Ο πρωθυπουργός πάτησε restart και του βγήκε ο… “Αρίστος”!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάλεσε τους νέους ( ; ) υπουργούς του στο Μέγαρο Μαξίμου το περασμένο Σάββατο, για να τους ανακοινώσει ότι η κυβέρνηση κάνει restart (όντας ελληνικά βέβαια θα χρησιμοποιούσε το ουσιαστικό «επανεκκίνηση» αλλά εμείς είμαστε από τα Λόντρα και τα Χάρβαντα). Μάλιστα. Με τόσα restart, το κυβερνητικό σύστημα μοιάζει με υπολογιστή του Δημοσίου που δεν τυπώνει ο εκτυπωτής και ο προϊστάμενος βαράει απελπισμένος το πληκτρολόγιο, ενώ έχει γίνει διακοπή ρεύματος…

Οι υπουργοί στήθηκαν προσοχή, με βλέμμα γεμάτο νόημα και μια στάση σώματος που έλεγε “Τι ωραία που με ξαναβάλατε υπουργό! Μαζί σας μέχρι τον θάνατο, ή μέχρι τον επόμενο ανασχηματισμό, ό,τι έρθει πρώτο”. Στο μεταξύ, ο πρωθυπουργός σήκωσε το δάχτυλο, έσμιξε τα φρύδια, έβαλε το πολιτικό του βλέμμα και είπε: “Βρίσκουμε ξανά τον καθαρό μας ορίζοντα!”.

Τώρα, δεν ξέρω τι ορίζοντα βλέπει, αλλά ο κόσμος κοιτάζει στο πορτοφόλι του και το μόνο που βλέπει είναι μια άδεια θάλασσα, ένας μισοβυθισμένος Τιτανικός και κάπου στο βάθος μια σχεδία με 5 ευρώ να επιπλέουν, προσπαθώντας να φτάσουν στην ακτή.

Αλλά όχι! Ο Κυριάκος έχει πλάνο! “Πιο γρήγορα, πιο τολμηρά!”, είπε.

Τι να θυμίζει αυτό; Μήπως τίποτα παλιά τηλεοπτική διαφήμιση για ξυραφάκια; Ή μήπως προεκλογικό σλόγκαν από μπακάλικο της δεκαετίας του ‘50; (που ‘σαι Ζήκο!).

Γιατί για την ταχύτητα, δεν θα το λέγαμε – αν η ελληνική κυβέρνηση πήγαινε πιο γρήγορα, θα είχε ήδη φτάσει… τρεις δεκαετίες πίσω.

Ο Αρίστος δεν ήταν «λεβεντόπαιδο»*

Πριν προλάβει καλά καλά να καθίσει στην καρέκλα του, ο Αρίστος Δοξιάδης έκανε “ταρατατζούμ” και εξαφανίστηκε! Υφυπουργός Έρευνας και Καινοτομίας ήταν τη μια μέρα, καινοτομία στην ταχύτητα παραίτησης την επόμενη. Κάποιοι γάτοι στον Μαξίμου περίμεναν ότι θα φέρει νέες ιδέες, αλλά δεν είχαν υπολογίσει ότι θα έφευγε πιο γρήγορα κι από τουρίστα που του ενοικίασαν ως Airbnb το Γεντί Κουλέ.

Και να πεις πως τον έριξε καμιά κομματική κόντρα; Όχι! Τον έφαγε το Ε9 του! Διότι, βλέπεις, ήταν για χρόνια νόμιμος εκπρόσωπος της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε., μιας εταιρείας που άφησε κάτι χρεωστούμενα στο Δημόσιο που δεν είναι ακριβώς ρέστα από καφέ. Μιλάμε για δέκα εκατομμύρια ευρώ.

Όπως φαίνεται, το πραγματικό success story της χώρας είναι η αθανασία των χρεών, γιατί η εν λόγω εταιρεία κατέβασε ρολά το 2012, αλλά τα φέσια της ακόμα στοιχειώνουν το Δημόσιο το 2024. Κάπου εδώ, οι προμηθευτές της πρέπει να νιώθουν σαν κάτι γριές που περιμένουν τη σύνταξη και αντί για λεφτά τους δίνουν κουπόνια έκπτωσης σε fast food.

Ο σαραντάρης (;) αντιπρόεδρος…

Αλλά αντιθέτως εμείς ας προχωρήσουμε. Ο πρωθυπουργός καλωσόρισε τη “γενιά των 40άρηδων”, λες και μιλάμε για κάνα startup νεοφυούς επιχειρηματικότητας που μόλις έριξε χρήματα ένας επενδυτής. Και ποιον έβαλε μπροστάρη της νεανικής αυτής ανανέωσης; Τον teenager 60αρη Κωστή Χατζηδάκη!

Ναι, παιδιά, το μέλλον είναι εδώ. Πιο νέο και φρέσκο κι από κονσέρβα γάλα Βλάχας που έχει ξεμείνει στο ντουλάπι από το 1993. Και τι θα κάνει ο Χατζηδάκης; Θα συντονίζει τα παραγωγικά υπουργεία. Τι σημαίνει αυτό; Κανείς δεν ξέρει. Σίγουρα ούτε ο ίδιος.

Αλλά μην ανησυχείτε, γιατί έχουμε και τον Άκη Σκέρτσο! Τι θα κάνει ο Άκης; Θα συντονίζει “τα θεσμικά και κοινωνικά χαρτοφυλάκια”. Δηλαδή όλα όσα δεν έχουν άμεση σχέση με λεφτά, αλλά πρέπει να υπάρχουν για να λέμε ότι έχουμε κράτος.

Για να σοβαρευτούμε (ή και όχι), ο Κυριάκος αποφάσισε να δώσει στους υπουργούς μπλε φακέλους. Εδώ, έχουμε τρία ενδεχόμενα:

1. Μέσα είχαν αναλυτικές οδηγίες για τη δουλειά τους, δηλαδή δύο σελίδες κενές και μια τρίτη με τη φράση “προσέξτε μη γλιστρήσετε στα σκαλιά”.
2. Ήταν ένα mind game: “Άνοιξε το φάκελο και βρες μόνος σου τον δρόμο σου, όπως ο Θησέας στο λαβύρινθο”.
3. Είχαν μέσα απλώς ένα σημείωμα που έλεγε “Κάνε ό,τι μπορείς, αλλά αν κάτι πάει στραβά, φταις εσύ”.

Μετά ήρθε το κερασάκι στην τούρτα: “Η Moody’s μας αναβάθμισε, άρα η οικονομία πάει καλά”. Κάποιος να το πει αυτό στους πολίτες που κάθε πρωί κάνουν το σταυρό τους πριν ανοίξουν φάκελο που τους έρχεται.

Η λογική είναι: “Αφού είπε η Moody’s ότι πάμε καλά, δεν μπορείς να πεις ότι δεν πάμε καλά”. Κι έτσι, ο Μητσοτάκης πανηγυρίζει για κάτι που στην πραγματική ζωή μεταφράζεται σε: «Μη φοβάστε, η βάρκα μας βυθίζεται σιγά-σιγά»… και οι καρχαρίες γύρω-γύρω να περιμένουν (που ‘σαι ωρέ Σπίλμπεργκ!)

Και φτάνουμε στο αποκορύφωμα! Μάχη με το “βαθύ κράτος”. Δεν είναι αστείο; Αυτοί που διοικούν το κράτος, λένε ότι θα πολεμήσουν το κράτος! Είναι σαν να λέει ο εστιάτορας: “Θα δώσω μάχη ενάντια στις τιμές που εγώ όρισα στο μενού”.

Στο μεταξύ, το μεταναστευτικό παραμένει μια προτεραιότητα. Η μεγάλη προτεραιότητα είναι οι επιστροφές παράνομων μεταναστών. Σωστά. Με τον ρυθμό που δουλεύει η ελληνική γραφειοκρατία, μέχρι να εξεταστεί η πρώτη αίτηση, ο μετανάστης θα έχει πάρει σύνταξη από τον ΟΓΑ.

Και τέλος, η κλασική σκηνή της ορκωμοσίας: Οι υπουργοί σηκώθηκαν, χαιρέτησαν, ορκίστηκαν και υπέγραψαν το πρωτόκολλο. Αυτή η τελετή είναι το “copy-paste” του ελληνικού κράτους εδώ και δεκαετίες.
Ο ένας παραδίδει, ο άλλος παραλαμβάνει και όλοι λένε τις γνωστές φράσεις “κάναμε σπουδαίο έργο”, “η ευθύνη είναι μεγάλη”, “οι προκλήσεις είναι πολλές”.

Και έτσι, με φάκελους στο χέρι, φρέσκες υποσχέσεις και ανασχηματισμένους υπουργούς που μοιάζουν με ανανεωμένο μενού σε ταβέρνα – ίδια φαγητά, άλλη σειρά, η κυβέρνηση ξεκινά το “restart“ της.

Ο Κυριάκος το είπε ξεκάθαρα: “Όλα εξαρτώνται από εμάς”. Ορθόν.

Όπως ακριβώς η ακρίβεια (που και καλά) εξαρτάται από την αγορά… Σαν το άλογο που τρέχει μόνο του και βγαίνει τελευταίο. Και όπως η τύχη της χώρας εξαρτάται από πολιτικές που εφαρμόζονται με την ακρίβεια χειρουργικής επέμβασης… από χασάπη με τρεμάμενα χέρια.

Αν αυτό το “restart” καταφέρει να αλλάξει κάτι, θα είναι πραγματικό θαύμα. Αλλά αν κρίνουμε από το πόσες φορές έχει γίνει ανασχηματισμός χωρίς τίποτα να αλλάξει, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να «πλακώσουμε» τους ηλιόσπορους (ποπ-κορν ξεχάστε το έχει ακριβύνει), να καθίσουμε αναπαυτικά και να απολαύσουμε: «Τον σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι». Το πρώτο όμως, «το καλό το επιστημονικό», που λέμε κι εμείς οι τρελές που σπουδάσαμε στα Μοσχάτα και όχι στας Αμερικάς.

Και μην ξεχαστούμε (εγώ από αγάπη το γράφω): Κυριάκο πρόσεξε μη βάψεις κι εσύ πορτοκαλί τα μαλλιά σου και έχουμε άλλα μετά…

Υ.Γ.: «Βιετνάμ γιε-γιε»