Ο ασύμμετρος πόλεμος της Τουρκίας με τους μετανάστες

Από το Μάρτιο του 2020 και μετά η ελληνική κυβέρνηση διαλαλεί προς κάθε κατεύθυνση ότι η Τουρκία «εργαλειοποιεί» το Μεταναστευτικό προκειμένου να επιτύχει αλλότριους στόχους. Πρόκειται περί δήλωσης αληθούς, που όμως δεν αγγίζει το μείζον ζήτημα του ποιος δίνει στην Τουρκία τα απαραίτητα «εργαλεία» προκειμένου να μπορεί να χρησιμοποιεί κατ’ αυτόν τον τρόπο τις εξαθλιωμένες μάζες μεταναστών.

• Από τον Δημήτρη Παπαγεωργίου

Με δεδομένο ότι η Τουρκία δεν είναι «Λευκορωσία», αντιθέτως πήρε δισεκατομμύρια από την Ευρωπαϊκή Ενωση για να συνεργαστεί, κάνει εντύπωση το γεγονός πως οι καταγγελίες της ελληνικής πλευράς δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.

Επί τουλάχιστον δυόμισι χρόνια η χώρα μας απέτυχε να συνδέσει την περίφημη «κοινή δήλωση Ευρωπαϊκής Ενωσης – Τουρκίας» για το Μεταναστευτικό με βασικά της αιτήματα. Αντιθέτως, συνέχισε στην ίδια ρότα που μετατρέπει τη χώρα μας με μαθηματική ακρίβεια σε παράδεισο για επίδοξους λαθρομετανάστες, χωρίς να μπορεί ο ρόλος της Τουρκίας να ελεγχθεί στο παραμικρό.

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, τόσο στον Εβρο όσο και στις μαζικές αποβάσεις λαθρομεταναστών σε ελληνικά νησιά, αποδεικνύουν του λόγου του αληθές, τη στιγμή που όλοι οι υπεύθυνοι γνωρίζουν ότι το επόμενο διάστημα οι ροές θα συνεχίσουν να αυξάνονται.

Συνεπικουρικά στην προσπάθεια της Τουρκίας, διάφοροι «δικαιωματιστές» και επαγγελματίες των μη κυβερνητικών οργανώσεων «αξιοποιούν» τις συνεχείς ροές προκειμένου είτε να εφαρμόσουν τις ιδεοληπτικές τους προσεγγίσεις είτε να αποκομίσουν χρηματικά οφέλη.

Η κοινή δήλωση

Σύμφωνα με την κοινή δήλωση Ευρωπαϊκής Ενωσης – Τουρκίας, η δεύτερη θα έπαιρνε όλα τα απαραίτητα μέτρα για να σταματά όσους θα ήθελαν να μεταβούν παράνομα στα νησιά της Ελλάδας. Οποιοσδήποτε έφτανε στα νησιά παράνομα, θα μπορούσε να επιστραφεί άμεσα στην Τουρκία και για κάθε Σύρο που θα επιστρεφόταν από τα νησιά τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα δέχονταν έναν Σύρο πρόσφυγα που θα περίμενε στην Τουρκία.

Σε αντάλλαγμα η Τουρκία πήρε δισεκατομμύρια ευρώ για να βελτιώσεις τις συνθήκες παραμονής των μεταναστών στο έδαφός της. Στην πραγματικότητα όμως η Τουρκία δεν δέχτηκε ποτέ επιστροφές μεταναστών, παρά έναν ελάχιστο αριθμό στο διάστημα μεταξύ του Ιανουαρίου του 2020 και των γεγονότων του Μαρτίου.

Την ίδια όμως στιγμή που η παραμικρή κίνηση των ελληνικών υπηρεσιών που ασχολούνται με το Μεταναστευτικό μπαίνει στο μικροσκόπιο, ουδείς ελέγχει επί της ουσίας τι ακριβώς συμβαίνει με την Τουρκία. Αυτό έχει ως ξεκάθαρο αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη δράση των τουρκικών Αρχών, που προωθούν με κάθε τρόπο στην Ελλάδα λαθρομετανάστες. Είτε όταν τα σκάφη του λιμενικού τους σώματος -υπάρχουν στη διάθεση της ελληνικής πλευράς μαγνητοσκοπημένα τεκμήρια- συνοδεύουν τα πλοιάρια των λαθρομεταναστών στα ελληνικά χωρικά ύδατα είτε όταν οι δυνάμεις της τουρκικής στρατοχωροφυλακής αποβιβάζουν στις νησίδες του Εβρου ομάδες λαθρομεταναστών.

