Ο «παλιός ΔΟΛ» αγκυροβολεί στη λιμνοθάλασσα της Δεξιάς

Όταν, πριν από δυο δεκαετίες, ο ήδη διευθυντής του «Βήματος» Σταύρος Ψυχάρη, εμφανίσθηκε και ως «εκδότης» στην ταυτότητα της εφημερίδας, υπήρχαν δυο βεβαιότητες.

• Η μια αφορούσε την καλή σχέση του με τον Χρήστο Λαμπράκη: ήταν εκτελεστικό του όργανο και η ιεραρχία μεταξύ τους δεν άλλαξε ποτέ. Ήταν ο «Σταύρος» και ο «κύριος Λαμπράκης».
• Η άλλη σχετίζεται με τη -φημολογούμενη από τότε ως χίμαιρα- επιδίωξη του Ψυχάρη να πάρει τη θέση του Λαμπράκη, μετά τον Λαμπράκη, ως ιδιοκτήτης του ΔΟΛ.

Η επιτυχία του στο πρώτο, ενίσχυσε το δεύτερο: το πακέτο μετοχών που κατείχε ήδη ο Ψυχάρης, έγινε πλειοψηφικό όταν ο Λαμπράκης και η οικογένειά του, του πούλησαν και τις δικές τους.

Αργότερα, προέκυψε ότι ο Λαμπράκης έψαχνε κάποιον να του «φορτώσει» τον ΔΟΛ- με τον ίδιο εν ζωή και στο γραφείο του, χωρίς το βάρος της ιδιοκτησίας- ώστε να αφήσει στους κληρονόμους του ζεστό χρήμα και όχι μια επιχείρηση που είχε αρχίσει να φθείρεται.

Ο Ψυχάρης δανείσθηκε -με τις πλάτες του Λαμπράκη– 50 εκατομμύρια ευρώ από την Τράπεζα Πίστεως του Κωστόπουλου και έγινε ιδιοκτήτης του σημαντικότερου εκδοτικού συγκροτήματος στη χώρα.

Με την αίσθηση ισχύος που τον διέκρινε τότε – «δέχομαι αιτήματα, δεν υποβάλω»- παράβλεψε το σημαντικότερο: η εξέλιξη της υγείας του δεν θα του επέτρεπε να ανταποκριθεί στην ανάγκη ανασύνταξης του μαγαζιού.

Ήδη, κάτω από τα πόδια του κάποιοι- που ο ίδιος δημιούργησε- είτε καλλιεργούσαν σχέσεις με άλλα κέντρα, είτε έκαναν μαύρες «μπίζνες» για λογαριασμό τους. Η αδυναμία του, τους έκανε ασύδοτους.

Η συνέχεια είναι γνωστή και φάνηκε όταν έχασε την τηλεόραση, επειδή οι άλλοι μέτοχοι στο «Μέγκα» αποφάσισαν να το κλείσουν, αντί να βάλουν το χέρι στην τσέπη.

Ήδη, η διάψευση της προσδοκίας ότι θα πάρει το ρόλο του Λαμπράκη στον πολιτικό χώρο που ήταν δεμένος με τον ΔΟΛ και στην «αστική Αθήνα» είχε συνέπειες.

Οι πιρουέτες στη γραμμή των δυο εφημερίδων που άρχισαν να υποστηρίζουν τον Σαμαρά και στη συνέχεια τον νεώτερο Μητσοτάκη– που δεν θα περνούσε ούτε απέξω με τον Λαμπράκη και τον Καραπαναγιώτη- οδήγησαν σε δημοσιογραφική χρεοκοπία, που επιτάχυνε την οικονομική.

Τελικά τον «εκτέλεσε» ο ίδιος ο Κυριάκος: συνεπικουρούμενος από ένα κύκλο οπαδών του στο Συγκρότημα, εμπόδισε τον Ψυχάρη να πουλήσει την επιχείρηση του σε όποιον ήθελε. Επειδή αυτός ήταν ο Ιβάν Σαββίδης και κατά πάσα πιθανότητα θα επανέφερε το Συγκρότημα στις ιστορικές ράγες του: απέναντι στη Δεξιά.

Έτσι, πέρασε στις τράπεζες και από εκεί στον επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη. Με μόλις 23 εκατομμύρια ευρώ, πήρε: Το 22,11% των μετοχών του MEGA CHANNEL, τις εφημερίδες ΒΗΜΑ και ΝΕΑ, τις ιστοσελίδες IN.GR, BHMA.GR, και NEA.GR, τον ραδιοφωνικό σταθμό BHMA FM, το 50% των μετοχών της «IRIS ΕΚΤΥΠΩΤΙΚΗ» και το 41,22% των μετοχών του πρακτορείου διανομής «ΑΡΓΟΣ».

Περιέργως, στη δημοπρασία ο Σαββίδης έδινε μόνο τα μισά από τα 25 εκατομμύρια που θα διέθετε για την αγορά από την Ψυχάρη- επωμιζόμενος και τα χρέη- και τελικά πήρε τον υπερχρεωμένο «Πήγασο» του Μπόμπολα που δεν του φτούρησε. Αυτά το 2017.

