Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: Εξιλέωση  

Το πρώτο δώρο που έκανε ο Θεός στον Αλέξη Τσίπρα, είναι το χάρισμα της δημόσιας παρουσίας. Το δεύτερο, οι πολιτικοί του αντίπαλοι.

Το 2015, τον έστειλε στην κυβέρνηση ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς: δεν τον δέχθηκε ούτε μια φορά ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και ο Πάγκαλος, που τον έβριζε χυδαία και δήλωνε ότι θα ψηφίσει ΝΔ.

Τώρα, την επιστροφή του στην κυβέρνηση, εκτός από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά, ανέλαβαν η Μενδώνη και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.

Η υπουργός -μη- Πολιτισμού, άφησε να απονομιμοποιηθεί ηθικά το σύστημα Μητσοτάκη, με την υπόθεση Λιγνάδη – και ύστερα από έναν μήνα θυμήθηκε ότι «τον διάλεξε η ίδια».

Ως τότε, δήλωνε ότι δεν τον ξέρει και άφηνε να προκύπτει ότι της τον φόρτωσε το μέγαρο Μαξίμου – ενώ γύρω υπήρχε όργιο πληροφοριών για τα όργια του εν λόγω αρίστου…

Η κοινωνική βάση της σημερινής κυβέρνησης έφριξε με όσα έμαθε – συντηρητικοί άνθρωποι είναι. Αλλά όχι με τους Συριζαίους φυσικά, όπως έβαλαν τον πρωθυπουργό να λέει στη Βουλή οι επικοινωνιολογούντες του.

Ό,τι ξεκίνησε η Μενδώνη, το ολοκληρώνει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Η καουμπόικη αντίληψη προστασίας του πολίτη, ισοδυναμεί με το στυλ του επιθεωρητή Κάλαχαν – που ενσάρκωνε ο Κλιντ Ήστγουντ: «πρώτα πυροβολούμε και μετά ρωτάμε».

Ό,τι χρειαζόταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να γυρίσει το παιχνίδι. Για την ακρίβεια, το κλίμα που προσπαθούσε να παγιώσει η κυβέρνηση δημοσκοπικά για πάρτη της.

Ποιο γκάλοπ θα βγάλει ότι είναι κέρδος για την κυβέρνηση οι ξυλοδαρμοί των πολιτών;

Η διαρκής κάλυψη που προσφέρει ο εξωκοινοβουλευτικός υπουργός στην αστυνομική αυθαιρεσία, με την κάλυψη που προσφέρει στον ίδιο ο καθηγητής Αλιβιζάτος, στον οποίον είχε αναθέσει την επιτήρηση της, το κάνει χειρότερο.

Εξοργίζει πριν από όλους τους «νυκοκυραίους», στους οποίους νομίζει ότι προσφέρει εγγυήσεις τάξης και ασφάλειας. Δεν τους πολυπείθει η ιδέα να αναλάβουν οι λύκοι την ησυχία των προβάτων.

Στο καπάκι, ο υπουργός κατάφερε να αναδέψει και τις μνήμες που είχε κλείσει το ντουλάπι το κόμμα από το οποίο δραπέτευσε προς τη ΝΔ, όταν οι ψηφοφόροι τον άφησαν εκτός Βουλής: τον φόβο του χωροφύλακα και την ταύτιση του κομματικού συμφέροντος με το κράτος.

Δια του, ερασιτέχνη, Κυρανάκη η κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι η αστυνομία , ως σκληρός βραχίονας του κράτους, διοχετεύει στοιχεία πολιτών στο κόμμα και από εκεί «ενημερώνονται» οι βουλευτές και τα χρησιμοποιούν κατά βούληση.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, στον οποίον οφείλει ο Μιχάλης την πολιτική διαδρομή του -από γραμματέας Νομαρχιακής, Νομάρχης και από Νομάρχης, βουλευτής και υφυπουργός- έμεινε στην Ιστορία γιατί συμφιλίωσε την αστυνομία με τους πολίτες.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τους ξαναδίνει το βούρδουλα και ανοίγει το χάσμα – με το κληροδότημα «εσείς είστε το κράτος». Μετά από τον ίδιο φυσικά.

Ως παθιασμένος εκτελεστικό όργανο αυτής της νοοτροπίας, ο πρώην υπουργός των Παπανδρέου και του Σημίτη, ξαναμπαίνει στο πολιτικό παιχνίδι με την προσδοκία στην επόμενη Βουλή να κάθεται στα έδρανα της ΝΔ.

Μπορεί. Προς το παρόν, αναδεικνύεται σε μέγα χορηγό του Τσίπρα. Τον βοήθησε να πάρει το πάνω χέρι στην πολιτική σκηνή. Αν έτσι ξαναφέρει τη Δημοκρατική παράταξη στην κυβέρνηση, για τον Χρυσοχοΐδη θα είναι μια μορφή εξιλέωσης.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

eurokinissi