Το προηγούμενο διάστημα είχε ξεκαθαρίσει το τοπίο σε τρία κρίσιμα πεδία:
Α) Εκλογές στο τέλος της τετραετίας, το 2027.
Β) Όχι αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Γ) Η ΝΔ θα δώσει την εκλογική μάχη με επικεφαλής τον ίδιο.
Παράλληλα, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δείξει ότι «διαλέγει» ως αντίπαλο τον Νίκο Ανδρουλάκη καθώς και ότι θα χρησιμοποιήσει ως βασικό πολιτικό επιχείρημά στην πορεία προς τις κάλπες την ανάγκη διατήρησης της σταθερότητας. Η ομιλία Μητσοτάκη στη Βουλή για τον προϋπολογισμό και η χτεσινή συνέντευξή του στην ΕΡΤ επιβεβαίωσε και αυτές τις δύο μείζονες επιλογές.
Επιλογή αναβίωσης δικομματισμού
Δεν είναι απολύτως ακριβές ότι ο Μητσοτάκης «διάλεξε» ως αντίπαλο τον Ανδρουλάκη. Μετά τη σαπουνόπερα Κασσελάκη, η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από το ΠΑΣΟΚ είναι ανάλογη με εκείνη του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, δηλαδή της τάξης των 10 μονάδων. Επομένως, είναι ο πραγματικό συσχετισμός που αναδεικνύει το ΠΑΣΟΚ σε (δυνάμει) αντίπαλο της ΝΔ.
Αυτό που όμως κάνει ο Μητσοτάκης είναι να στήνει μια (εν πολλοίς φαντασιακή) αναβίωση του παλιού δικομματισμού, ενώ το ΠΑΣΟΚ δημοσκοπικά δεν απειλεί τη ΝΔ. Ο πρωθυπουργός κρίνει ότι χρειάζεται μια «κεντροαριστερή» απειλή για να φοβίσει τους παλιούς ψηφοφόρους της ΝΔ που έχουν στραφεί στα ακροδεξιά κόμματα. Η πόλωση πάντα βοηθάει την «επιστροφή στο μαντρί». Η πόλωση θα είναι ακόμα πιο σκληρή αν χρειαστεί (όπως όλα δείχνουν) η προσφυγή σε δεύτερες εκλογές αφού στις πρώτες δεν θα έχει προκύψει κυβερνητική πλειοψηφία είτε δια της αυτοδυναμίας είτε δια της συμμαχίας δύο ή περισσότερων κομμάτων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ομιλία του στον προϋπολογισμό ο Μητσοτάκης απευθύνθηκε 13 φορές ονομαστικά στον Νίκο Ανδρουλάκη. Σε αρκετές περιπτώσεις (όπως η αναφορά στο μετρό Θεσσαλονίκης) ο τόνος του Μητσοτάκη απέναντι στον Ανδρουλάκη ήταν πατερναλιστικός και συγκαταβατικός. Εμμέσως του έλεγε ότι αν και είναι πιο σοβαρός από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει την ωριμότητα και τη σοβαρότητα για τον πρωθυπουργικό θώκο. Αυτός ο πατερναλισμός συνιστά χτυπητή έκφραση της αλαζονείας της εξουσίας.
Η σταθερότητα
Το «κόντεμα» του Ανδρουλάκη συνδέεται με το ζήτημα της σταθερότητας το οποίο φαίνεται θα αποτελέσει βασικό επιχείρημα στην πορεία της Νέας Δημοκρατίας. Στην ομιλία του στον προϋπολογισμό ο Μητσοτάκης επισήμανε: «Αυτή η συζήτηση γίνεται -και έγινε σε έναν βαθμό- μία αφορμή για να αξιολογήσουμε και τη θεσμική μας ωρίμανση, να οργανώσουμε με ρεαλισμό τα επόμενα εθνικά βήματα, αλλά και να εκτιμήσουμε, παράλληλα, την αξία της πολιτικής σταθερότητας, που τελικά είναι προϋπόθεση κάθε προόδου. Είναι ένα πλεονέκτημα το οποίο συχνά το θεωρούμε αυτονόητο, αποτελεί, ωστόσο, επίκαιρο και, όπως ανέφερα και στην εισαγωγή μου, κρίσιμο ζητούμενο για πολλά κράτη».
Στη χτεσινή συνέντευξη στην ΕΡΤ ο πρωθυπουργός επανήλθε στη σημασία της σταθερότητας: «Σε μια εποχή όπου μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες δεν μπορούν καν να ψηφίσουν προϋπολογισμό, η Ελλάδα κάνει σταθερά βήματα προόδου, σταθερά βήματα σύγκλισης. Δεν είμαστε ακόμα εκεί όπου θέλουμε να είμαστε, το έχουμε πει πολλές φορές, αλλά έχουμε βάλει τα θεμέλια τα οποία μας επιτρέπουν αυτό το μέρισμα της ανάπτυξης και της προόδου της οικονομίας, σταδιακά και πάντα στα πλαίσια των κανόνων, να το επιστρέφουμε στην ελληνική κοινωνία».
Βλέπουμε λοιπόν τις δύο πτυχές του κυβερνητικού αφηγήματος της σταθερότητας:
1. Η σταθερότητα αποτελεί προϋπόθεση της ανάπτυξης.
2. Η Ελλάδα παραμένει σταθερή σε μια συγκυρία όπου οι κυβερνήσεις σε Γαλλία και Γερμανία πέφτουν, η Ανατολική Μεσόγειος βρίσκεται σε κατάσταση γεωπολιτικού χάους και ο Ερντογάν ισχυροποιείται.
Επομένως, η Ελλάδα χρειάζεται εμπειρία και σοβαρότητα για να διατηρήσει τη σταθερότητα κι ο Ανδρουλάκης δεν είναι ακόμα έτοιμος για τον πρώτο ρόλο -αν κι ενδεχομένως θα μπορούσε να παίξει έναν δεύτερο… Το προεκλογικό σκηνικό στήνεται με βασικά υλικά την πόλωση και την κινδυνολογία.
Κλασική συνταγή
Η συνταγή Μητσοτάκη είναι κλασική κι έχει αποδειχτεί αποτελεσματική πολλές φορές στο παρελθόν. Ωστόσο, ένα από τα χαρακτηριστικά αυτής της συγκυρίας είναι ότι πολλοί ψηφοφόροι δεν ενδιαφέρονται τόσο για την γενική σταθερότητα όσο για την προσωπικό βιοτικό επίπεδό τους. Επιπλέον, είναι παντού ορατά τα σημάδια της κυβερνητικής κόπωσης. Κατά συνέπεια, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η (πολύ καθαρή) στρατηγική Μητσοτάκη θα αποδώσει.
Από την άλλη, αν η αντιπολίτευση συνεχίσει τα αυτογκόλ, η δουλειά του Μητσοτάκη γίνεται πολύ πιο εύκολη.
dnews.gr
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
