Το Antinews αποκαλύπτει τις «προσομοιώσεις πολέμου» που έχει επεξεργαστεί το ΝΑΤΟ ακόμα και για «ολιστικό» πόλεμο με τη Ρωσία. Στους σχεδιασμούς, ως κρίκοι μιας ενιαίας αλυσίδας, είναι ενταγμένα Αιγαίο, Βόσπορος, Μαύρη Θάλασσα (Ουκρανία), Ανατολική Μεσόγειος, ανατολικά Βαλκάνια, μέχρι τις χώρες της Βαλτικής
Τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ ακόμα και για «ολιστική» στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, κατά τα πρότυπα της περιόδου του Ψυχρού Πολέμου, στους οποίους, εκτός των άλλων, προβλέπεται ακόμα και χρήση πυρηνικών, αποκαλύπτει το Antinews.
Στα σχέδια αυτά είναι ενταγμένη και η Ελλάδα, ως ένας κρίκος της μεγαλύτερης αλυσίδας αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ-Ρωσίας που αρχίζει από την Ανατολική Μεσόγειο, διαπερνά το Αιγαίο, τον Βόσπορο και τη Μαύρη Θάλασσα, όπου σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη αντιπαράθεση με αφορμή το «Ουκρανικό», συνεχίζει στα ανατολικά Βαλκάνια, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, και κατόπιν στην Κεντρική-Ανατολική Ευρώπη, την Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής.
Οι κινήσεις της αμερικανικής πλευράς και του ΝΑΤΟ προς αυτή την κατεύθυνση έχουν γίνει εμφανείς τα τελευταία χρόνια. Τμήμα του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης χρησιμοποιείται για τη μεταστάθμευση αμερικανικών δυνάμεων προς τη Βουλγαρία, Ρουμανία και άλλες χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης. Κατασκοπευτικά αεροσκάφη και drones των ΗΠΑ απογειώνονται σχεδόν καθημερινά από αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα με κατεύθυνση τη Μαύρη Θάλασσα (Ουκρανία – Κριμαία). Ελληνικά πλωτά και ιπτάμενα μέσα παίρνουν μέρος στις έρευνες για ρωσικά μέσα στην Ανατολική Μεσόγειο, κ.ο.κ.
Προσομοίωση πολέμου
Τα σχέδια του ΝΑΤΟ για «αναμέτρηση» με τη Ρωσία δεν είναι σημερινά. Ούτε και διαμορφώθηκαν με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία. Είναι επεξεργασμένα τουλάχιστον από το 2017.
Τότε ήταν που η ηγεσία του στρατιωτικού Οργανισμού έδωσε πολύ συγκεκριμένες εντολές στις υπηρεσίες του να επεξεργαστούν μια πολιτικο-στρατιωτική «μελέτη προσομοίωσης», δηλαδή συγκεκριμένα σχέδια, για αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Έκτοτε, και μέχρι σήμερα οι σχεδιασμοί εξελίσσονταν και ό,τι γινόταν -μεταξύ των άλλων και στην Ελλάδα- αφορούσε τις ετοιμασίες για αντιπαράθεση, ή τουλάχιστον άσκηση ισχυρών πιέσεων, με τη Ρωσία. Τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε προπαγανδιστικό επίπεδα.
Σύμφωνα με απολύτως ασφαλείς πληροφορίες, οι «προσομοιώσεις πολέμου» προέβλεπαν:
-Ακόμα και «ολιστική» αντιμετώπιση της περιοχής ευθύνης του SACEUR του ΝΑΤΟ (Supreme Allied Commander Europe), με σχέδιο αντίστοιχο εκείνου του ψυχρού πολέμου (Standing Defence Plan for Europe).
