Νομοσχέδιο Γεωργιάδη: Νόμιμα 2 δουλειές για έναν κανονικό μισθό

Όσο κι αν ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Άδωνις Γεωργιάδης υποστηρίζει ότι με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο είναι ευχαριστημένοι οι εργαζόμενοι (ενδεχομένως βλέποντας πόσο νωχελικά κινούνται μεγάλα σωματεία, συνεχίζοντας την στάση παθητικής παρακολούθησης των τελευταίων ετών) η αλήθεια είναι ότι με τις προωθούμενες αλλαγές, έρχονται να νομιμοποιηθούν, αντί να διορθωθούν, έκνομες -μέχρι σήμερα- παθογένειες της ελληνικής αγοράς εργασίας. Μια από αυτές αφορά στο γεγονός ότι από εδώ και στο εξής, οι εργαζόμενοι θα μπορούν να κάνουν νόμιμα 2 δουλειές για να μπορέσουν να πάρουν έναν «κανονικό» μισθό.

Τι σημαίνει αυτό; Ο υπουργός Εργασίας ορθά ανέφερε σε συνέντευξη του στους δημοσιογράφους Δημήτρη Τάκη και Χριστίνα Κοραή, στον ρ/σ Παραπολιτικά FM, την Πέμπτη 31 Αυγούστου, ότι «σήμερα η νομοθεσία επιτρέπει να έχεις ή μια πλήρους απασχόλησης δηλαδή 8 ώρες ή δύο μερικής απασχόλησης δηλαδή 4 και 4 ώρες. Πλέον θα έχεις το δικαίωμα αν θέλεις να έχεις και μια μερική απασχόληση εκτός από την κύρια».

Είναι αλήθεια ότι μέχρι σήμερα, πολλοί εργαζόμενοι που λαμβάνουν ακόμη και αρκετά λιγότερα από 1.000 ευρώ τον μήνα, καθαρά, κάνουν δύο δουλειές για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα. Συνήθως, με «μαύρα« τουλάχιστον από τις μια εργασία τους.

Πώς βγαίνει βαριά το «χιλιαρικάκι» που τώρα θα φορολογείται μέχρι και το τελευταίο σεντς

Ο κατώτατος μισθός στον ιδιωτικό τομέα για πενθήμερη εργασία και οκταώρο («ελαστικότατο»…) είναι 667 ευρώ καθαρά (780 ευρώ μικτά) και για μερική απασχόληση είναι 336 ευρώ καθαρά (390 ευρώ μικτά) και έτσι βγαίνει το «χιλιαρικάκι» για να μπορέσουν πολλές δεκάδες χιλιάδες απασχολούμενοι να επιβιώσουν σαν «φτωχοί εργαζόμενοι» (ένα φαινόμενο το οποίο αναπτύχθηκε από το 2013 και μετά, λόγω του 2ου μνημονίου και των εργασιακών αλλαφών που επέφερε).

Το ζητούμενο θα ήταν αυτή η στρέβλωση με τις τραγικές κοινωνικές πτυχές, να διορθωνόταν υπέρ του εργαζομένου. Να αυξανόταν ο κατώτατος μισθός στον ιδιωτικό τομέα και να επανέρχονταν σε ισχύ οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ εργοδοτικών φορέων και εργατικών σωματείων. Πολύ απλά, να μπορούσε ένας εργαζόμενος να λαμβάνει από μια δουλειά, έναν κανονικό μισθό (ικανό να του δίνει τη δυνατότητα να ζει πάνω από τα όρια της φτώχειας) και όχι να πρέπει να κάνει δύο δουλειές για να παίρνει έναν «κουτσουρεμένο» κανονικό μισθό.

Στην προκειμένη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε, αντί να προβεί στη διόρθωση αυτού του φαινομένου, να το… νομιμοποιήσει!! Και να βάλει το «χέρι» του Κράτους στην τσέπη του εργαζομένου ή της εργαζομένης που κάνει δύο δουλειές για να πάρει και πάλι αμοιβές – «πείνας» στα τέλη του κάθε μήνα, μέσα από τη θεσμοθέτηση εισφορών και παρακρατήσεων.

Υποστηρίζει, φυσικά, ο κ. Γεωργιάδης, και έτσι είναι ότι, ένας εργαζόμενος που πλέον νόμιμα θα κάνε δύο δουλειές την ημέρα, «θα πληρώνει περισσότερα ένσημα, θα έχει μεγαλύτερο ποσοστό αναπλήρωσης οπότε και μεγαλύτερη σύνταξη». Μεγαλύτερη μεν, στα επίπεδα του ορίου της φτώχειας και πάλι δε, για όσους και όσες, μέσα από τόσο ελαστικές εργασιακές σχέσεις και με τόσο χαμηλά «αθροιστικά» μηνιάτικα. κατορθώσουν να βγουν στη σύνταξη. Χωρίς να μπορεί να υπολογιστεί πόσες ακόμη ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις θα ζήσουν όσες και όσοι δεν έχουν περάσει τα εξήντα…

antitheto.gr