Ο Μητσοτάκης “δεν ξέρει”, ο Ντογιάκος “κλώθει”, στο τέλος θα “φταίμε όλοι”…

Kανόνας πρώτος: Ο (οποιοσδήποτε) πρωθυπουργός και οι υπουργοί του δικαιούνται να πουν «παρέλαβα χάος» και υποχρεούνται να προσθέσουν «θα το διορθώσω και θα επαναφέρω την κανονικότητα». Ο σημερινός πρωθυπουργός και οι υπουργοί του δεν είπαν το 2019 «παραλάβαμε χάος». Και υποσχέθηκαν ότι θα επαναφέρουν την κανονικότητα».

Κανόνας δεύτερος: Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, μόλις περάσει ο πρώτος χρόνος της διακυβέρνησής τους, δεν δικαιούνται να λένε «δεν γνωρίζαμε». Και όταν βρίσκονται κοντά στο τέλος της θητείας τους, το «δεν γνωρίζαμε» απαγορεύεται, διότι προσβάλλει την νοημοσύνη των πολιτών, ακόμα και των δικών τους φανατικών οπαδών.

Κανόνας τρίτος: Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, όταν κυβερνούν σχεδόν τέσσερα χρόνια, δεν δικαιούνται να λένε «φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε κι οι άλλοι». Διότι τότε θα φταίει μόνο «ο Χατζηπετρής», κατά το γνωστό τραγουδάκι. Ο πρωθυπουργός που «δεν ήξερε» για τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ και τώρα «δεν ξέρει» για το μπάχαλο στα τρένα, επειδή δεν τον είχε ενημερώσει ο υπουργός του, ευθύνεται εις ολόκληρον. Δεν μοιράζεται την ευθύνη με προηγούμενους. Διότι οι προηγούμενοι κρίθηκαν και πήγαν στην αντιπολίτευση και ο ίδιος ανέλαβε να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Αν δεν το κατάφερε ενώ έχει φτάσει στον τέταρτο χρόνο διακυβέρνησης, καμιά διάχυση και κανένας συμψηφισμός ευθυνών δεν θα τον σώσει.

Κανόνας τέταρτος: Η αρχή της διάκρισης των εξουσιών είναι το θεμέλιο του κράτους δικαίου. Και όταν οι δύο πρώτες εξουσίες(εκτελεστική και νομοθετική) ταυτίζονται λόγω της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αποκτά μεγάλη βαρύτητα ο ρόλος της τρίτης εξουσίας, της δικαστικής. Οι δικαστές και οι εισαγγελείς δεν είναι υποχρεωμένοι να διερευνούν τα εγκλήματα, στα οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν κυβερνητικά και κρατικά στελέχη, όπως θα επιθυμούσε η εκτελεστική εξουσία. Οι εισαγγελείς, που διερευνούν(εδώ και πολλούς μήνες, χωρίς κάποιο αποτέλεσμα ακόμα…) το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων και τώρα το έγκλημα στα Τέμπη, έχουν υποχρέωση να αποκαλύψουν τους εγκληματίες, ακόμα κι αν μεταξύ αυτών είναι αυτοί που αποκαλούνται «εγκληματίες με λευκά κολάρα».

Κανόνας πέμπτος: Όποιος ή όποιοι προίστανται των δικαστικών ερευνών πρέπει να έχουν τη λεγόμενη «έξωθεν καλήν μαρτυρίαν». Και ο νυν εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν την έχει. Στην πρώτη υπόθεση(υποκλοπές) έδειξε ότι θέλει να προστατεύσει την κυβέρνηση και όχι να αποκαλύψει όσα έκανε μέσω της ΕΥΠ. Έχουν περάσει τόσοι μήνες και έχει πλέον δικαιωθεί η καταγγελία του κυβερνητικού βουλευτή Κ. Τζαβάρα ότι «οι εισαγγελείς κλώθουν». Τώρα ο κ. Ντογιάκος διατάσσει συνεχώς έρευνες για την τραγωδία των Τεμπών, αλλά η αίσθηση που δημιουργείται είναι ότι επιχειρεί να μεταφέρει τις ευθύνες σε βάθος χρόνου, ώστε να μη βγει τίποτα. Επιπλέον, ο ανώτατος εισαγγελέας είναι ευάλωτος στην κριτική λόγω σχέσεων συγγενικού του προσώπου με τον κατ’ εξοχήν υπεύθυνο για την τραγωδία των Τεμπών(παραιτηθέντα) υπουργό.

Οι δημοκρατίες στηρίζονται στην πολιτική λογοδοσία και στην απόδοση δικαιοσύνης. Αν οι κυβερνήσεις αποφεύγουν τη λογοδοσία με τη μέθοδο του «δεν ήξερα» και «φταίμε όλοι» και αν η δικαιοσύνη ερευνά όπως θέλουν οι κυβερνήσεις, τότε παγιώνεται η αίσθηση ότι τίποτα δεν αλλάζει, ο μηδενισμός παίρνει κεφάλι και επανεμφανίζονται κασιδιάρηδες…