Οι διώξεις δημοσιογράφων δεν σώζουν τις κυβερνήσεις

Το αξίωμα έχει διαχρονική ισχύ: στις εξουσίες δεν αρέσουν οι δημοσιογράφοι και, πρωτίστως, εκείνοι που κάνουν στοιχειωδώς καλά τη δουλειά τους. Και η δουλειά τους αυτή στηρίζεται στο τρίπτυχο «ενημερώνω- αποκαλύπτω-κριτικάρω». Στο πλαίσιο αυτό, είναι απολύτως φυσικό οι κυβερνήσεις και οι πρωθυπουργοί να ενοχλούνται όταν η ενημέρωση, οι αποκαλύψεις και η κριτική τους περιλαβαίνουν.

Το έχουμε δει και στο παρελθόν, το βλέπουμε και σήμερα.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η κυβέρνηση Μητοτάκη(πατρός) έστειλε στη φυλακή διευθυντές εφημερίδων, οι οποίοι δεν υπάκουσαν στην απαγόρευση και δημοσίευσαν προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων. Την ίδια περίοδο ο τότε πρωθυπουργός συγκρούστηκε άγρια με ιδιοκτήτες εφημερίδας («Καθημερινή») και ραδιοφωνικού σταθμού («Σκάι»), τους οποίους επιχείρησε να βάλει στη φυλακή. Η κατάληξη δεν ήταν καλή για τον ίδιο, αφού το κλίμα που δημιουργήθηκε ήταν εις βάρος του και ηττήθηκε στις εκλογές του 1993.

Σήμερα βλέπουμε ότι ασκούνται διώξεις εις βάρος δημοσιογράφων που έχουν ασχοληθεί με το σκάνδαλο Novartis. Tυπικά η κυβέρνηση δεν εμπλέκεται, αφού οι διώξεις ασκούνται από τη δικαστική εξουσία. Όμως, υπάρχουν τα εξής δύο στοιχεία, που δείχνουν ότι η κυβέρνηση έχει βάλει το χεράκι της:

Πρώτον, οι διώξεις των δημοσιογράφων γίνονται παράλληλα και εξαιτίας της δίωξης εναντίον του πρώην υπουργού Δ. Παπαγγελόπουλου, την παραπομπή του οποίου αποφάσισε η Βουλή και αναμένεται η απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου. Δηλαδή, η απόδοση ευθυνών σε δημοσιογράφους, με το σκεπτικό ότι «συνωμότησαν» μαζί με τον Παπαγγελόπουλο, έχει εξ αντικειμένου πολιτικό χαρακτήρα.

Δεύτερον, τις διώξεις εναντίον των δημοσιογράφων έχουν προαναγγείλει υπουργοί, γεγονός απαράδεκτο, που εκθέτει τους δικαστικούς λειτουργούς οι οποίοι άσκησαν τις διώξεις. Αλήθεια, πώς το έμαθαν οι υπουργοί πριν κάν κληθούν οι κατηγορούμενοι να απολογηθούν;

Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι είναι βαριές. Μάλιστα, προκαλεί μεγάλη εντύπωση ότι ένας εξ αυτών (ο εκδότης της εφημερίδας «Documento» Κ. Βαξεβάνης) κατηγορείται και για συμμετοχή σε…εγκληματική οργάνωση!

Βεβαίως, όλα αυτά θα κριθούν στην ώρα τους από τους αρμόδιους ανακριτές και εισαγγελείς. Οι οποίοι, για να δεχτούν τέτοιες κατηγορίες, πρέπει να διαθέτουν και σοβαρά στοιχεία. Και τολμούμε να κάνουμε την πρόβλεψη ότι τέτοια στοιχεία όχι μόνο δεν υπάρχουν, αλλά η δίωξη που ασκήθηκε ήταν προϊόν υπερβάλλοντος (δικαστικού) ζήλου. Και παίρνουμε την καλύτερη εκδοχή.

Η χειρότερη θα ήταν να αποδειχθεί ότι η σημερινή κυβέρνηση επιδιώκει να πάρει κάποιου είδους ρεβάνς για τις διώξεις εναντίον στελεχών της ΝΔ (και ορισμένων του ΠΑΣΟΚ), που είχαν ασκηθεί όταν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αν συμβαίνει αυτό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι συν αυτώ κάνουν το ίδιο λάθος, για το οποίο κατηγορούν τους προκατόχους τους. Μόνο που δεν περιορίζονται στα πολιτικά πρόσωπα-κάτι που είναι σύνηθες και εν μέρει θεμιτό- αλλά επεκτείνονται και στο χώρο των μέσων ενημέρωσης. Ετσι, όμως, ανοίγει ένας επικίνδυνος δρόμος, που οδηγεί σε απόπειρα φίμωσης ενοχλητικών φωνών.

Αν αυτό θέλουν οι σημερινοί κυβερνώντες, κάνουν τραγικό λάθος, το οποίο θα στραφεί εναντίον τους. Για δύο λόγους:

Πρώτον, διότι η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκή χώρα και η Ευρώπη δεν ανέχεται κυβερνητικές ενέργειες που παραπέμπουν σε περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου. Πόσο μάλλον τη στιγμή που η κατάταξη της Ελλάδας στο σχετικό δείκτη δεν είναι καθόλου κολακευτική.

Δεύτερον, διότι μπορεί η σημερινή κυβέρνηση να έχει υπεροπλία στο μιντιακό τοπίο, αλλά αυτό δεν της διασφαλίζει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Μητσοτάκης καλό (για τον ίδιο) είναι να συνυπολογίζει ότι οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, αλλά τα μέσα ενημέρωσης μένουν. Το παρελθόν θα έπρεπε κάτι να τους έχει διδάξει…

Γιώργος Καρελιάς

news247.gr