Ο κακός ο γραμματέας

Ενδιαφέρουσες απόψεις εντόπιζε τον Δεκαπενταύγουστο όποιος μπήκε στον κόπο να διαβάσει τον φιλοκυβερνητικό τύπο (έντυπο και ψηφιακό) για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Η εμφανής αμηχανία στα πληκτρολόγια προσέφερε στην πολιτική διάσταση της υπόθεσης μία … ολιστική προσέγγιση. Με λίγα λόγια περιγράφεται ως εξής: Ένας Θεσμικός Πρωθυπουργός, που η αυλή του «κλώτσησε την καρδάρα με το γάλα».

Στην προκειμένη ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο πρωθυπουργός ήταν τόσο θεσμικός που αρνήθηκε να κάνει πρόωρες εκλογές, βάζοντας του θεσμούς πάνω από το μικροκομματικό του συμφέρον. Τελικά όμως προδόθηκε από την απουσία μέτρου των συνεργατών του. Αυτών δηλαδη που παρακολούθησαν τον Νίκο Ανδρουλάκη. Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν έλειψαν οι παραλληλισμοί με άλλους πρωθυπουργους του παρελθόντος, που «οι άνθρωποί τους» τους εξέθεσαν.

Η ουσία αυτού του σκεπτικού αυτού είναι πως οι «αυλάρχες», οι «επιτελάρχες», οι «επί των απορρήτων» συχνά αδυνατούν να διαχειριστούν τις εξουσίες που έχουν. Συνοδεύεται από την εκτίμηση πως συνήθως οι ευθύνες αυτές είναι υπέρμετρες. Προστίθεται τέλος η γενίκευση που λέει ότι η ύπαρξη των «αυλών» συνιστά ένα είδος εγχώριας παθογένειας που τυραννά την πολιτική ζωή δεκαετίες. Ε, τι να γίνει έπεσε θύμα της και ο σημερινός πρωθυπουργός. Κρίμα αλλά …συμβαίνουν αυτά.

Εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι πρόκειται για μία σοφιστεία τύπου, «Ωραίο μου Πλυντήριο». Ένα πολιτικό σκάνδαλο υποκλοπών χάνει υπό αυτό το πρίσμα κάθε έννοια πολιτικής βούλησης και …πολιτικής γενικώς. Ο θύτης μετατρέπεται σε θύμα (των καταστάσεων). Το γεγονός των 15.000 και πλέον ανεξέλεγκτων «επισυνδέσεων» που κάνει η ΕΥΠ ως «υπέδαφος» για να πραγματοποιούνται και παρακολουθήσεις πολιτικών δυνάμεων και προσώπων «εξαφανίζεται».

Ας πάμε όμως «με τα νερά» όσων εκφράζουν αυτή την άποψη (την οποία προκρίνει και η ίδια η κυβέρνηση). Τι θέλουν ακριβώς να πουν με πολιτειακά κριτήρια; Πώς το θεσμικό οικοδόμημα της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι θέμα …τύχης το αν θα αποδώσει χρηστή διακυβέρνηση; Πως όλα «πάνε περίπατο» εάν ο εκάστοτε πρωθυπουργός διαλέξει τον λάθος γραμματέα; Ένα «κακός γραμματέας», ένα μη εκλεγμένο πρόσωπο, αρκεί για να φέρει την καταστροφή; Τόσο ευάλωτη φαίνεται πως είναι η 3η Ελληνική Δημοκρατία.

Εάν όμως είναι έτσι τα πράγματα, τότε θα έπρεπε οι φιλοκυβερνητικοί αρθρογράφοι του 15αύγουστου να εκφράσουν την ευαρέσκειά τους για τα όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας δική του αρθρογραφία. Την πρόθεσή του δηλαδή για «θεσμική επανεκκίνηση» και για ένα «σχέδιο ανάταξης και ανασύνταξης» των λειτουργιών της δημοκρατίας. Ακόμη και αν υποψιάζονται ότι θα διαφωνήσουν ή ήδη διαφωνούν με τις προτάσεις που θα κάνει. Αντιθέτως όμως, η άποψη που υποστηρίζουν είναι πως η πρόθεση για αλλαγές στα ισχύοντα (βλέπε γαλάζιο «Επιτελικό Κράτος» ) συνιστά εκ προοιμίου «κατάχρηση εξουσίας».

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

news247.gr

EUROKINISSI