Μια «Βουδαπέστη»* στα μπουζούκια…

Η πολύκροτη ιστορία των εσωκομματικών συγκρούσεων στον ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο απόγειό της με το πρόσφατο συνέδριο-παρωδία, όπου οι εντάσεις έφτασαν στο σημείο βρασμού, καθιστώντας πλέον  το κόμμα ανήμπορο να επιτελέσει τον θεσμικό του ρόλο ως αξιωματική αντιπολίτευση από όλες τις απόψεις.
Οι διενέξεις μεταξύ των οπαδών του πρώην προέδρου Στέφανου Κασσελάκη και της πλειοψηφίας του κόμματος, οι μαζικές αποχωρήσεις βουλευτών, οι δημόσιες καταγγελίες και το τεταμένο κλίμα υπονομεύουν το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, που κινδυνεύει με διασπαστικές τάσεις και φθορά.

Στη μέση της κόντρας, ο Στέφανος Κασσελάκης – φιγούρα πλέον σχεδόν «ηρωική» για μερίδα των υποστηρικτών του – αποφάσισε να απέχει από τις επίσημες εργασίες του συνεδρίου έως ότου «διασφαλιστεί η ισότιμη συμμετοχή όλων των νόμιμα εκλεγμένων συνέδρων».

Επικαλούμενος έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίστασε να αποδώσει βαριές κατηγορίες στην ηγεσία του κόμματος για «συνέδριο εν κρυπτώ», κατηγορώντας την πλειοψηφία για παραγκωνισμό των δικών του υποστηρικτών.

Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο όταν, λίγες ώρες μετά την έναρξη του συνεδρίου, ο βουλευτής Κέρκυρας Αλέκος Αυλωνίτης κατήγγειλε τη διαδικασία και δήλωσε ότι θα ανεξαρτητοποιηθεί από τη Δευτέρα.

Λίγο αργότερα, ο βουλευτής Πέτρος Παππάς ακολούθησε το παράδειγμά του, ενώ και η Ραλλία Χρηστίδου γνωστοποίησε την πρόθεσή της να αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι εξελίξεις αυτές θέτουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ακόμα πιο δύσβατο μονοπάτι, μειώνοντας τις κοινοβουλευτικές του έδρες στις 32, έναντι των 31 που κατέχει το ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας έτσι ένα εύθραυστο ισοζύγιο δύναμης.

Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η εσωτερική διαμάχη μοιάζει περισσότερο με «πόλεμο φθοράς» παρά με πολιτική αντιπαράθεση. Οι συνεχείς καταγγελίες για παρασκηνιακές μεθοδεύσεις, οι αποκλεισμοί συνέδρων και η γενική διάσταση απόψεων για την ηγεσία υποδηλώνουν ότι το κόμμα κινείται σε αχαρτογράφητα νερά.

Ο ίδιος ο Κασσελάκης, σύμφωνα με πληροφορίες, ετοιμάζεται να ανακοινώσει την ίδρυση νέου κόμματος, μία κίνηση που θα μπορούσε να αναδιαμορφώσει πλήρως την πολιτική σκηνή.

Συνέδριο… της Κορέας!

Η ατμόσφαιρα στο συνέδριο υπήρξε εκρηκτική. Επεισόδια, τραμπουκισμοί και έντονη αντιπαράθεση σκίασαν τη διαδικασία, με τους συνέδρους να βιώνουν έναν «πολεμικό» κλίμα. Η πολεμική αυτή φάνηκε ξεκάθαρα στην ένταση μεταξύ της πλευράς Κασσελάκη και της ομάδας των «87», οι οποίοι κατηγορήθηκαν για στρατηγικές που στόχο είχαν να εμποδίσουν την επάνοδο του πρώην προέδρου στην ηγεσία του κόμματος. Η κόντρα ανάμεσα στις δύο πλευρές έφτασε σε σημείο να προκληθούν ακόμη και λιποθυμίες, ενώ η καθυστέρηση της έναρξης κατά τρεις ώρες υπογράμμισε την έλλειψη συντονισμού.

Αυτή η εσωτερική διαμάχη έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και δημιουργεί σημαντικά ερωτήματα για το αν το κόμμα της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα μπορεί να διατηρήσει τη θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Οι συνεχείς δημόσιες αντιπαραθέσεις, οι καταγγελίες για αποκλεισμούς και οι αιτιάσεις για παρατυπίες αναδεικνύουν το έλλειμμα εμπιστοσύνης μεταξύ ηγεσίας και στελεχών.

Στον απόηχο αυτής της θυελλώδους συνεδριακής διαδικασίας, ο Νίκος Παππάς τόνισε ότι η λήψη αποφάσεων θα πρέπει να γίνεται με ψυχραιμία και σεβασμό στη δημοκρατική διαδικασία, προσθέτοντας ότι «η βάση περιμένει από εμάς σοβαρότητα και υπευθυνότητα».

Ωστόσο, τα λόγια του επισκιάστηκαν από το σκηνικό σύγκρουσης που επικρατούσε εντός και εκτός της αίθουσας. Το συνέδριο, αντί να γίνει αφορμή για ενότητα, κατέληξε να επιβεβαιώνει τον διχασμό που ταλανίζει το κόμμα.

Στη σκιά όλων αυτών, ο Παύλος Πολάκης, που είχε στηρίξει τον Κασσελάκη και προκάλεσε συζητήσεις για το ενδεχόμενο διάσπασης, παραδέχθηκε δημόσια ότι ίσως μερίδιο ευθύνης για την παρούσα κατάσταση βαρύνει και τον ίδιο.

Η αυτοκριτική από τον Νίκο Παππά, επίσης υποστηρικτή του Κασσελάκη κατά τον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών, δεν ακούστηκε, επιβεβαιώνοντας ότι οι πληγές που προκάλεσε η διαμάχη δεν έχουν επουλωθεί.

Και τώρα τι;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, αντιμετωπίζει ίσως τη μεγαλύτερη πρόκληση της σύγχρονης ιστορίας του. Οι εσωτερικές διενέξεις, οι αποχωρήσεις και οι προσωπικές φιλοδοξίες έχουν τραυματίσει σοβαρά την ενότητα του κόμματος και έφεραν στο φως παθογένειες που κρύβονταν για χρόνια κάτω από την επιφάνεια. Αν και το όραμα της «πρώτης φοράς Αριστερά» έδωσε ελπίδα σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας, η τρέχουσα κατάσταση δημιουργεί την εντύπωση ενός κόμματος που απομακρύνεται από τις αξίες και τις αρχές που το έφεραν στην εξουσία.

Εν κατακλείδι, η μετά Τσίπρα εποχή για τον ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε αποκαρδιωτική και τραγικά ανεπαρκής. Όσοι ανέλαβαν την ηγεσία και διαχειρίστηκαν το κόμμα, αντί να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της κοινωνίας, περιπλέχθηκαν σε μικροπολιτικά παιχνίδια και προσωπικές διαμάχες, δίνοντας προτεραιότητα στην εσωτερική τους ατζέντα και αφήνοντας τα πραγματικά προβλήματα της χώρας στην άκρη. Οι ηγετικές φιγούρες που ακολούθησαν τον Τσίπρα αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων, αδυνατώντας να δώσουν ουσιαστική κατεύθυνση και όραμα. Οι συνεχείς κόντρες, οι αποχωρήσεις και η έλλειψη συνοχής δεν πρόδωσαν μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την κοινωνία που αναζητά απεγνωσμένα μια δυνατή, αξιόπιστη αντιπολίτευση. Αντί να προσφέρουν μια προοδευτική εναλλακτική, έδειξαν ένα κόμμα σε αποσύνθεση, αδύναμο να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο και επικίνδυνο κενό στην πολιτική σκηνή, αφήνοντας σε μια από τις χειρότερες κυβερνήσεις μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας να πραγματοποιεί λεηλασία του κρατικού πλούτου και το δικαιωμάτων των πολιτών χωρίς λογοδοσία.

*Η διάσπαση του ΚΚΕ έγινε τον Φεβρουάριο του 1968 στη Βουδαπέστη με τη δημιουργία του ΚΚΕ εσωτερικού και του ΚΚΕ εξωτερικού. Τα γεγονότα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της 12ης Πλατιάς Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, είχε σκοπό να εξετάσει την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας μετά επί πολύ εκτατό ρίας και κατάλυσης της δημοκρατίας, καθώς και εσωκομματικά ζητήματα.

Του Ζαφείρη Χατζηδήμου

neostrategy.gr