Ο Ινδαρές, ο Μητσοτάκης και το απόστημα της ΕΛΑΣ

Καταρχάς, ένα προσωπικό βίωμα, όχι και τόσο μακρινό. Κατά το δεύτερο λοκ-ντάουν αστυνομικό όργανο σταμάτησε τον γράφοντα για έλεγχο στην Λεωφόρο Μεσογείων αφού η ώρα της απαγόρευσης της κυκλοφορίας είχε φτάσει. Ο νεανίας (ούτε 25 ετών) αστυνομικός απευθύνεται ως εξής: “Εχεις άδεια;”. Τα λαμπάκια ανάβουν αυτομάτως (ήταν και η περίοδος τέτοια) και έρχεται η απάντηση: “Στον πληθυντικό, όργανο, σας παρακαλώ”. Προς προσωπική μας κατάπληξη, ο νεανίας συμμορφώνεται: “Εχετε άδεια;”.

Ασημαντο το παραπάνω περιστατικό; Εκ πρώτης όψεως σίγουρα. Με μία όμως πιο προσεκτική ανάγνωση διακρίνει κανείς ότι οι Ελληνες αστυνομικοί, ακόμα και οι νεότεροι που περνούν στη Σχολή της Αστυνομίας μέσα από τη διαδικασία των Πανελληνίων Εξετάσεων, γαλουχούνται με τη νοοτροπία του μάγκα και του απόλυτου κυρίαρχου. Το έλεγε άλλωστε και ο αείμνηστος επίτιμος: “Εσείς ειστε το κράτος!”

Η νοοτροπία αυτή, αδιανόητη για δυτικό κράτος όπου οι τύποι, τουλάχιστον, κρατούνται, όχι μόνο δεν εγκαταλείπεται αλλά αντιθέτως, ιδιαίτερα την τελευταία τριετία κατά την οποία κυβερνά τη χώρα η παράταξη που έχει ένα διαχρονικό έρωτα με τα πάσης φύσεως με τα σώματα ασφαλείας, ενισχύεται περισσότερο.

Ρωτήστε, ας πούμε, την οικογένεια Ινδαρέ, το γνωστό σκηνοθέτη, τους δύο γιους του και τη σύζυγό του. Ρωτήστε τους για να σας περιγράψουν την αδιανόητη ταλαιπωρία που υπέστησαν μαζί με το σωματικό και ψυχικό βασανισμό τους. Την ταπεινωτική δίκη. Και στο τέλος το ανακουφιστικό αποτέλεσμα, τρία χρόνια όμως μετά την τέλεση των αξιόποινων πράξεων από τους αστυνομικούς μέσα στο σπίτι τους στο Κουκάκι.

Ανακουφιστικό; Οχι και τόσο. Ναι μεν αθωώθηκαν τα θύματα αυτής της ιστορίας, ωστόσο αυτό έγινε λόγω…αμφιβολιών και ενώ οι υπεύθυνοι αστυνομικοί παραμένουν ατιμώρητοι. Ναι, κυκλοφορούν ανάμεσά μας και είναι έτοιμοι, αφού διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τιμωρηθούν, να διαπράξουν την επόμενη μεγάλη αυθαιρεσία. Αλλωστε πέρασαν και από το σύνηθες ξέπλυμα της ΕΔΕ, της εσωτερικής διαδικασίας της ΕΛΑΣ που “αποδεικνύει”, συνήθως χωρίς στοιχεία, την “αθωότητα” των αστυνομικών που διαπράττουν ακόμη και αδικήματα.

Ο Ινδαρές και η οικογένειά του θα μπορούσαν να ταράξουν τους βασανιστές τους και όσους τους λοιδώρησαν (υπουργούς, πολιτικάντηδες και φυσικά δημοσιογράφους) στη νομιμότητα μέσω αγωγών για συκοφαντική δυσφήμηση. Δεν θα το κάνουν γιατί ο ίδιος ο Δημήτρης Ινδαρές είναι ενας άνθρωπος εκ φύσεως πράος που επιθυμεί συγκλήσεις και συνθέσεις, όχι συγκρούσεις αλλά και γιατί τα παιδιά του θέλουν να συνεχίσουν τη ζωή τους απρόσκοπτα, μακριά από τη σκόνη που σήκωσε ο βασανισμός τους σε χέρια κρατικών λειτουργών.

Και όμως, θα έπρεπε η εξέλιξη να είναι διαφορετική. Θα έπρεπε να υπάρχει εκείνος ο μηχανισμός μέσω του οποίου η δικαιοσύνη θα μπορούσε να επιβάλλει στους αστυνομικούς και τους συκοφάντες δημοσιολογούντες την ποινή που τους πρέπει. Δυστυχώς το κράτος δικαίου στην Ελλάδα δεν φαίνεται να διαθέτει τρόπους έτσι ώστε να αυτοπροστατεύεται. Και μ’ αυτόν τον τρόπο παραμένει έρμαιο των αυθαιρετούντων δημόσιων λειτουργών, των λαϊκιστών πολιτικών και των δημοσιογράφων που έχουν πάρει την εξουσία αγκαλιά και την προστατεύουν σαν να ήταν το μονάκριβο παιδί τους (τέτοια αγάπη της έχουν).

Στη συλλογική λήθη λοιπόν θα περάσει η περίπτωση Ινδαρέ. Οπως τόσες και τόσες άλλες περιπτώσεις. Θυμάται, ας πούμε, κανείς τι απέγινε το ζευγάρι που έπαιζε…ρακέτες στη Νέα Σμύρνη και συνελήφθη αναίτια από την αστυνομία (που έκανε επίδειξη τσαμπουκά σε κόσμο που απλά προσπαθούσε να ξεφύγει από τη μονοτονία του λοκ-ντάουν);

Θυμάται κανείς τον έντρομο κόσμο στην καφετέρια στο Γαλάτσι που είδε αστυνομικούς να εισβάλλουν στο μαγαζί, κυνηγώντας διαδηλωτές, και να τρομάζουν μικρά παιδιά; Θα μπορούσαμε να γράφουμε για ώρες ενθυμούμενοι περιπτώσεις της τελευταίας τριετίας αλλά όχι μόνο. Η αυθαιρεσία στην ΕΛΑΣ είναι διαχρονική και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις προεκλογικές του πομφόλυγες το 2015, ουσιαστικά δεν έκανε τίποτα για να σπάσει το απόστημα που κακοφορμίζει χρόνια τώρα.

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι στη χώρα όπου το κράτος δικαίου γίνεται καθημερινά κουρέλι με κάθε αφορμή, θα ήταν δύσκολο να λειτουργεί στοιχειωδώς σύννομα η αστυνομία. Ας μην ξεχνάμε ότι την αυθαιρεσία της περίπτωσης Ινδαρέ την χειροκρότησε ακόμα και ο Πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής όταν αναπαρήγαγε όλο εκείνο τον καταιγισμό ψεμάτων που είχε υιοθετήσει το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (εδώ γελάμε) επί (αλησμόνητων) ημερών του πολύ Μιχάλη Χρυσοχοϊδη.

Η μετέπειτα πορεία του Πρωθυπουργού βέβαια απέδειξε ότι στις αξιακές του αναφορές, το κράτος δικαίου δεν βρίσκεται, το διατυπώνουμε κομψά, στις πρώτες θέσεις. Τα pushbacks τα υπερασπίστηκε μέχρι τελικής πτώσεως του αφηγήματός του, για τις υποκλοπές έκανε και κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να συγκαλύψει την αλήθεια, στην υπόθεση Πάτση καθάρισε, όπως το συνηθίζει, μ’ ένα “συγγνώμη, λάθος”.

Αυτός ο Πρωθυπουργός, που θα έπρεπε ήδη να αποτελεί παρελθόν, δεν θέλει να αλλάξει τίποτα στην Ελληνική Αστυνομία. Η τωρινή κατάστασή της είναι αυτή που εύχεται και επιδιώκει. Ο Ινδαρές απλώς ήταν μία παράπλευρη απώλεια…

Νίκος Γιαννόπουλος

news247.gr

eurokinissi