Ο “ισχυρός” πρωθυπουργός ζορίζεται με τον ανασχηματισμό…

Σύμφωνα με κάποια φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, έκανε το κλασικό: «Έγραφε και έσβηνε ονόματα υπουργών» για τον αναμενόμενο ανασχηματισμό. Το αποκλείω. Να χαλάς ένα τόσο ωραίο ταξίδι με μια τόσο άχαρη απασχόληση; Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να συγγράψει ένα ωραίο άρθρο με τίτλο «Άτιμη πανδημία που μου χάλασες τα σχέδια», το οποίο να φυλάξει για αργότερα, όταν δεν θα είναι πια στην εξουσία και στο οποίο να εξηγεί πώς ο κορονοϊός του …απαγόρευσε να κάνει τις πιο πρόωρες εκλογές στην ελληνική ιστορία, ώστε να είχε να λέει ότι νίκησε τον Τσίπρα τέσσερις φορές!

Όμως, πέραν των αστεϊσμών, προκαλεί όντως εντύπωση ότι ένας από τους ισχυρότερους πρωθυπουργούς των τελευταίων δεκαετιών- σύμφωνα με τα λεγόμενα των υποστηρικτών του- ζορίζεται σε ένα απλό θέμα: τον ανασχηματισμό της κυβέρνησής του.

Θυμίζω, πρώτον, ότι ο ίδιος τον είχε προαναγγείλει από τις 12 του μήνα, όταν είχε πρωτομιλήσει για τις ευθύνες που «θα αποδοθούν την κατάλληλη στιγμή» για τις καταστροφικές πυρκαγιές.

Εκτοτε όλα τα φιλικά του ΜΜΕ καλλιεργούσαν το κλίμα της… ανασχηματισμολογίας. Ορισμένα έφτασαν στο σημείο (την Κυριακή το βράδυ) να τον…ανακοινώσουν για «αύριο Δευτέρα» (χτες). Και…θύμωσαν που διαψεύστηκαν, αλλά η δικαιολογία βρέθηκε εύκολα: ο Μητσοτάκης «παίζει με τα νεύρα» των υπουργών.

Άλλα φιλικά του μέσα «έβλεπαν» τον ανασχηματισμό ως «δομικό» (αξεπέραστος ο όρος του καθιέρωσε ο μετρ του είδους Ανδρέας Παπανδρέου). Και άλλα υιοθετούσαν την διαρροή από το Μέγαρο Μαξίμου ότι χρειάζεται… «στρατηγική υπομονή». Ωραία η εφεύρεση των περί τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά έχουν και οι γλωσσικές ακροβασίες τα όριά τους.

Τι έχει να κάνει ο πρωθυπουργός, ο κάθε πρωθυπουργός, όταν κάνει ανασχηματισμό της κυβέρνησής του στη μέση της θητείας της; Δύο πράγματα. Πρώτον, να επιβραβεύσει όσα μέλη της κυβέρνησης τα πήγαν καλά, αφήνοντάς τα στις θέσεις τους ή προάγοντάς τα σε άλλες θέσεις, με περισσότερες απαιτήσεις. Αντιστοίχως, να απομακρύνει όσα μέλη της κυβέρνησης απέτυχαν. Και, δεύτερον, να ανακατέψει κάπως την κυβερνητική τράπουλα, ώστε να περιορίσει τη γκρίνια στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.

Το δεύτερο είναι εύκολο. Δεν χρειάζεται κάν να ασχοληθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Οι συνεργάτες του μπορούν να βρουν μερικούς υπουργούς και περισσότερους υφυπουργούς που θα αντικατασταθούν, ώστε να χωρέσουν οι «απέξω». Το πρώτο είναι το δύσκολο. Διότι ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να υπερβεί τον εαυτό του. Και αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο. Όταν επί δύο χρόνια καλλιεργείς το κλίμα της «κυβέρνησης των αρίστων», που τα έχει βγάλει πέρα θαυμάσια με μύρια όσα κακά, αφού οι υπουργοί έχουν μέρα παρά μέρα και μια «επιτυχία» να ανακοινώσουν, πώς θα τους απομακρύνει ή θα τους αντικαταστήσει ο πρωθυπουργός;

Το πιο διαδεδομένο αφήγημα είναι ότι θα αποδώσει ευθύνες για τις πυρκαγιές, επομένως «θα διώξει τον Χρυσοχοίδη». Μπορεί ο περί ου ο λόγος υπουργός να δήλωσε υπερηφάνως ότι, εκτός από «επιτελικός», ήταν «και με τη μάνικα» στο χέρι», αλλά όλοι γνωρίζουν ότι δεν φέρει την πρώτη ευθύνη για τις φωτιές. Διότι την πολιτική προστασία ο πρωθυπουργός την έχει εκχωρήσει στον υφυπουργό Νίκο Χαρδαλιά, τις «επιτυχίες» του οποίου έχει εξάρει ουκ ολίγες φορές. Εκτός αν έχει διαβάσει τις ιστορίες των(παλιών, παπανδρεϊκών) ανασχηματισμών, οπότε μπορεί να αναφωνήσει: «Μιχάλη, Νίκο, γράψατε ιστορία» και να τους στείλει στο σπίτι τους.

Αλλά αυτό θα ήταν σαν να ακύρωνε τον εαυτό του. Διότι η προσχώρηση του Χρυσοχοίδη-άλλοτε «σοσιαλιστή» και σφοδρού πολέμιου της τότε Δεξιάς-στη Δεξιά του σημερινού Μητσοτάκη ήταν η μεγάλη επιτυχία του Κυριάκου. Γιατί να την ακυρώσει πετώντας τον, καιροσκόπο αλλά πολύ φιλόδοξο, Χρυσοχοίδη σαν στυμμένη λεμονόκουπα, που του πρόσφερε περισσότερο από κάθε άλλον το «κεντρώο» προσωπείο του;

Η πρώτη διετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη (απ)έδειξε πώς θέλει να κυβερνά ο σημερινός πρωθυπουργός. Οι συντριπτικά περισσότεροι υπουργοί του δεν κάνουν σχεδόν τίποτα που δεν έχει (προ)εγκριθεί από το στενό επιτελείο του Μαξίμου. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. «Οι υπουργοί δεν είναι υπάλληλοι» είχε πει κάποτε ο Κώστας Σημίτης αμφισβητώντας την μονοκρατορία του, έτσι κι αλλιώς πανίσχυρου, Ανδρέα Παπανδρέου.

Δεν ξέρω αν υπάρχει σήμερα υπουργός που θα τολμούσε να πει κάτι τέτοιο στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αν αυτός επιχειρούσε την υποβάθμισή του. Αμφιβάλλω πολύ, η όποια υπουργική θέση είναι προτιμότερη από μια απλή θέση βουλευτή.

Το πρόβλημα δεν το έχουν οι υπουργοί, αλλά ο πρωθυπουργός. Διότι, με τόσες «επιτυχίες» που τους έχει φορτώσει, οι αποπομπές και οι μεταθέσεις, που μοιραία θα κάνει, θα επιβεβαιώσουν ότι για τη σημερινή κυβέρνηση ισχύει, περισσότερο από κάθε άλλην, αυτός ο αφορισμός του Γούντι Αλεν: «Το 80% της επιτυχίας είναι να κάνεις φιγούρα»…

Γιώργος Καρελιάς

news247.gr

photo:primeminister.gr