Νίκη Κεραμέως: Εφιάλτες

Με ποιους έχουμε μπλέξει; Τι συμβαίνει στο μυαλό όσων κυβερνούν;

Τα παραδείγματα είναι πολλά για κρυφτεί η διαστροφή που διαπερνά ενίοτε τις κυβερνητικές πράξεις τους και τις πολιτικές επιλογές τους.

Όλα πάνε στραβά στη χώρα. Αλλά η κυβερνητική κομπανία πανηγυρίζει ευτυχής, ανύπαρκτες επιτυχίες.

Τον τόνο δίνει ο Πρωθυπουργός, αυτοτοποθετούμενος στον θρόνο του Δία: όλα πηγάζουν από τη σοφή κεφαλή του.

Απέτυχε οικτρά να εμφανιστεί – πάλι – ως σωτήρας ταυτιζόμενος με τον εμβολιασμό. Οι πολίτες που δεν εμβολιάζονται απλώς δεν τον εμπιστεύονται.

Παρότι ακόμη και όταν κατεβάζει τον πήχη, πάλι από κάτω περνάει, θριαμβολογεί από την τηλεόραση.

Την αποτυχία του πιστοποιούν τα στοιχεία και τα πραγματικά δεδομένα και επιβεβαιώνουν οι… αποφάσεις του.

Για να το σώσει, το κάνει διαρκώς χειρότερο. Απειλεί, υπόσχεται, εκμαυλίζει κι αναστατώνει την κοινωνία με αντιφατικά κι ανεφάρμοστα μέτρα.

Στο ίδιο μήκος κύματος κάποιοι υπουργοί του ενσωματώνουν τη διαστροφή στα νομοθετήματά τους…

Η Νίκη Κεραμέως σέρνει τον χορό σ’ αυτό το περίεργο γαϊτανάκι. Με μια διάταξη που μόνο διαταραγμένοι εγκέφαλοι – ή οπαδοί καθεστώτων που η ανθρωπότητα θέλει να λησμονήσει – μπορεί να σοφίστηκαν.

Τη, δια νόμου, κατανομή των μαθητών σε τμήματα ανάλογα με τις «μαθησιακές ανάγκες» τους. Ήτοι ανάλογα με τις επιδόσεις τους.

Μην μπούμε σε λεπτομέρειες, άλλωστε μετά την κατακραυγή, υποχρεώθηκε να το καταπιεί.

Ότι το αποδέχθηκε όμως και το έβαλε σε νομοσχέδιο με την υπογραφή της είναι δείκτης για τις παιδαγωγικές αντιλήψεις της. Ή για το παιδαγωγικό κενό της.

Στην προέκταση της «ρύθμισης» οι μαθητές θα μπορούσαν να διαχωρίζονται, ανάλογα με το φύλλο, την εμφάνιση, την προέλευση, το φρόνημα, την οικονομική κατάσταση και βεβαίως το… εμβόλιο!

Δεν ξέρουμε ποιοι ακριβώς σαλτιμπάγκοι βρήκαν ευκαιρία να παίξουν ακραία παιχνίδια με τους μαθητές, εμπνεόμενοι από τις ιδέες του Μεταξά για τη νεολαία.

Γίνεται ακόμη πιο ανατριχιαστικό, αν η αποσυρθείσα διάταξη προέρχεται από τον συνήθη τόπο νομοπαρασκευής: το μέγαρο Μάξιμου.

Αν η δουλικότητα που διακρίνει τους υπουργούς μπροστά στο ιερατείο που περιβάλει τον Πρωθυπουργό οδήγησε την Κεραμέως στην απόπειρα νομοθέτησης της ακρότητας, ως μέθοδο παιδαγωγικής, δικό της πρόβλημα.

Σε κάθε περίπτωση, τη βαρύνει ότι επιχείρησε να βγάλει το τζίνι από το μπουκάλι και να καταστήσει τον διαχωρισμό φυσική εξέλιξη για τους πολίτες εξ απαλών ονύχων.

Οι καλοί με τους καλούς , οι κακοί με τους κακούς, οι δυνατοί με τους δυνατούς, οι αδύνατοι με τους αδυνάτους, οι πλούσιοι με τους πλουσίους, οι φτωχοί με τους φτωχούς, οι υγιείς με τους υγιείς, οι ασθενικοί στον Καιάδα.

Προς το παρόν ο εφιάλτης πέρασε – ή αναβλήθηκε.

Αλλά το εφιαλτικό ερώτημα μένει: ποιοι μας κυβερνούν και πού μας πάνε;

του Γιώργου Λακόπουλου

ieidiseis.gr