Κάτι που επίμονα ζητούν οι «Ανατολικοί εταίροι» στο ΝΑΤΟ. Σε αυτή την περίπτωση, ουσιαστικά γινόταν λόγος για γενικευμένη κινητοποίηση του ΝΑΤΟ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
-Ως βασικό στόχο του ΝΑΤΟ, το θεωρούμενο ως το «πλέον δύσκολο περιβάλλον», οι περιοχές Καλίνινγκραντ (ρωσικός θύλακος στη Βαλτική, ανάμεσα σε Ρωσία και χώρες της Βαλτικής) και Αγία Πετρούπολη.
Ανατολική Μεσόγειος
-Τη διεύρυνση των περιοχών που αφορούν τα σχέδια αντιμετώπισης της Ρωσίας.
Ειδικότερα, εκτός της Πολωνίας και των χωρών της Βαλτικής και της θάλασσας της Βαλτικής, και σε άλλες περιοχές, όπως στη χερσόνησο Κόλα (βορειο-δυτικά του ευρωπαϊκού τμήματος της Ρωσίας, στο Μούρμανσκ – θάλασσα Μπάρεντς) τη Μαύρη Θάλασσα και την Ανατολική Μεσόγειο.
Πυρηνική διάσταση
-Την ισχυρή πιθανότητα η σύγκρουση με τη Ρωσία να μην περιοριστεί σε μια περιοχή αλλά να είναι γενικευμένη.
-Η πιθανότητα, στην περίπτωση μιας γενικευμένης αντιπαράθεσης, να υπάρξει και πυρηνική διάσταση.
Κυρώσεις
-Εκτός των στρατιωτικών μέσων, περιλαμβανομένου και του κυβερνοπολέμου (cyber), στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης να χρησιμοποιηθούν οι κυρώσεις και η διπλωματία.
-Τα σχέδια για την αντιμετώπιση των ρωσικών δυνατοτήτων να είναι ενταγμένα στο πλαίσιο των αποφάσεων -με έμφαση τη συλλογική άμυνα- που έχουν ληφθεί με αφορμή την ουκρανική κρίση, το 2014, τις Συνόδους Κορυφής της Ουαλίας, της Βαρσοβίας (2016) και Βρυξελλών (2018).
Μονάδες μάχης
Ένα σοβαρό κομμάτι του πολιτικο-στρατιωτικού σχεδίου («μελέτη προσομοίωσης») για την αντιμετώπιση της Ρωσίας, που είχε αναχθεί σε προτεραιότητα για την συνεκτικότητα της αμυντικής διάταξης (coherence) του ΝΑΤΟ, είχε να κάνει με σχεδιασμούς για αποστολή συμμαχικών ενισχύσεων (Initial Alliance Military Reinforcement Concept – AMRC) στις περιοχές άμεσου ενδιαφέροντος του Οργανισμού.
Αυτό αφορούσε άμεσα την προκεχωρημένη παρουσία δυνάμεων του ΝΑΤΟ, στις χώρες της Βαλτικής και στην Πολωνία, καθώς και των εθνικών δυνάμεων αυτών των χωρών. Ήδη, τα προηγούμενα χρόνια, σημαντικές δυνάμεις χωρών – μελών του ΝΑΤΟ προωθήθηκαν εκεί. Συγκεκαλυμμένα, υπάρχουν και στην Ουκρανία, αν και η χώρα δεν είναι μέλος του Οργανισμού.
Βασικό στοιχείο αυτού του σχεδιασμού αποτελεί η προετοιμασία για αποστολή δυνάμεων στις περιοχές ενδιαφέροντος του ΝΑΤΟ, προκειμένου να ενισχυθούν οι πολυεθνικοί «σχηματισμοί μάχης» (Battlegroups) που θα υπάρχουν εκεί σε περίπτωση κρίσης με τη Ρωσία, καθώς και η ταχύτητα ανταπόκρισής τους (Responsiveness).
Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς, εκτός των συγκεκριμένων χωρών, ενδεχομένως να διευρύνονταν οι περιοχές δράσης, όπου εκτιμάται ότι μπορεί το ΝΑΤΟ να βρεθεί (ή βρίσκεται) σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
Σε αυτό το πλαίσιο, σημαντικό ρόλο παίζουν οι αμερικανικές δυνάμεις στην Ελλάδα, όπως και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Από εκεί μεταφέρονται οπλικά συστήματα και μονάδες προς Βουλγαρία, Ρουμανία, και, όπως πρόσφατα υποστήριξε η Μόσχα, προς Ουκρανία. Αντίστοιχη, αλλά «βόρεια Αλεξανδρούπολη», υπάρχει και σε λιμάνι της Πολωνίας.
Να σημειωθεί ότι πρόσφατα, η Μόσχα κατά τη διαπραγμάτευσή της με την Ουάσιγκτον ζήτησε την αποχώρηση του NATO από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία και την επιστροφή του στάτους στην περίοδο προ του 1997, οπότε οι δύο χώρες ήταν εκτός Οργανισμού. Όχι βέβαια ότι η Ρωσία θεωρεί πως θα δεχτεί κανείς τις «απαιτήσεις» της για Βουλγαρία-Ρουμανία. Είναι, όμως, εμφανές ότι το «παζάρι» για το «Ουκρανικό» είναι πολυεπίπεδο.
Το «νότιο μέτωπο»
Όσον αφορά την Ελλάδα, ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι στο «νότιο μέτωπο», και ειδικά στις θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου, γύρω από την Κύπρο, καθώς και μεταξύ Κύπρου – Καστελόριζου, ελληνικά πολεμικά πλοία που περιπολούν στο πλαίσιο ΝΑΤΟϊκών ή εθνικών αποστολών, έχουν κατ’ επανάληψη βρεθεί «πρόσωπο με πρόσωπο» με ρωσικά πολεμικά πλοία και αεροσκάφη (ως επί το πλείστον κατασκοπευτικά και ναυτικής συνεργασίας), τα οποία έσπευδαν να αναγνωρίσουν.
Συνήθως, όταν καλούνται από τα ελληνικά πλοία, τα ρωσικά δεν απαντάνε. Δυο από τα περιστατικά που καταγράφτηκαν προς το τέλος του 2018, έγιναν γνωστά. Εκτιμάται, όμως, ότι είναι πολύ περισσότερα.
Γερμανικά βρώμικα κτυπήματα στην Αθήνα
Επιπλέον, επανειλημμένως, Δυτικά κράτη, όπως η Γερμανία, έχουν ζητήσει από την Ελλάδα να καταθέσει αναλυτικά στοιχεία με τα πλοία (εμπορικά και πολεμικά) της Ρωσίας, τα οποία διαπλέουν το Αιγαίο ή πιάνουν σε ελληνικά λιμάνια.
Βέβαια, τα στοιχεία αυτά θα μπορούσε να τα εξασφαλίσει το Βερολίνο και από άλλες πηγές, ακόμα και ανοικτές.
Εκτιμάται, όμως, ότι αυτά τα αιτήματα εγείρονται, προκειμένου στη συνέχεια να κατηγορηθεί η Ελλάδα από διάφορους «εταίρους» της εντός της ΕΕ ή και στο ΝΑΤΟ, για… «φιλορωσική» στάση.
Και, βέβαια, για να δείξει το Βερολίνο στις ΗΠΑ ότι είναι «καλό παιδί» και ότι, ναι μεν έχει πολλά πάρε δώσε με τη Μόσχα στα ενεργειακά, αλλά είναι «σκληρό» στα γεωπολιτικά διακυβεύματα (!).
Η Αθήνα, πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες, στο παρελθόν δεν παρείχε τέτοια στοιχεία. Άγνωστο είναι εάν εξακολουθεί και σήμερα να ακολουθεί την ίδια τακτική.
