίθετα, παροιμιώδεις έχουν μείνει οι γκάφες της. Για να μην θυμηθεί κανείς την «υπόθεση Οτσαλάν».

Μήπως, επίσης, μπορεί να φανταστεί κανείς να κάθεται απέναντι ο ένας από τον άλλον, όπως «παραδοσιακά» έκαναν οι αρχηγοί των Υπηρεσιών Πληροφοριών Ελλάδας και Τουρκίας, ο επικεφαλής της ΕΥΠ, άλλοτε «σεκιουριτάς», Παναγιώτης Κοντολέων, και της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν; ‘Η για να διαπραγματευτούν στην περίοδο μιας κρίσης;

Μάλλον, κανείς δεν θέλει να το σκέφτεται! Άραγε, οι δυο τους έχουν συναντηθεί, έστω και μυστικά, ή έχουν καταργηθεί, για ευνόητους λόγους, ακόμα και αυτές οι «παραδοσιακές» συναντήσεις;

«Μυστικά κονδύλια»

Ελέγχει, άραγε, κανείς ποια πρόσωπα παρακολουθεί και υποκλέπτει τις συνομιλίες τους η ΕΥΠ; Διότι η Αστυνομία ελέγχεται. Και από την ίδια τη Βουλή. Πόσο μάλλον, που η ΕΛΑΣ πρέπει να έχει την άδεια εισαγγελέα για να το κάνει. Στη, δε, Βουλή κοινοποιούνται, όχι τα υπό παρακολούθηση πρόσωπα, για λόγους απορρήτου, αλλά οι σχετικές εισαγγελικές εγκρίσεις.

Η ΕΥΠ, άραγε, είναι υπεράνω νόμου; Όπως, επίσης, είναι υπεράνω ελέγχου τα «μυστικά κονδύλια» που ξοδεύει; Διότι ο ελληνικός λαός, ο οποίος πληρώνει γενικότερα για τους δημοσίους υπαλλήλους, θέλει να γνωρίζει εάν τα χρήματά του πιάνουν τόπο ή πηγαίνουν στις τσέπες κάποιων επιτήδειων.

Ως γνωστόν, επανειλημμένως, επί δεκαετίες, καταγγέλλεται ο τρόπος «διαχείρισης» των «μυστικών κονδυλίων» που διατίθενται από υπουργεία.

Σκάνδαλα υποκλοπών

Το μέγα σκάνδαλο των υποκλοπών που ξεκίνησε ουσιαστικά από την αρχή της δεκαετίας του 2000 και κορυφώθηκε με το σκάνδαλο της Vodafone και την «αυτοκτονία» Τσαλικίδη, έδειξε ότι υπάρχει μεγάλη σαπίλα στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Ήταν τότε η χρυσή ευκαιρία για να καθαρίσει η κόπρος του Αυγεία σε σειρά ελληνικών υπηρεσιών, μεταξύ των άλλων και στην ΕΥΠ. Δεν έγινε τίποτα, όμως.

Τόσο πριν όσο και μετά το σκάνδαλο, υπάρχει πλειάδα σοβαρότατων «υπερβάσεων» του ρόλου υπαλλήλων και στελεχών της ΕΥΠ (είχαν γίνει καταγγελίες ακόμα και για «παροχή υπηρεσιών» προς μεγαλοεπιχειρηματίες), για τις οποίες η δήθεν συντεταγμένη Πολιτεία έκανε πάντα τα στραβά μάτια.

Το ανέκδοτο της «κάθαρσης»

Τώρα, η κυβέρνηση προβάλλει ως «κάθαρση» και «αλλαγές στη δομή της ΕΥΠ», το ότι «ξηλώνεται» ο τομέας του Οργανωμένου Εγκλήματος που λειτουργούσε στην ΕΥΠ, και η μετάθεση εκατό μελών της στην ΕΛΑΣ, προκειμένου να βοηθήσουν την Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής (!) στη δίωξη του οργανωμένου υποκόσμου. Επίσης, κατά τις κυβερνητικές διαρροές, προκειμένου να εστιάσει η ΕΥΠ σε θέματα αμιγώς αρμοδιότητάς της που είναι η εθνική ασφάλεια και όχι το οργανωμένο έγκλημα.

Πρόκειται περί αστειοτήτων. Με την ευκαιρία, εννέα μήνες μετά τη δολοφονία του δημοσιογράφου, Γιώργου Καραϊβάζ, έχει κάποιος, είτε η ΕΛΑΣ είτε η ΕΥΠ, να ανακοινώσει κάτι νεώτερο;

Ως προς την θρυλούμενη «νέα δομή» της ΕΥΠ, μπορεί κανείς να απαντήσει: Υπάρχουν ακόμα οι δύο υποδιοικητές στην Υπηρεσία ή είναι διακοσμητικοί και κουμάντο κάνουν αποκλειστικά το μέγαρο Μαξίμου και ο «διοικητής»;

Τέλος, συνεχίζουν να δημιουργούνται Διευθύνσεις, όπως επί ΣΥΡΙΖΑ, με απόφαση μόνον διοικητή, ως άλλου «μονάρχη», και να «αναφέρονται» μόνο σε αυτόν;

Απαιτείται πολιτική βούληση

Τα παραπάνω είναι τα απειροελάχιστα που πρέπει να λάβει υπόψιν της η Πολιτεία -εάν θέλει να λέγεται συντεταγμένη- προκειμένου να θέσει υπό τον έλεγχό της την ΕΥΠ.

Το πρόβλημα της ΕΥΠ δεν είναι τα 50, 100 ή 150 άτομα, για τα οποία διαρρηγνύει τώρα τα ιμάτιά του ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έπραξε τίποτα για να αλλάξει την ΕΥΠ όσο ήταν κυβέρνηση. Είναι πολύ σοβαρότερο. Και αφορά άμεσα τη χώρα.

Με την υπαγωγή της σε κοινοβουλευτικό έλεγχο, θα αποφεύγονται οι «κραδασμοί» με την αλλαγή της εκάστοτε κυβέρνησης, η Υπηρεσία θα έχει συνέχεια και συνέπεια στην βασική αποστολή που πρέπει να είναι αυτή της εθνικής άμυνας, θα διασφαλίζεται ότι δεν θα γίνεται παραμάγαζο ξένων δυνάμεων και μυστικών υπηρεσιών, και θα εξασφαλίζεται ότι θα λειτουργεί για το εθνικό συμφέρον και όχι για πολιτικές και «ιδιωτικές» σκοπιμότητες.

Έχει την τόλμη και πολιτική βούληση η κυβέρνηση να τα κάνει πράξη; ‘Η θα κάθεται να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για «λογικές ολοκληρωτισμού» και ότι «αδυνατεί να αντιληφθεί πως λειτουργεί η δημοκρατία σε μια ευρωπαϊκή χώρα»; Στην περίπτωση της ΕΥΠ, αντιλαμβάνεται το μέγαρο Μαξίμου πως λειτουργεί η Δημοκρατία σε μια χώρα-μέλος της ΕΕ ή διακατέχεται το ίδιο από «λογικές ολοκληρωτισμού»;

antinews.gr