Ως τότε, η μεγάλη εξέλιξη στο παλιό «Συγκρότημα Λαμπράκη» ήταν η αλλαγή ιδιοκτησίας από μέσα: το αγόρασε ένας υπάλληλός του. Έδειχνε σαν την Τράπεζα Κρήτης, στην οποία ο Κοσκωτάς από υπάλληλος έγινε αφεντικό. Αλλά εκεί ήταν κομπίνα.

Στην περίπτωση του ΔΟΛ ήταν απλώς σχέδιο του Χρήστου Λαμπράκη και όχι του Ψυχάρη, όπως νόμιζε.

Μετά από πέντε χρόνια στην ιδιοκτησία Μαρινάκη και σε πολιτική συγκυρία κάθε άλλο παρά ανύποπτη, ο μπαρουτοκαπνισμένος Αντώνης Καρακούσης- που διασφάλισε περισσότερα από όσα θα περίμενε κανείς με τη διολίσθηση του «Βήματος» προς τα δεξιά- αποκτά διακοσμητικό ρόλο- ίσως μεταβατικά προς την έξοδο.

Ένας ακόμη υπάλληλος χρίζεται Εκδότης -παραμένοντας αρθρογράφος και σχολιαστής- στη «ναυαρχίδα» του Συγκροτήματος. Που θα έχει πλέον στη διεύθυνση, τον διευθυντή των «Νέων» Γ. Μαντέλα, κατ’ ουσίαν για τη «βγάζει». Περίεργο σχήμα- μένει να δούμε αν θα είναι και βιώσιμο.

Δεν ξέρουμε αν ο προβεβλημένος Γιάννης Πρετεντέρης -που δεν πήρε τη διεύθυνση ούτε επί Λαμπράκη ή επί Ψυχάρη- έχει επίσης κατά νου και την ιδιοκτησία του μαγαζιού. Αδύνατο προφανώς -ο Μαρινάκης είναι νέος και διαθέτει ρευστότητα.

Ωστόσο, η ανάθεση της έκδοσης- τύποις η ουσιαστικά- σε έναν δημοσιογράφο, αμφιλεγόμενο, αν όχι απορριφθέντα, στο χώρο της Δημοκρατικής Παράταξής της Αριστεράς, αλλά και της Καραμανλικής Δεξιάς και ταυτόχρονα λατρεμένο στον Άξονα Κώστα Σημίτη-Κυριάκου Μητσοτάκη ίσως είναι μια εξέλιξη που κρύβει μυστικά της εποχής.

Ή και των σχέσεων ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και στον ισχυρότερο μιντιάρχη με τον οποίο περπατούν στην κόψη του ξυραφιού εκατέρωθεν. Σίγουρα πάντως προβληματίζει.

Σίγουρα τη δημοσιογραφία για μια ακόμη αλλαγή ρόλου: εργαζόμενος, περνάει από την πλευρά της εργοδοσίας. Πάλι καλά, γιατί άλλοι γίνονται ταβερνιάρηδες.

Πρωτίστως όμως τη γεωγραφία της ενημέρωσης: το Συγκρότημα που συμπορεύθηκε σχεδόν έναν αιώνα με τη Δημοκρατική Παράταξη – διεκδικώντας ακόμη και ρόλο συνιδιοκτήτη της απέναντι στους Παπανδρέου- αγκυροβολεί οριστικά στη λιμνοθάλασσα της Δεξιάς-με ή χωρίς τον Μητσοτάκη- αποδυναμώνοντας την «Καθημερινή» των Αλαφούζων. Το διαζύγιο με την προοδευτική πλευρά του πολιτικού τόξου, είναι οριστικό.

Κορυφαίο στέλεχος του Συγκροτήματος αποδίδει την αναδιάταξη στο ρετιρέ σε «παλιά ιδέα ενοποίησης της διεύθυνσης των δυο εφημερίδων». Δεν σχολιάζει την πολιτική πλευρά και στο ερώτημα «τι θα κάνει ο νέος εκδότης» απαντάει «ότι κάνει ένας εκδότης». Η διάθεση να κρατήσει ήρεμα τα νερά, είναι προφανής.

Στα πολιτικά παρασκήνια μόνο ως εσωτερική διεύθυνση δεν εξετάζονται οι αλλαγές. Άλλοι αναζητούν το ρόλο της κυβέρνησης και άλλοι τις…συνέπειες που θα έχει, ανάλογα με τις αντιστοιχίες που βρίσκουν με τις «εκκρεμότητες» ανάμεσα στις δυο πλευρές.

Ο επιχειρηματίας δείχνει στον Μητσοτάκη ότι προσπάθησε να δαγκώσει περισσότερο απ’ όσο μπορεί να μασήσει; Ή ο Πρωθυπουργός ζήτησε «εγγυήσεις» για να αλλάξει την εχθρική ρητορική των τελευταίων ημερών;

Η συνέχεια επί της οθόνης. Και αφού περάσει από την Επιτροπή Θεσμών της Βουλής ο… Δημητριάδης.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