Ωστόσο, «αιτήματα» προς την Αθήνα εγείρονται και από την Ουάσιγκτον, η οποία σε πολλές περιπτώσεις ζητάει πληροφορίες για ρωσικά πλοία που διαπλέουν το Αιγαίο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, οπότε ρωσικά πλοία είχαν προορισμό τους τη Συρία, ζητήθηκε ακόμα και να ληφθούν μέτρα από τις ελληνικές Αρχές ώστε να μην φτάσει το φορτίο τους ποτέ στη Συρία.
«Ρουφιανιές» από το Κίεβο
Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθούν και οι «ρουφιανιές» του Κιέβου στην ΕΕ δήθεν για ελληνικά εμπορικά πλοία που πιάνουν στην Κριμαία. Κι’ αυτό, παρ’ ότι τα πλοία δεν φέρουν ελληνική σημαία, αλλά άλλου κράτους.
Ενώ, λοιπόν, το Κίεβο ερωτοτροπεί με την Άγκυρα (και σε επίπεδο στρατιωτικής συνεργασίας), την ίδια ώρα ζητάει από την ΕΕ να «μαλώσει» την Ελλάδα. Η, δε, πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα ζητάει συνεχώς από την Ελλάδα να ευθυγραμμιστεί πλήρως η χώρα μας με την αμερικανική γραμμή στο «Ουκρανικό».
Σε γενικές γραμμές, πάγια τακτική της Αθήνας στο παρελθόν ήταν να συντάσσεται με άλλες «μετριοπαθείς» δυνάμεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όπως για παράδειγμα τη Γαλλία, η οποίες εμφανίζονται υπέρ της «διττής προσέγγισης» με τη Ρωσία. Δηλαδή, να μην κλείσουν οι πόρτες του διαλόγου ανάμεσα σε Δύση και Ρωσία.
Ουκρανικό «chicken game»
Οι «προσομοιώσεις πολέμου» του ΝΑΤΟ αποκτούν ιδιαίτερη σημασία αυτή την περίοδο, οπότε βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η άκρως σοβαρή κρίση με επίκεντρο την Ουκρανία.
Η μέθοδος της διπλωματικής επίλυσης της αμερικανο-ρωσικής κόντρας έως τώρα δεν έχει αποδώσει καρπούς, όπως φάνηκε από τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των δύο δυνάμεων, Άντονι Μπλίνκεν και Σεργκέϊ Λαβρόφ, αν και ουδείς έκλεισε ένα πιθανό «παράθυρο ευκαιρίας».
Η αντιπαράθεση Ουάσιγκτον – Μόσχας δείχνει να είναι περισσότερο ένα σκληρό παιχνίδι θέσεων, παρά να αποσκοπεί στην ολοκληρωτική ρήξη με στρατιωτικά μέσα. Κάτι που δεν δείχνει καμιά πλευρά να το θέλει, εκτός από κάποιους «σκληρούς» στο Κίεβο. Φαίνεται να είναι μάλλον ένα «chicken game», το οποίο ωστόσο πάντα ενέχει σοβαρούς κινδύνους ενός «ατυχήματος».
Είναι εμφανές ότι οι ΗΠΑ, υπό την ηγεσία των Δημοκρατικών, οι οποίοι ανέκαθεν φημίζονταν για τη σκληρή γραμμή τους σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, και ιδιαίτερα της Ρωσίας, θέλουν να ξεκαθαρίσουν το «παιχνίδι» που άνοιξαν στην Ουκρανία επί Ομπάμα. Κάτι, όμως, εξαιρετικά δύσκολο, δεδομένου ότι η Ρωσία θεωρεί την Ουκρανία ως την «αυλή» του σπιτιού της.
Τότε, ως γνωστόν, πρέσβης στη χώρα ήταν ο σημερινός (απερχόμενος) Αμερικανός πρέσβης στη χώρα μας, Τζέφρι Πάϊατ, ο οποίος ανοικτά στήριζε την ανατροπή του τότε φιλορώσου προέδρου της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς.