Η αλήθεια είναι ότι η μη εφαρμογή της συμφωνίας από πλευράς Τουρκίας δεν ενοχλεί ιδιαίτερα τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, οι οποίοι έτσι δεν χρειάζεται να πάρουν αριθμό προσφύγων που βρίσκονται στην Τουρκία. Γι’ αυτό ίσως και δεν υπάρχουν σαφείς προβλέψεις για έλεγχο της εφαρμογής της συμφωνίας από πλευράς Τουρκίας, η οποία συνεχίζει να εκταμιεύει χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, σαν να τηρεί κανονικά τη συμφωνία. Ούτε καν το πιο απλό μέτρο, αυτό της πρόσβασης της Frontex στην τουρκική πλευρά. Εάν η ευρωπαϊκή αυτή δύναμη περιπολούσε και την πλευρά των τουρκικών συνόρων, είναι βέβαιο ότι οι πιέσεις προς τη χώρα μας θα ήταν σημαντικά λιγότερες.

Πώς θα μπορούσαν να είχαν σταματήσει οι ροές

Δεν πρόκειται περί σεναρίου επιστημονικής φαντασίας ή κάποιων «ακραίων κύκλων». Ηταν ο ίδιος ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας που τον Μάρτιο του 2020 ανέλυε τα μέτρα που θα έπρεπε να παρθούν για να σταματήσουν οι πιέσεις κατά της χώρας μας. Σύμφωνα με τον Στέλιο Πέτσα, η Τουρκία θα έπρεπε να δεχτεί κοινές περιπολίες της Ακτοφυλακής και άλλων Αρχών με την Frontex στα τουρκικά χωρικά ύδατα, στη θάλασσα αλλά και στην ξηρά.

Η ελληνική πλευρά όμως, μετά και τα περιστατικά του 2020, δεν επέμεινε καθόλου σε αυτό το αίτημα, ούτε το συνέδεσε με την εκχώρηση χρηματοδοτήσεων προς την Τουρκία. Ετσι η Frontex συνέχισε να λειτουργεί μόνον από την ελληνική πλευρά και σε κάποιες περιπτώσεις να μην κάνει τίποτε άλλο παρά να λειτουργεί ως μηχανισμός «διάσωσης» και μεταφοράς λαθρομεταναστών στην ελληνική πλευρά.

Εάν υπήρχαν οι περιπολίες της Frontex στην τουρκική πλευρά, περιστατικά σαν και αυτά του Εβρου δεν θα συνέβαιναν για κανέναν λόγο. Ελεγε ακόμη τότε ο Στέλιος Πέτσας, εκπροσωπώντας την κυβέρνηση, ότι η Τουρκία θα έπρεπε να σταματήσει να συγκεντρώνει ανθρώπους στον Εβρο. Ούτε και σε αυτό το μέτωπο έγινε κάτι, αφού με αφορμή το τελευταίο περιστατικό πληροφορηθήκαμε ότι σε μικρή απόσταση από τα ελληνικά σύνορα, συγκεκριμένα στην Αδριανούπολη, υπάρχουν δομές φιλοξενίας λαθρομεταναστών.

Δομές που είναι σαφές ότι δεν λειτουργούν ως τίποτε άλλο παρά ως διαμετακομιστικοί σταθμοί για επίδοξους λαθρομετανάστες. Απέτυχε, ακόμη, η Ελλάδα στο να θέσει σαφείς κανόνες λειτουργίας και για τις περίφημες ΜΚΟ, που συνεχίζουν να λειτουργούν με δικούς της κανόνες.

Δεν έχει τέλος η δράση των αμαρτωλών ΜΚΟ

Η επιμονή του Νότη Μηταράκη να συνεχίζει να κατηγορεί τις ΜΚΟ σχεδόν δυόμισι χρόνια αφότου υποσχέθηκε να βάλει τάξη στη λειτουργία τους αποκαλύπτει ακόμη μία αποτυχημένη πλευρά διαχείρισης του Μεταναστευτικού από το υπουργείο του. Το περίφημο «μητρώο» των ΜΚΟ δεν λειτούργησε, αφού οι συμβιβασμοί στους οποίους ήρθε με τους δικαιωματιστές της Ευρωπαϊκής Ενωσης το υπέσκαψαν.

Ετσι, εκτός των «δομών» του υπουργείου του, οι ΜΚΟ μπορούν να δρουν σχεδόν ανεξέλεγκτα εντός της ελληνικής επικράτειας, με όρους συνεργασίας με τα κυκλώματα των δουλεμπόρων στην Τουρκία. Ακόμη όμως και κάποιες από τις τέσσερις ΜΚΟ που ήταν υπό δικαστική διερεύνηση συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται.

newsbreak.