“Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα” φωνάζουν στον ΣΥΡΙΖΑ…

Τελικώς τα «Σεπτεμβριανά» που όλοι περίμεναν στον ΣΥΡΙΖΑ, έγιναν «Αυγουστιάτικα» με με τον Παύλο Πολάκη να αμφισβητεί ανοικτά πλέον τον Στέφανο Κασελάκη και την κίνηση των «87» να αποχωρήσει δια μέσω τυμπανοκρουσιών και πυροτεχνημάτων. Τώρα ποιος θα μείνει στο κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης δεν υπάρχει – αυτή τη στιγμή τουλάχιστον – κάποιος που να γνωρίζει με ακρίβεια και παραμένει το μεγάλο ερωτηματικό. Πάντως τόσο η κυβέρνηση όσο και το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να ανάψουν ένα κερί για το αναπάντεχο δώρο που δέχτηκαν.

Όλα ξεκίνησαν στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, όταν τέθηκε προς συζήτηση και έγκριση απαίτηση μερίδας στελεχών όπως η Ρ. Σβίγκου, ο Ν. Παππάς και η Ρ. Δούρου, να προτείνουν στο όργανο την είσοδο του Στέφανου Κασσελάκη στη Βουλή, στη θέση του Όθωνα Ηλιόπουλου που έχει ήδη παραιτηθεί.

Και αυτό ήταν το «κερασάκι στην τούρτα». Στο άκουσμα αυτού, ο Παύλος Πολάκης έθεσε θέμα ηγεσίας. Το τελευταίο χρονικό διάστημα οι διαμάχες ήταν πολύ έντονες και η νέα κλιμάκωση στις σχέσεις του Π. Πολάκη με την ηγεσία του κόμματος έρχεται λίγες ημέρες μετά τη σύγκρουση Π. Πολάκημε την Αθηνά Λινού, την οποία στην Κουμουνδούρου προσπάθησαν να υποβαθμίσουν το προηγούμενο διάστημα.
Ο βουλευτής των Χανίων με συνεχείς αναρτήσεις δεν σταμάτησε να κατηγορεί την καθηγήτρια Επιδημιολογίας για τις επιχορηγήσεις που λαμβάνει το ινστιτούτο Prolepsis το οποίο διευθύνει.

Την σκυτάλη στην Πολιτική Γραμματεία πήρε η κίνηση των «87» (Με όλες τις ενδείξεις να οδηγούν πως ανήκουν στο στρατόπεδο του Αλέξη Τσίπρα) με κείμενο – μανιφέστο κατά του Σ. Κασσελάκη, κάνοντας λόγο για «διαδικασίες, συμπεριφορές και αποφάσεις, που ευτελίζουν και εμάς ως πρόσωπα και το κόμμα μας».
Κατηγόρησαν παράλληλα τον Στέφανο Κασσελάκη πως ενώ η Πολιτική Γραμματεία είχε ως θέμα το μέλλον των μέσων του κόμματος, δεν δόθηκε καμία πρόταση του προέδρου και καμία πρόταση βιωσιμότητας, ενώ συνεχίζεται από τα μέλη της εν λόγω Γραμματείας η απόκρυψη στοιχείων γύρω από τα οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ.

Δηλώσεις στελέχους των «87»

Το «neostrategy.gr» επικοινώνησε με ηγετικό στέλεχος της κίνησης των «87» το οποίο υπό καθεστώς ανωνυμίας μας δήλωσε ότι: «Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Στέφανο Κασσελάκη οδηγεί το κόμμα σε μια επικίνδυνη ατραπό. Περιμέναμε σήμερα να ακούσουμε κάτι, μια πρόταση, σκέψεις για το τι θα γίνει με το «Κόκκινο» και την «Αυγή». Και μας σνόμπαρε. Και όχι μόνο αυτό. Εγινε και πρόταση για να πάρει την έδρα του Ηλιόπουλου χωρίς να είναι προαποφασισμένο.
Ετσι κρίναμε ότι έπρεπε να υπάρξει αυτή η επιστολή. Οι αποφάσεις του είναι όχι μόνο αμφιλεγόμενες, αλλά και καταστροφικές».

Και συνέχισε λέγοντάς μας: «Η αποτυχία του Στέφανου Κασσελάκη να διαχειριστεί με διαφάνεια τα οικονομικά του κόμματος, οι απολύσεις στελεχών χωρίς εξήγηση και η αδιαφορία για τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, καθώς και το μέλλον εκατοντάδων οικογενειών, δεν είναι απλώς λάθη, αλλά σημάδια μιας βαθύτερης κρίσης ηγεσίας.  Δεν πρόκειται να παραμείνουμε σιωπηλοί ενώ το κόμμα μας μετατρέπεται σε ένα όχημα προσωπικής φιλοδοξίας και επιχειρηματικής λογικής».

Τα λάθη που οδήγησαν στην κρίση

Η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποδοθεί σε μια σειρά από σφάλματα στρατηγικής, ηγεσίας και ιδεολογικής ασάφειας που συγκλόνισαν το κόμμα και το οδήγησαν στο σημερινό του αδιέξοδο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ανέκαθεν ένα κόμμα με διαφορετικές, πολλές φορές αντιφατικές, πολιτικές φωνές. Η πολυδιάσπαση αυτή, που κάποτε ίσως να προσέδιδε ζωντάνια και ποικιλία, μετεξελίχθηκε σε ένα καταστροφικό ρήγμα. Η αδυναμία συνεννόησης και η συνεχής εσωκομματική φαγωμάρα, ιδιαίτερα μετά την αποχώρηση σημαντικών στελεχών, αποδυνάμωσε το κόμμα και το οδήγησε σε μια εσωτερική κρίση χωρίς τέλος.
Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ ανήλθε στην εξουσία υποσχόμενος την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και την επιστροφή της κοινωνικής δικαιοσύνης, τελικά προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις των δανειστών και συνέχισε την εφαρμογή σκληρών πολιτικών λιτότητας.

Αυτή η προδοσία των προεκλογικών του δεσμεύσεων δεν ξεχάστηκε από τους ψηφοφόρους. Η απογοήτευση και η αίσθηση προδοσίας έπληξαν ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία του κόμματος, οδηγώντας σε μαζική αποξένωση της εκλογικής του βάσης.
Φυσικά από την άλλη ήταν έκδηλη και η αδυναμία προσαρμογής σε νέες συνθήκες, μετά την – τυπική – λήξη των μέτρων λιτότητας. Ετσι, αντί να προσαρμοστεί στις νέες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες της Ελλάδας, ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε εγκλωβισμένος σε έναν παρωχημένο πολιτικό λόγο. Η αποτυχία του να καινοτομήσει, να προσεγγίσει νέες γενιές ψηφοφόρων και να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική του, οδήγησε σε μια στασιμότητα που αποδείχθηκε καταστροφική.

“Η αποτυχία του Σ. Κασσελάκη να διαχειριστεί με διαφάνεια τα οικονομικά του κόμματος, οι απολύσεις στελεχών χωρίς εξήγηση, η αδιαφορία για τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, καθώς και το μέλλον εκατοντάδων οικογενειών, δεν είναι απλώς λάθη, αλλά σημάδια μιας βαθύτερης κρίσης ηγεσίας. 
Δεν πρόκειται να παραμείνουμε σιωπηλοί”.

Στέλεχος των “87” στο neostrategy.gr

Και σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και η διαδοχή του Αλέξη Τσίπρα και η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που αποδείχθηκε καταλυτική για την επιδείνωση της κρίσης.
Ο Σ. Κασσελάκης, ένας νέος και άπειρος πολιτικός, επιχείρησε να διαχειριστεί το κόμμα όπως θα διαχειριζόταν μια πολυεθνική εταιρεία, παραγνωρίζοντας την πολιτική και ιδεολογική του φύση. Η επικοινωνιακή του στρατηγική ήταν – και παραμένει – γεμάτη σφάλματα, ενώ η αδυναμία του να κατανοήσει τη δομή και τις ανάγκες του κόμματος οδήγησε σε περαιτέρω εσωκομματικές συγκρούσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να επιταχυνθεί η διάσπαση του κόμματος, με τα στελέχη του να αμφισβητούν ανοικτά την ηγεσία και την κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ.

«Ανοίγουν σαμπάνιες» σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Ο κατακερματισμός του ΣΥΡΙΖΑ και η διάσπασή του θα αποτέλεσε βάλσαμο για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, καθώς έρχεται την χρονική περίοδο που βάλλεται ανελέητα από τα λαϊκά διασταυρωμένα πυρά για την επιθετική και άδικη οικονομική και κοινωνική πολιτική του. Με τα ΜΜΕ να επικεντρώνονται στην εσωτερική διαμάχη του ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς – ξεκάθαρα πλέον – έναν ΣΥΡΙΖΑ ικανό να σταθεί στην αντιπολίτευση κάνοντας αντιπολίτευση ουσίας, η κυβέρνηση θα εδραιώσει την εξουσία της και – ίσως – να προσελκύσει κάποιους ψηφοφόρους από τον κεντροαριστερό χώρο.

Όμως, ο μεγάλος κερδισμένος φαίνεται πως θα είναι το ΠΑΣΟΚ, που ήδη δείχνει σημάδια ανάκαμψης και βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση στο να εκμεταλλευτεί την αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιαίτερα αν αναλάβει τα ηνία του κόμματος ο Χάρης Δούκας, εκτιμάται ότι θα γίνει επανακατάληψη του χώρου της κεντροαριστεράς αφού το ΠΑΣΟΚ αναμένεται να προσελκύσει τους περισσότερους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, όπως προαναφέραμε, αυτό απαιτεί από το ΠΑΣΟΚ να συνεχίσει την πολιτική του ανανέωση και να παρουσιάσει μια ελκυστική πολιτική ταυτότητα, προσαρμοσμένη στις σύγχρονες ανάγκες και προσδοκίες.

Η μεγάλη πρόκληση του «κενού»

Η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα απλό πολιτικό γεγονός αλλά η απόδειξη ότι τα πολιτικά λάθη, η κακοδιαχείριση και η αδυναμία προσαρμογής στις νέες συνθήκες μπορούν να διαλύσουν ακόμα και τα πιο φιλόδοξα κόμματα. Η διάλυση του κόμματος θα αποδειχθεί αμορτισέρ για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ευλογία για το ΠΑΣΟΚ, τα οποία θα κληθούν να καλύψουν το πολιτικό κενό που δημιουργεί ο διασπασμένος ΣΥΡΙΖΑ.
Πλέον η πολυδιάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία της ελληνικής Αριστεράς, αλλά και στην ευρύτερη πολιτική σκηνή της χώρας. Καθώς τα ιδανικά και οι αρχές που οδήγησαν το κόμμα στην κορυφή αποδεικνύονται ανίσχυρα μπροστά στις εσωτερικές διαμάχες και τα λάθη της ηγεσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής.

Ωστόσο, η ιστορία δείχνει ότι η πολιτική δεν γνωρίζει κενά για πολύ καιρό. Η αβεβαιότητα που προκύπτει μπορεί να είναι η ευκαιρία για νέες δυνάμεις να αναδυθούν, για άλλες να ανασυνταχθούν και για την ελληνική κοινωνία να αναζητήσει νέες μορφές έκφρασης και εκπροσώπησης. Το μέλλον παραμένει ανοιχτό και η κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η Αριστερά στην Ελλάδα θα εξαρτηθεί από το πώς θα διαχειριστεί αυτήν την κρίση, αλλά και από το πώς θα ανταποκριθούν οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις στις νέες προκλήσεις.