Είχε φτάσει, μάλιστα, στο σημείο να μοιράζει, μαζί την τότε -και σημερινή- υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτώρια Νούλαντ, σάντουϊτς, στους διαδηλωτές, στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου.
Μπάϊντεν: Πτώση δημοτικότητας
Τώρα, η σημαντική πτώση της δημοτικότητας του Αμερικανού προέδρου, Τζο Μπάϊντεν (52% των Αμερικανών τον αποδοκιμάζουν, εξαιτίας και του κορονοϊού), κάνει πολλούς να ανησυχούν για κλιμάκωση της κρίσης.
Πόσο μάλλον, όταν είναι γνωστό το «δόγμα» που υπάρχει στην Ουάσιγκτον ότι «κάθε πρόεδρος πρέπει να έχει τον πόλεμό του», ιδιαίτερα όταν βρίσκεται σε δημοσκοπική πτώση. Βέβαια, άλλο είναι να ξεκινάει κανείς πόλεμο με τον Σαντάμ και άλλο με την «αρκούδα».
Ο καουμπόϋ εκτοπίζει την ΕΕ
Όπως και να’ χει, η εμφάνιση των ΗΠΑ ως καουμπόϋ στην Ουκρανία και γενικότερα την Ανατολική Ευρώπη, έχει ως άμεσο αποτέλεσμα τον εκτοπισμό της ΕΕ από το «ουκρανικό». Πόσο μάλλον, αφού και η ίδια η ΕΕ ουδόλως διεκδικεί σθεναρά ρόλο σε ένα ζήτημα, το οποίο, πάντως, την αφορά άμεσα.
Ουσιαστικά, έτσι ενταφιάζεται η «διαδικασία του Μίνσκ» (διπλωματική διαδικασία επίλυσης του «Ουκρανικού»), όπου, εκτός της Ρωσίας, μετείχαν η Γαλλία και η Γερμανία.
Ο κ. πρέσβης
Στο μεταξύ, οι ΗΠΑ πιέζουν τις Βρυξέλλες να ευθυγραμμιστούν με τη γραμμή των κυρώσεων κατά της Ρωσίας.
Πάντως, ο αμερικανικός παράγων, και ειδικότερα ο Τ.Πάϊατ, ο οποίος εδώ και καιρό εμφανίζεται ως άλλος «συγκυβερνήτης» στη χώρα μας, φαίνεται να ασκεί πιέσεις και στην Αθήνα, προκειμένου να ευθυγραμμιστεί πλήρως με την γραμμή της Ουάσιγκτον για το «Ουκρανικό».
Κάποιος να πει στον κ.Πάϊατ ότι δεν είναι συγκυβερνήτης
Να σημειωθεί ότι, προ ημερών, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέϊ Λαβρόφ, προέβη στην εκτίμηση, μετά από επικοινωνία που είπε ότι είχε με τον Έλληνα ομόλογό του, Νίκο Δένδια, ότι η Ελλάδα δεν επιθυμεί νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Λαβρόφ: Η Ελλάδα δεν θέλει νέες Δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας
Ωστόσο, λίγες ημέρες μετά, ο Τ.Πάϊατ, σε ανάρτησή του στο twitter, μετά από συνάντησή του με τον Ν.Δένδια έκανε λόγο για ένα «φιλόδοξο έτος συνεργασίας με τον Ν.Δένδια, υπογραμμίζοντας τη σημασία της αλληλεγγύης και της σταθερότητας στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης για την κυριαρχία της Ουκρανίας».
https://twitter.com/USAmbPyatt/status/1483408674521559041
Από τη μεριά του, ο Έλληνας υπουργός, εκείνη την ημέρα, στη δική του ανάρτηση απέφυγε να αναφέρει ότι συζήτησε το «ουκρανικό» και περιορίστηκε να γράψει ότι συζήτησε θέματα του «ελληνο-αμερικανικού στρατηγικού διαλόγου».
antinews.gr
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
