Νίκος Ανδρουλάκης: Περιστροφές

Δυόμιση μήνες από τη θριαμβευτική εκλογή ηγεσίας, το ΚΙΝΑΛ δεν έχει δείξει τίποτε περισσότερο από το ενδιαφέρον του για τη… γεωμετρία.

Υπολογίζουν τις αποστάσεις τους από δύο πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής και τις προβάλουν άλλος ως «ίσες» και άλλος ως «μεγάλες».

Στην πραγματικότητα η μόνη απόσταση που διακρίνεται είναι η δική τους από τον ρόλο τους ως κόμμα της αντιπολίτευσης.

Αρχίζει να φαίνεται και στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας για τον ΕΦΚΑ, με το «παρών» στην ένσταση αντισυνταγματικότητας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Για δεύτερη φορά – μετά τη συζήτηση για την Εξεταστική Πέτσα – ακόμη κι αν η διαφωνία για τη συνταγματικότητα ενός νόμου που ήταν «τεχνική» μετατράπηκε σε ευκαιρία για δημιουργία χάσματος με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Κάποιος να ενημερώσει τον Νίκο Ανδρουλάκη ότι η κοινοβουλευτική του εκπρόσωπος περισσότερο εκπροσωπεί τον Λοβέρδο – που θα προτιμούσε στη θέση του – παρά τον ίδιο.

Οι διατυπώσεις της Νάντιας Γιαννακοπούλου για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έδειχναν βγαλμένες από τη ρητορική εργαλειοθήκη του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Συν τον συνήθη υπαινιγμό ότι οι Συριζαίοι καλύπτουν τον Καραμανλή.

Είναι το τρίτο κρούσμα αποστάσεων από τον Ανδρουλάκη, μετά τον Λοβέρδο και την Καϊλή.

Καθόλου καλό σημάδι για κόμμα που προσπαθεί να δώσει στοιχεία επανεκκίνησης.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα βλέμμα στρέφονται στην ηγεσία. Ιδίως όταν μετά την επικράτηση στην κάλπη πρέπει να επιβεβαιωθεί – ως ηγεσία – και στην πράξη.

Ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ απλώς παρατηρεί στα στελέχη του να μεταδίδουν αντιφατικά μηνύματα ως προς τη στρατηγική του.

Όταν δεν το κάνει ο ίδιος, εμφανιζόμενος να συνομιλεί πολιτικά με τον Κύρτσο σε δημόσιο χώρο.

Σαν να βρίσκονται ακόμη στο Στρασβούργο με τους χαμηλούς φράκτες ανάμεσα στις ευρωομάδες των κομμάτων.

Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για τον ΕΦΚΑ είναι η επιτομή της σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής που βρίσκεται σταθερά στη μια πλευρά του νομίσματος διακυβέρνησης Μητσοτάκη .

Στην άλλη βρίσκονται ως συνήθως οι μπίζνες και η μεταφορά περιουσίας κι αξιών του κράτους σε ιδιώτες – και ημέτερους.

Είναι απορίας άξιο γιατί από τον λόγο του Ανδρουλάκη απουσιάζει η διατύπωση «Μαξίμου ΑΕ», της προκάτοχου του.

Αν και σε αυτή την περίπτωση το ΚΙΝΑΛ δεν συγκρουστεί με τη κυβερνώσα Δεξιά – αλλά με την… αντιπολίτευση – θα κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους.

Πολιτική δεν σημαίνει πότε με τον έναν και πότε με τον άλλον. Προκύπτει από την ιδεολογία που την κινεί.

Αν στη Χαριλάου Τρικούπη ούτε με τη νέα ηγεσία έχουν συναίσθηση σε ποια πλευρά του πολιτικού φάσματος τους τοποθετεί η ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ που επικαλούνται, απλώς κάνουν περιστροφές γύρω από τον εαυτό τους.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr