Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε πράξη αυτό που διακήρυσσε το σύνθημα της προεκλογικής του καμπάνιας. Τι έλεγε αυτό? «Πάρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σου». Ο Αλέξης λοιπόν το έκανε πράξη : Πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια του.
Με τρόπο «αμεσοδημοκρατικό» για να θυμηθούνε τα παλιά Ευαγγέλια της Αριστεράς.Οι 150 χιλιάδες που πήγαν στις κάλπες την Κυριακή έκαναν τον κόπο για έναν και μοναδικό σκοπό.Για την πολιτική νομιμοποίηση του Τσίπρα,με μια εντολή μαζική και καθαρή.Την εντολή να τα αλλάξει όλα,ένα «whatever it takes» που έλεγε ο Ντράγκι και τραγούδησαν οι Imagine Dragons ,προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει δυναμική εξουσίας.
Αν μας αρέσει η αργκό του ψηφιακού κόσμου είναι το σημείο καμπής. Η στιγμή που περνάμε αναμφισβήτητα από το « Τσίπρας 1.0» στο «Τσίπρας 2.0».
«Δώσε χρόνο στον χρόνο»
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την προϊστορία.Ο Τσίπρας από την έναρξη της εκτόξευσής του στην πλειοψηφία και την κυβερνητική εξουσία μέχρι τώρα ήταν αναγκασμένος από τις περιστάσεις να βιώνει ένα πλέγμα αντιφάσεων.Ανάμεσα στον SYRIZA του 3% και του 36%.Στους παλιούς που ποτέ δεν τον αποδέχθηκαν ειλικρινά και εγκάρδια και στους νέους που ανυπομονούσαν για τη ρήξη.Στον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ και τον «ΣΥΡΙΖΑ των κινημάτων».Στον κομματικό ΣΥΡΙΖΑ και τον εκλογικό ΣΥΡΙΖΑ.Και άλλα πολλά που αντανακλούσαν μια κυρίαρχη ,ενιαία και αδιαίρετη,αντίθεση μεταξύ ενός ΣΥΡΙΖΑ που έγινε κόμμα εξουσίας και σε ένα πολιτικό προσωπικό,φοβικό και ανίκανο να διαβεί τον Ρουβίκονα.Να σπάσει τα στενά όρια της μειοψηφικής παραδοσιακής Αριστεράς.
Αυτή η αντίφαση τον ταλάνισε πολλές φορές,από την επομένη των εκλογών του 2019 και τη «γλυκειά ήττα» του Ιουλίου.Επέλεξε να την επιλύσει με ένα τρόπο αργόσυρτο,παραφράζοντας ίσως την τακτική του Φρανσουά Μιτεράν, δίνοντας δηλαδή «χρόνο στον χρόνο»,επιτρέποντας σε αρκετούς φίλους και εχθρούς να τον επικρίνουν για καθυστερήσεις και πισωγυρίσματα.
Ηταν μια τακτική με μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα.Τα μειονεκτήματα είναι προφανή. Για τα πλεονεκτήμτα,καλό θα ήταν όσοι ασπάζονταν την τακτική του βίαιου «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών»,να ρίξουν μια ματιά δίπλα,στη γειτονική Ιταλία.
Εκεί οι βίαιες εκκαθαρίσεις και οι απότομες αλλαγές φυσιογνωμίας στο παλιό κραταιό Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα,μετέπειτα Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς και σήμερα σκέτο Δημοκρατικό Κόμμα δεν έχουν οδηγήσει σε νίκες και θριάμβους.
Από που πάνε στον «νέο ΣΥΡΙΖΑ»
Αυτά τα λίγα για την προϊστορία.Αν λοιπόν μεταβούμε στο κεφάλαιο της τρέχουσας ιστορίας,ένα είναι το μόνο βέβαιο: Ο Τσίπρας περνά από τα δύσκολα στα ακόμη πιο δύσκολα.
Ο λόγος είναι απλός.Το επόμενο διακύβευμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει δυναμική εξουσίας.Με την υπόθεση εργασίας ότι ο Κ.Μητσοτάκης προσανατολίζεται για εκλογές προς το τέλος της κυβερνητικής θητείας,ο Τσίπρας έχει μπροστά του 11-12 μήνες για να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική νίκη.Είτε αυτό συνεπάγεται ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι το πρώτο κόμμα,είτε να είναι ο βασικός πρωταγωνιστής για μετεκλογικές κυβερνήσεις συνεργασίας.Αυτό λοιπόν δεν μπορεί παρά να είναι το πολιτικό σχέδιο του «Τσίπρα 2.0».
Ολοι όσοι παρακολουθούν με στοιχειώδη νηφαλιότητα τις πολιτικές εξελίξεις διαπιστώνουν ότι η κυβέρνηση έχει εισέλθει σε περίοδο ραγδαίας φθοράς και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να ανεβαίνει. Tαυτόχρονα όμως «κάτι λείπει». «Κάτι λείπει» για να ξαναποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα πλειοψηφίας.
Λογικά αυτό το «κάτι (που) λείπει θα είναι το επόμενο μεγάλο στοίχημα του «Τσίπρα 2.0».
Σίγουρα λείπουν τα πρόσωπα.Κανένα κόμμα δεν επανήλθε με ένα απλό reunion των «παλαιών πολεμιστών». Επείγει λοιπόν ο σχηματισμός μιας νέας ηγετικής ομάδας με κοινωνική αξιοπιστία και χωρίς «προπατορικά αμαρτήματα».Πρόσωπα νέα σίγουρα υπάρχουν.Ολα τα άλλα είναι δουλειά ενός καλού «scouter».
Η δεύτερη δουλειά είναι η ανανέωση της φυσιογνωμίας,της ρητορικής,του συμβολισμού,της «κουλτούρας» του ΣΥΡΙΖΑ.Με στόχο να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με πληθυσμούς και κοινωνικές ομάδες που σήμερα τον αντιμετωπίζουν,αν όχι με εχθρότητα,τουλάχιστον με καχυποψία.
Για να το καταφέρει αυτό,ο «Τσίπρας 2.0» πρέπει να εμπλουτίσει με νέα περιεχόμενα την ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ.Με μια νέα «γλώσσα».Που να επικοινωνεί ακομπλεξάριστα με τα ανερχόμενα μεσαία στρώματα της κοινωνίας,που είναι μορφωμένα,φιλόδοξα και εξωστρεφή.
Nα συνομιλήσει με την παραγωγική επιχειρηματικότητα της χώρας,μεγάλη,μικρή και μεσαία,χωρίς ταμπού. Σε αντιδιαστολή με την παρακμιακή και παρασιτική επιχειρηματικότητα και τους κρατικοδίατους επιχειρηματίες.
Να μιλήσει χωρίς ενοχικά σύνδρομα για την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα,τις επενδύσεις.Γιατί η δημιουργία πλούτου είναι προϋπόθεση για την αναδιανομή και τη βελτίωση της ζωής των αδύναμων στρωμάτων.
Να ξαναμιλήσει για τους εργαζόμενους,τον μισθό,τον «κοινωνικό» μισθό και την πλήρη απασχόληση.Για το πολυδησφημισμένο «πρεκαριάτο»,τις νέες εργασιακές σχέσεις που περιλαμβάνουν «full- time» απασχόληση, «part-time» αποδοχές και «zero-time» κοινωνική ασφάλιση.
Να επικρίνει το σημερινό αναπτυξιακό μοντέλο του τουρισμού.Γιατί είναι παλιό,ξεπερσαμένο και αραχνιασμένο ,καθώς μας επαναφέρει στην Ελλάδα του ΄50 και του «Κορίτσια,ο στόλος».Γιατί είναι τριτοκοσμικό και ευάλωτο στις συχνές αλλαγές της διεθνούς συγκυρίας.
Na ξανασυντάξει τη γλώσσα της Ευρώπης και του αυθεντικού ευρωπαϊσμού.Την ώρα που η Ευρώπη οδηγείται σε «νατοποίηση» και μοιραία σε αποσύνθεση,να ξαναφέρει στο προσκήνιο τις ιδρυτικές αρχές του ευρωπαϊσμού,τη ντεγκολική και μιτερανική εκδοχή της Ευρώπης από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια.
Να ξαναμιλήσει θεσμικά για τους θεσμούς,για τον θεσμικό εκτροχιασμό της χώρας,την «ενός ανδρός Αρχή» που εμπεδώνεται,τη χειραγώγηση των ΜΜΕ,την εργαλειοποίηση της Προεδρίας της Δημοκρατίας και τόσα άλλα.Αλλά με ένα λόγο θεσμικό και αποτελεσματικό,έξω από τα επικίνδυνα μονοπάτια των «αρμών της εξουσίας»,έναν λόγο που σέβεται και διευρύνει την «αντικειμενικότητα» των θεσμών.
Αυτά και πολλά άλλα,περιμένουν τον «δεύτερο Τσίπρα»,τον «Τσίπρα 2.0».Σίγουρα πρόκειται για ένα εγχείρημα φιλόδοξο και ενδιαφέρον,που αφορά πολύ και τους «εκτός των τειχών» του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί όσο ατελής,αδύναμος ή καχεκτικός να χαρακτηρίζεται ο σημερινός δικομματισμός είναι ταυτόχρονα και υπαρκτός.Αρα η φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί βασική παράμετρο για το σύστημα της αντιπροσωπευτικής μας δημοκρατίας.
Οσοι λοιπόν αντέχουν ακόμη και δεν υπέκυψαν στη «γοητεία του Κυριάκου»,στον νέο μακαρθισμό που αναπτύσσεται εξωφρενικά,στο νεοιδρυθέν οριζόντιο «κόμμα του ΝΑΤΟ» και σε όλες τις σύγχρονες αναβιώσεις ενός πρωτόγονου «αντι-αερισμού» στα πρότυπα της δεκαετίας του ΄50,πρέπει να το παρακολουθούν με ενδιαφέρον.
ieidiseis.gr
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
