Ο ΟΠΕΚΕΠΕ, ο Μητσοτάκης και το “βαθύ κράτος” του “Γκρούεζα”

Ρεμούλα, παρασιτισμός, διαφθορά, συναλλαγή, ατιμία και απληστία.

Ψέμα, κοροϊδία, υποκρισία, δολιότητα και ανανδρία.

Βούρκος, παρακμή, αθλιότητα και κομματοκρατία.

Κατάντια, ξετσιπωσιά και αναισχυντία.

Υστεροβουλία και θράσος. Ρουσφετοκρατία και αυθάδεια.

Γλίτσα, αγυρτεία και ξεδιαντροπιά.

Ευτέλεια, φαυλότητα, μπόχα, δυσωδία , οχετός, αηδία.

Εξαχρείωση.

Εκφυλισμός, αγυρτία και αληταρία.

Σαπίλα. Και αναγούλα.

Η σήψη τους είναι γενικευμένη και μη αναστρέψιμη.

 – Οι υποκλοπές δεν ήταν υποκλοπές, ήταν… τρενάκι με μπαταρίες, που μετά βαφτίστηκε «νόμιμη επισύνδεση», για την οποία – και μάλιστα με απόφαση του Αρείου Πάγου – «αναντιλέκτως» δεν τρέχει τίποτα!

– Το έγκλημα των Τεμπών δεν είναι έγκλημα, είναι «ατύχημα» και «ανθρώπινο λάθος» και φυσικά το μπάζωμα και η επιχείρηση συγκάλυψης δεν είναι μπάζωμα και συγκάλυψη, είναι «διαδικασία διερεύνησης» και… δικαιοσύνη!

Κατόπιν τούτων η δυσωδία του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι μεν σκάνδαλο, αλλά δεν φταίει η «αριστεία», ούτε η «επιτελικότητα», φταίει αυτό το κακούργο και πανούργο «βαθύ κράτος», το οποίο, όμως, ο πολυχρονεμένος βεζίρης θα το πατάξει και θα το εξαρθρώσει!

Τι έχουμε, λοιπόν, εδώ;

Εχουμε την εκδήλωση και έκφραση μιας κτηνώδους κατάχρησης εξουσίας στο πλαίσιο μιας κτηνώδους εξουσίας! Εχουμε, την ώρα που η ψείρα έχει βγει στο γιακά και κάνει παρέλαση, αυτοί σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας και πολιτικής φαιότητας να παιανίζουν εμβατήρια «πατριωτισμού» και «κάθαρσης» ατιμάζοντας τις έννοιες της αυτοκριτικής και της ανάληψης ευθύνης κρυμμένοι πίσω από το «όλοι μαζί τα φάγαμε» και «ολοι μαζί τα κάναμε»!

 Κτηνώδης κατάχρηση εξουσίας στο πλαίσιο μιας κτηνώδους εξουσίας!

 α) Είναι αυτή η κτηνώδης εξουσία που εξασφαλίζει σε μια χούφτα πλουτοκράτες να ενθυλακώνουν δισεκατομμύρια σε τράπεζες και φορολογικούς παραδείσους, τα οποία είτε «νόμιμα και ηθικά» είτε παράνομα, είναι βγαλμένα από τον ιδρώτα και τους κόπους ενός λαού που λιμοκτονεί και που βλέπει τον πλούτο που παράγει να τον σφετερίζονται οι άρχοντες του καπιταλιστικού Κολοσσαίου.

β) Είναι αυτή η κτηνώδης εξουσία που διαχειρίστηκε τον υπόνομο του ΟΠΕΚΕΠΕ, που παρέχει δισεκατομμύρια σε τραπεζίτες, εργολάβους, εφοπλιστές, ολιγάρχες ενέργειας κοκ και από την άλλη ρίχνει τα 9/10 του λαού στη φτώχεια με ένα μισθό που τελειώνει την Τρίτη βδομάδα του μήνα.

γ) Είναι αυτή η κτηνώδης εξουσία που ψηφοθηρεί και ΟΠΕΚΕΠΕριδρομιάζει φτιάχνοντας «βοσκοτόπια» στο… Χαλάνδρι για να ταίζει τους «παραγωγούς» της κομματικής της ρεμούλας, την ίδια ώρα που καταληστεύει τον ελληνικό λαό στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

δ) Είναι αυτή η κτηνώδης εξουσία που εκπλειστηριάζει σπίτια βιοπαλαιστών, που παριστάνει τον κουβαρντά πετώντας ψίχουλα σε εργάτες και συνταξιούχους, αλλά την ίδια ώρα μπουκώνει τα δικά της παιδιά με παντεσπάνι, που παρέχει φοροασυλία σε μεγαλοφοροφυγάδες και «οφ σορ», που «κουρεύει» μισθούς, συντάξεις, Ταμεία, ζωές, και από την άλλη «κατσαδιάζει» το λαό για τη φορολογική του «ασυνειδησία» (!) και είναι άτεγκτη αν το… ψιλικατζίδικο δεν εμφανίσει τα έσοδα που εκείνη επιθυμεί.

Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ κουβαλάει όλα τα περιττώματα, όλη την Κόπρο του καπιταλιστικού Κατσαπλαδιστάν και του καπιταλιστικού Κολοσσαίου του οποίου προΐστανται οι «πεντακαρίδηδες»:

-Την ρουσφετοκρατία και την μετατροπή του δημόσιου πλούτου σε κομματικό φέουδο.

-Την λειτουργία των κρατικών μηχανισμών σε λαβύρινθο της μίζας και της διαπλοκής.

-Είναι δίδυμο αδελφάκι του ριφιφι του Χρηματιστήριο, των «δομημένων ομολόγων», των «εθνικών εργολάβων», των «κουμπάρων», της «Ζήμενς», της «λίστας Λαγκάρντ», των «εξοπλιστικών».

Α, είδατε, να το… «βαθύ κράτος», θα μας πει ο Μητσοτάκης.

Ακου, κύριε Μητσοτάκη:

Παιδιά αυτού του καπιταλιστικού – και ως εκ τούτου ληστρικού – Κολοσσιαίου κατσαπλαδιστάν είναι και τα πάσης φύσεως «τρωκτικά», οι αλαζόνες, οι καταχραστές, που το υπηρετούν. Στο ερώτημα «πόση επιείκεια αρμόζει» σε όλους αυτούς, υπάρχει μια και μοναδική αρμόζουσα απάντηση: Οση ακριβώς και στον πατροκτόνο που ζητά την επιείκεια του δικαστηρίου με την αιτιολογία ότι έμεινε… ορφανός.

Εδώ Σημείωση 1η:

Το Κολοσσαίο παραμένει Κολοσσαίο ακόμα κι όταν στην αρένα του ρίχνονται οι μέχρι χτες πραιτοριανοί του. Μάλιστα, όσο λιγότερος είναι ο «άρτος» για το λαό, τόσο περισσότερο έχουν ανάγκη οι άρχοντες του Κολοσσαίου να καταφεύγουν στα θεάματα. Οσο φουντώνει η οργή του λαού τόσο περισσότερο οι άρχοντες καταφεύγουν στα θεάματα για τον εξευμενισμό του πλήθους. Και τι πιο «καθαρτήριο» θέαμα, τι πιο «εξαγνιστική» παράσταση για τους δήμιους και τους πραίτορες από την εικόνα ενός πραιτοριανού – δήμιου που τον ρίχνουν στα θηρία οι ίδιοι οι πραίτορες, οι ίδιοι οι δήμιοι.

Αιώνες τώρα, αυτός είναι ένας από τους τρόπους για να αναπαράγεται το πλιάτσικο. Η πολιτική του και η ηθική του. Αν χρειαστεί και όποτε χρειαστεί «τρώει» και κάποιους από τους δικούς του. Θα γίνει έτσι με τον ΟΠΕΚΕΠΕ; Θα δούμε. Σε κάθε περίπτωση, το θέμα, τελικά, είναι να βγαίνουν «καθαροί» οι άρχοντες του Κολοσσαίου. Να μπορούν να παριστάνουν τους «άτεγκτους». Κάποιες φορές η θυσία ενός πραιτοριανού καθίσταται αναγκαία προϋπόθεση ώστε να συνεχιστεί ο κανιβαλισμός. Η απανθρωπιά. Η σφαγή και η βαρβαρότητα. Και μάλιστα στο όνομα της «δικαιοσύνης».

Εδώ Σημείωση 2^η:  

Η σαπίλα , η βρωμιά, η δυσωδία του Κολοσσαίου αναγκάζουν τα προπαγανδιστικά του θεωρεία να αναπροσαρμόζουν την τακτική τους. Αλλοτε η προπαγάνδα τους ισχυρίζεται πως όποιος μιλά για την «Κόπρο» που βασιλεύει στα υπόγεια και στα σαλόνια του Κατσαπλιαδιστάν, τότε επιδίδεται στο αδίκημα της «ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής». Ως εκ τούτου, με το θράσος εκείνων που κολυμπάνε στα σκατά αλλά καμώνονται τους «πεντακαθαρίδηδες», υποκρίνονται τους «θιγμένους». Βαφτίζουν την αποκάλυψη της χυδαιότητάς τους «λαϊκισμό». Ενίοτε, δε, μοιράζουν εξυπνάδες του τύπου «όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα»…

Αλλες φορές, όπως τώρα, όταν η πολιτική βρωμιά, η σαπίλα και η δυσωδία δεν κρύβονται με τίποτα, τα ίδια προπαγανδιστικά μαγειρεία μετατρέπουν την ανάγκη σε φιλοτιμία. Δηλαδή, αναγνωρίζουν την ύπαρξή της. Ομως, ταυτόχρονα, πασχίζουν να προωθήσουν τη θεωρία της «αποπολιτικοποίησης» αυτής της πολιτικής βρωμιάς. Θέλουν να λένε ότι η πολιτική της αρπαγής, η πολιτική της λοβιτούρας δεν έχει πολιτική αναφορά και προέλευση. Την υποβαθμίζουν και την παρουσιάζουν σαν μια «ποινικού τύπου παραβατικότητα», με αυστηρά, μάλιστα, εξατομικευμένα χαρακτηριστικά ή εξαντλούν τον οδυρμό τους παριστάνοντας τους αρχιάτρους που μας κουνάνε και το δάκτυλο που δεν συμμεριζόμαστε τον αγώνα τους κατά της… «παθογένειας»! Ποια είναι η βασική τους έγνοια; Να κουκουλώσουν την πολιτική βρωμιά, λέγοντας ότι η «παθογένεια» (που οι ίδιοι αποτελούν το αίτιό της) δεν προκύπτει, ούτε καν σχετίζεται με την πολιτική υπόσταση του δράστη, αλλά το πολύ πολύ με τα ατομικά του χαρακτηριστικά, και τούτο ανεξαρτήτως της βρώμικης πολιτικής που αυτός υπηρετεί!

Επιστρέφουμε, τώρα, σε σένα κύριε Μητσοτάκη:

Ολοι εσείς όχι μόνο δεν είστε αθώοι… λόγω καπιταλισμού, ή λόγω… «βαθέως κράτους» (!)  αλλά είστε δυο φορές ένοχοι γιατί ως πολιτικοί εκπρόσωποι του καπιταλισμού γνωρίζετε πολύ καλά ποια είναι η «Κόπρος» που διαχειρίζεστε, ακόμα κι όταν δεν είστε βουτηγμένοι οι ίδιοι στις λάσπες της μέχρι το λαιμό. Είστε δυο φορές ένοχοι – και καταγέλαστοι – όταν εσείς μιλάτε για «βαθύ κράτος» από την καρέκλα της παράταξης που «ίδρυσε», έθρεψε και μεγέθυνε αυτό ακριβώς το βαθύ κράτος, την παράταξη που έχτισε πάνω σε αυτό ακριβώς το βαθύ κράτος τις πολιτικές καριέρες δεκάδων και δεκάδων στελεχών της, που στο πλαίσιο των δικών της διακυβερνήσεων και των ομοίων της «το μέσο», το «δόντι», το «ρουσφέτι», η «εξυπηρέτηση», το «μπάρμπα στην Κορώνη» έχει γίνει  μοντέλο εξουσίας με σημαιοφόρο τον «Γκρούεζα»!

Που σημαίνει ότι το καθεστώς της διαφθοράς, της αρπαχτής, της πολιτικής δεσποτείας είναι σύμφυτο με τον καπιταλισμό, αλλά αυτό ουδόλως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υπερασπιστικό άλλοθι από τα λαμόγια ενάντια στην «κακούργα κοινωνία».

Τα λαμόγια είναι λαμόγια. Τα αρπακτικά είναι αρπακτικά. Τα τρωκτικά είναι τρωκτικά. Οι πολιτικοί απατεώνες είναι απατεώνες. Και τους αρμόζει, σε προσωπικό, δικαστικό, κοινωνικό επίπεδο, κάθε ποινή, τιμωρία και καταισχύνη.

Το εύλογο και απολύτως δικαιολογημένο αίτημα της τιμωρίας των ενόχων για τα σκάνδαλα – και αυτό αφορά εμάς τους υπόλοιπους, όχι τους Μητσοτάκηδες – δεν πρέπει, όμως, να συσκοτίζει και να θολώνει την κριτική ικανότητα εντοπισμού της πηγής των σκανδάλων, της δυσωδίας και της πολιτικής σατραπείας που περιβάλλει τους φορείς τους. Και η πηγή των σκανδάλων ξεκινάει από τη βάση, από την ταξική βάση, του Κολοσσαίου.

Αυτός είναι και ο λόγος που το ταξικό Κολοσσαίο δεν «καθαρίζεται». Δεν «ξεβρωμίζεται». Η βρωμιά του μπορεί να εξαλειφθεί μόνο εκ βάθρων. Μόνο με την εκθεμελίωσή του. Μόνο με την ανατροπή του και με τη συντριβή του από την ίδια του τη βάση.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

imerodromos.gr