Νίκος Δένδιας: Διορθώσεις

Τι ακριβώς εννοούσε το 2002 ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν έλεγε – στον Τράμπ – δουλοπρεπώς, στο Οβάλ Γραφείο ότι «η Ελλάδα είναι αξιόπιστός και προβλέψιμος σύμμαχος των ΗΠΑ», αναδείχθηκε όταν άρχισαν πόλεμο με τη Ρωσία, διά αντιπροσώπων: στο μέτωπο της Ουκρανίας του διεφθαρμένου Ζελένσκι και στα μετόπισθεν – για τα logistics και τη χρηματοδότηση – τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.

Ενώ η ΝΑΤΟϊκή Τουρκία του Ερντογάν δεν έστειλε ούτε σφαίρα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός έγινε πιονέρος, πέραν των δυνατοτήτων της χώρας: άδειασε στρατιωτικές αποθήκες, ακόμη και στα νησιά, συναγελάσθηκε προσωπικά με τον ηθοποιό και πρόεδρο – μαριονέτα, άνοιξε το ελληνικό Κοινοβούλιο για να το μολύνουν οι νεοναζί του τάγματος Αζόφ.

Έλεγε απερίσκεπτα – ντουέτο με τη Ντόρα – ότι η Ελλάδα «βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία» με το σόφισμα ότι βρίσκεται στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» και προσφερόμενες να πάει μέχρι που του υποδείκνυαν οι Αμερικανοί. Θέτοντας τη χώρα – δίκην σταθερού αεροπλανοφόρου -στην εξυπηρέτηση των στρατιωτικών σχεδιασμών τους- σαν να ήταν 51η πολιτεία.

Χωρίς ιστορική συναίσθηση και σε κάποιες περιπτώσεις χωρίς αιδώ – κατακρήμνισε τις ελληνορωσικές σχέσεις αιώνων, που άντεξαν σε όλες τις πολιτικές μεταβολές και στις δυο χώρες. Για αυτά δεν θα περάσει καλά με την Ιστορία, αλλά μπλέκει με το παρόν, που την κυριαρχία του ακραίου Τράμπ άρχισε ήδη να μην μοιάζει καθόλου με αυτό που ήταν επί των ημερών του ανοϊκού Μπάιντεν. Όταν οι ΗΠΑ διευκόλυναν την κυβέρνηση Μητσοτάκη να χρεώνει τη χώρα, για να στέλνει όπλα στην Ουκρανία.

Τι ακριβώς θα συμβεί αν τα πράγματα πάρουν την τροπή που προαναγγέλλεται από πολλές πλευρές – με τον Ζελένσκι στα αζήτητα, αν όχι σε κάποιο δικαστήριο και τον Πούτιν να ακυρώνει τις συνέπειες τις καταδίκης του για την εισβολή – λίγοι το συνειδητοποιούν στην Αθήνα.

Ένας από αυτούς είναι ο Νίκος Δένδιας. Πρώην υπουργός Εξωτερικών, αλλά όχι και κοινωνός της ΙΧ διπλωματίας του Μητσοτάκη – και νυν υπουργός Άμυνας, δίνει διορατική απάντηση στο κρίσιμο ζήτημα: ποιος θα μαζέψει τα συντρίμμια που θα αφήσει πίσω του το σύστημα Μητσοτάκη στο Ουκρανικό; Υποδηλώνοντας ότι έχει την αίσθηση πως το κάνει ο ίδιος.

Αντιλαμβανόμενος ότι «μια πιθανή συμφωνία» λήξης του πολέμου, θα παρουσιαστεί από τη Ρωσία ως νίκη», λανσάρει ως νέα γραμμή για την Ελλάδα και την Ευρώπη: «να μην χάσει η Ουκρανία περισσότερα εδάφη».

Στην ουσία αναλαμβάνει την ευθύνη να σημάνει αλλαγή πολιτικής της χώρας ερήμην του Πρωθυπουργού – απευθυνόμενος σε διαφορετικό ακροατήριο:

-«Το καλύτερο που θα μπορούσε να ελπίζει η Ουκρανία είναι να παγώσουμε τη σύγκρουση ως έχει και να αφήσουμε τα θέματα κυριαρχίας, εδαφική ακεραιότητας να συζητηθούν μόλις ωριμάσουν οι λύσεις, που δεν είναι πλέον εύκολες γι’ αυτήν». Παρασάγγες μακριά από την πρωθυπουργική αλληλεγγύη στο φαύλο και ηττημένο ουκρανικό καθεστώς.

Αν αυτό σημαίνει ανάληψη των ηνίων σε έναν τομέα από υπουργό, αντί του Πρωθυπουργού, δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Το 2011 ως υπουργός Οικονομικών ο Βαγγέλης Βενιζέλος υπερφαλάγγισε τον Πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και ακύρωσε το δημοψήφισμα για το δεύτερο Μνημόνιο.

Στα τέλη του 2003, ο Γ. Παπανδρέου, υπερφαλάγγιζε τον Πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Κ. Σημίτη, φτάνοντας μέχρι διαγραφές βουλευτών.

Είναι στοιχείο της πολιτικής να γίνεται η μετάβαση εξουσίας ατύπως και πρόωρα. Ο Δένδιας διορθώνει τον Μητσοτάκη, για να περιορίσει τη ζημιά που θα παραλάβει ο ίδιος.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr