Οι διαρκείς στάχτες της ελληνικής δημοσιογραφίας

«Αν η κυβέρνηση θέλει να το μάθεις, πιθανότατα δεν είναι αλήθεια…»
Graig Murray, Βρετανός διπλωμάτης και ιστορικός

Ανατολική Αττική, Κορινθία, Ρόδος… Και στις τρεις περιπτώσεις το ίδιο φυσικό φαινόμενο είχε τα ίδια αποτελέσματα.

Πρώτο: τη μετατροπή δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων δάσους και καλλιεργειών, αλλά και εγκαταστάσεων σε στάχτες.. .

Δεύτερο: την ανάδειξη της γενικευμένης ανικανότητας του κράτους. Η καθυστερημένη παρέμβαση, η έλλειψη συντονισμού, η κακή διαχείριση μέσων και ανθρώπων, ήταν εμφανή και καταγγέλθηκαν «στο πεδίο».
Και τα δυο συνθέτουν την πλήρη αποτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Προσωπικά του Πρωθυπουργού: λίγες μέρες πριν εκδηλωθούν οι πυρκαγιές, μιλούσε αυτάρεσκα για την αρτιότητα της αντιπυρικής προστασίας που εξασφάλισε.

Όλα αυτά είναι πραγματικά περιστατικά. Γεγονότα που εξελίχθηκαν ενώπιον του ελληνικού πληθυσμού και όσων βρίσκονται επί ελληνικού εδάφους αυτή την περίοδο.

Δηλαδή είναι δημοσιογραφική ύλη. Πραγματικά περιστατικά που περιγράφουν καταστάσεις, δείχνουν ευθύνες και απαιτούν απαντήσεις από τους αρμοδίους:

-Γιατί η κυβέρνηση που συνέστησε το 2021 ειδικό υπουργείο για την έγκαιρη αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών- και έφερε μάλιστα και εξειδικευμένο υπουργό από άλλη χώρα,- αποδεικνύεται ο καλύτερος σύμμαχός τους;

Οι πρώτοι που πρέπει να θέσουν αυτά τα ερωτήματα και να βρουν και τις απαντήσεις ταυτόχρονα είναι τα μέσα ενημέρωσης. Οι πλέον αρμόδιοι να ερευνήσουν , να ασκήσουν έλεγχο, να κάνουν κριτική, να μεταφέρουν τη φωνή των πληγέντων είναι οι δημοσιογράφοι. Αυτή είναι η δουλειά τους.

Είναι η μόνοι που δεν δικαιούνται να καταπιούν αμάσητες τις κυβερνητικές δικαιολογίες, να σπεύσουν το πλευρό των υπουργών της και του Πρωθυπουργού και να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους -στρέφοντας αλλού την προσοχή.

Ολοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί, μεγάλα σάιτς και κάποιες εφημερίδες, διαγωνίζονται αυτές τις μέρες όχι για πουν την αλήθεια, αλλά για να την κρύψουν. Για να συνδράμουν τη κυβέρνηση σκεπάζουν την επικαιρότητα με τις στάχτες της δημοσιογραφίας.

Είναι πλέον συνήθεια να προβάλλεται ως ενημέρωση ότι επιθυμεί και υποβάλει η κυβέρνηση.

Στις πιο δύσκολες ώρες των ανθρώπων που έπληξε η θεομηνία, ο κύκλος των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ θριαμβολογούσε για την ενεργοποίηση του …112!

Αναγόρευσαν την αυτονόητη προτεραιότητα προστασίας της ανθρώπινης ζωής , σε πέπλο συγκάλυψης των κυβερνητικών ευθυνών για το επιχειρησιακό χάος που μεγιστοποιούσε τις συνέπειες και έβαζε σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή.

Εκαναν σημαία τις , προφανώς αναγκαίες, εκκενώσεις περιοχών ιδίως στη Ρόδο, αλλά δεν έλεγαν λέξη για την ολιγωρία και την ανικανότητα όσων είχαν την ευθύνη για την αντιμετώπιση της φωτιάς και αποδείχθηκαν ακατάλληλοι, αν όχι και επικίνδυνοι

Έπαιζαν με την ψυχική διάθεση όσων αγωνιούσαν για τις περιουσίες και τους ανθρώπους τους και όσων θρηνούσαν στα αποκαΐδια, προτάσσοντας σε θέμα της επικαιρότητας ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε …συνεχή ενημέρωση στο εξωτερικό που βρισκόταν. Ανέδειξαν ως κορυφαία πράξη …ευαισθησίας του , ότι ..επέστρεψε νωρίτερα.

Τις επόμενες μέρες έβαλαν όλη την τέχνη στις τηλεοπτικές λήψεις και τις φωτογραφίσεις, για να τον εικονίζουν αξύριστο- δίκην κινηματογραφικού αστέρα-δείγμα τάχα ενδιαφέροντος και λύπης.

Τον πρόβαλαν περιφερόμενο από τη μια εγκατάσταση στη άλλη, όπου το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν η απόσπαση του προσωπικού τους από το έργο του. Μόνο την αυτοπροβολή του Πρωθυπουργού εξυπηρετεί η παρουσία του στο Κέντρο Επιχειρήσεων.

Οι δημοσιογράφοι όφειλαν να μεταφέρουν ότι οι σύγχρονοι κανόνες πολιτικής προστασίας , αποκλείουν τη παρουσία πολιτικών παραγόντων στις επιχειρήσεις . Η διεύθυνσή τους είναι δουλειά των ειδικών.

Αντί να του ασκήσουν κριτική για την υποκρισία της παρουσίας του, συντονίσθηκαν ακόμη και για να αποσιωπήσουν το ανατριχιαστικό χιούμορ που έκανε στην Ελευσίνα, των ώρα που η Ελλάδα καιγόταν. Ποιος αποφάσισε ότι αυτή η σαχλή ατάκα «η Πελοπόννησος βγάζει δουλίτσα», δεν έπρεπε να μεταδοθεί;
ΜΜΕ και δημοσιογράφοι έγιναν- πάλι- μέρος της επικοινωνιακής διαχείρισης του πρωθυπουργικού προφίλ σε δύσκολες ώρες για τους κάτοικους περιοχών που είχαν παραδοθεί στις φλόγες.

Εστίαζαν τη «μεγαλύτερη επιχείρηση εκκένωσης που έγινε ποτέ στη χώρα» – σαν να ήταν … ατραξιόν, προσφορά της κυβέρνησης- και όχι στη μεγαλύτερη αποτυχία αντιμετώπισης των λόγων που οδήγησαν στην εκκένωση.

Για όποιον απορεί γι αυτή τη συμπεριφορά, οι απαντήσεις είναι προφανείς: την ώρα της εξέλιξης των δραματικών γεγονότων, κάποια ΜΜΕ και ορισμένοι δημοσιογράφοι, δεν είχαν κατά νου πώς θα τα καλύψουν, με ενημερωτικά κριτήρια. Είχαν έννοια πώς θα συμμορφωθούν με τις κυβερνητικές υποδείξεις, να αλλοιώσουν αυτό που πραγματικά συνέβαινε, ώστε να μην αναδειχθεί η κυβερνητική ολιγωρία.

Να μην φανεί στην πράξη, πόσο ανακόλουθη είναι η κυβέρνηση με όσα λέει και πώς καταρρέουν οι πρωθυπουργικές μεγαλοστομίες.

Αφού μιλάμε για μεγαλοστομίες μετά τον ίδιο τρόπο τα ίδια ΜΜΕ, συγκάλυψαν το μεγάλο πολιτικό- και εθνικό -θέμα, που προκάλεσαν οι συνεχόμενες δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν για όσα συζήτησε στο Βίλνιους με τον Έλληνα Πρωθυπουργό.

Ο Τούρκος πρόεδρος είπε ο ίδιος ότι ετέθησαν θέματα Θράκης και αποστρατιωτικοποίησης των νησιών , το μέγαρο Μαξίμου απάντησε με διαρροές «κύκλων» του Γεραπετρίτη και τα ελληνικά ΜΜΕ δεν βγήκαν στα κάγκελα αναζητώντας την αλήθεια. Δέχθηκαν αυτό που δεν λέει καν επισήμως η κυβέρνηση.

Αυτό δεν είναι ενημέρωση και δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφία. Είναι προσφορά υπηρεσιών στην κυβερνητική εξουσία, με αντάλλαγμα τις διευκολύνσεις που παρέχει στους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ.

Ότι οι δημοσιογράφοι δεν μεταδίδουν ότι ακούν και βλέπουν, δεν σχολιάζουν και δεν ερευνούν, ούτε καταγγέλλουν όσους τους υποχρεώνουν να συγκαλύπτουν , είναι συμβολή στη μετατροπή της δουλειάς τους σε κυβερνητική προπαγάνδα.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr