Οι στρατιωτικοί λένε ΟΧΙ στο «σανό» Θεσσαλονίκης που αναμένεται «μοιραστεί» άφθονο το Σαββατοκύριακο

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι στη ΔΕΘ της Θεσσαλονίκης και το «καλάθι» του θα είναι όπως φαίνεται ελαφρύ! Κι επειδή λεφτά δεν υπάρχουν , αλλά και επειδή δεν νιώθει καμία απολύτως πίεση για να το γεμίσει! Η πίεση είναι για τους πολίτες. Και μαζί με αυτούς και οι στρατιωτικοί που φέτος προλαβαίνουν τον πρωθυπουργό και του λένε ότι δεν πρόκειται να «φάνε αμάσητες» τις όποιες επικοινωνιακές ατάκες του. Άλλοι το λένε λαϊκά …σανό.

Η Πανελλαδική Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών με ευγενικό τρόπο λέει στον πρωθυπουργό ότι έχει πιαστεί πολλές φορές αδιάβαστος για τα προβλήματα των στρατιωτικών και τον καλεί επιτέλους να ενημερωθεί. Για να τον βοηθήσουν γράφουν για πολλοστή φορά την λίστα των προβλημάτων τους. Μήπως κι έτσι καταλάβει γιατί …βρέχει παραιτήσεις . Ειδικά στο Πολεμικό Ναυτικό .

Το έγγραφο της ΠΟΕΣ:

ΘΕΜΑ:   Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης 2024

ΣΧΕΤ.:   α.  Υπ’ αριθμ. πρωτ. 1444/2023 έγγραφό μας

β.   Υπ’ αριθμ. πρωτ. 1676/2023 έγγραφό μας

Κύριε Πρωθυπουργέ.

Όπως είναι γνωστό και επί σειρά ετών καθιερωμένο, είθισται κάθε χρόνο στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο Πρωθυπουργός να εξαγγέλλει διάφορα μέτρα, είτε για την ενίσχυση, είτε για την ανακούφιση των πολιτών. Είναι προφανές ότι υπό τις τρέχουσες, πολύ δύσκολες συνθήκες της καθημερινότητας, τέτοια μέτρα είναι σημαντικά αν και αποδεδειγμένα δεν επαρκούν, ούτε κατά το ελάχιστο.

Εξίσου αναμενόμενο θεωρούμε ότι, πέραν των όποιων θριαμβολογικών επικοινωνιακών τεχνασμάτων, τα όποια μέτρα ανακοινωθούν δεν πρόκειται να βελτιώσουν την καθημερινότητα των στρατιωτικών. Για την ακρίβεια, ενθυμούμενοι τα αρνητικά αποτελέσματα όλων των προηγούμενων «ευεργετικών μέτρων» που ελήφθησαν κατά την τελευταία πενταετία, έχουμε βάσιμους λόγους να φοβούμαστε ότι η καθημερινότητα των στρατιωτικών μάλλον θα επιδεινωθεί περαιτέρω υπό κάποιο εύηχο τίτλο που θα υποδηλώνει νέα θριαμβολογία.

Το τελευταίο διάστημα και με αφορμή τον καταποντισμό των στρατιωτικών σχολών για μια ακόμα χρονιά, έχει εξωτερικευθεί η άποψη ότι για τα προβλήματα στελέχωσης των ΕΔ ευθύνεται η πλημμελής ενημέρωση και ιδίως των νέων, η οποία οφείλει να βελτιωθεί. Ο (κατά τους επισήμους φορείς) πραγματικός «υπαίτιος» της συνολικής αιμορραγίας των ΕΔ σε προσωπικό, προφανώς εντοπίστηκε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και με ιδιαίτερη ευκολία.

Εάν αντιλαμβανόμαστε σωστά το προαναφερθέν σκεπτικό, προκύπτει ότι με καλύτερη διαφήμιση ως διά μαγείας:

• Θα επαρκεί ο μισθός πείνας με τον οποίον αμείβονται τα στελέχη;
• Το σύστημα μεταθέσεων θα αποδίδει δικαιοσύνη, τόσο σε υπηρεσιακό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο;
• Τα στελέχη θα επιλύσουν το στεγαστικό πρόβλημα;
• Οι συνθήκες εργασίας θα ξεκινήσουν επιτέλους να παρέχουν επαγγελματική ικανοποίηση και αίσθημα ασφάλειας;
• Θα επιλυθούν τα πολυετή προβλήματα και οι διαιωνιζόμενες αδικίες;
• Θα υπάρξει μέριμνα στην πράξη;

Ο κατάλογος των προβλημάτων της καθημερινότητας είναι ατελείωτος. Δυστυχώς φαίνεται ότι στην Πατρίδα μας είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό ότι το αδιαμφισβήτητο φιάσκο της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής δεν είναι ο κύριος υπαίτιος για τα φετινά κενά, αφού ακόμα κι αν δεν υπήρχε η ΕΒΕ, είτε θα υπήρχαν πάλι κενά, είτε εξευτελιστικά χαμηλές βάσεις πολύ κάτω από τα 10.000 μόρια. Αυτό αποδεικνύεται ότι καμία ΕΒΕ δεν συνδέεται με τις παραιτήσεις στελεχώνανεξαρτήτως ηλικίας, βαθμού και προέλευσης, των οποίων η σταδιοδρομία ήδη «τρέχει». Ομοίως, καμία ΕΒΕ δεν σχετίζεται με τις απευθείας κατατάξεις των ΕΠΟΠ των προσφάτων ετών που διαρκώς αποτυγχάνουν με αποτέλεσμα να δίδονται παρατάσεις για να καλυφθεί η ζήτηση. Όπως καμία ΕΒΕ δεν σχετίζεται με το γεγονός ότι υπάρχουν στελέχη που επιλέγουν ακόμα και την καταβολή αποζημίωσης για να απεμπλακούν από το τοξικό περιβάλλον των ΕΔ. Εξάλλου η ΕΒΕ δεν είναι το μόνο φιάσκο των τελευταίων ετών.

Το μείζον πρόβλημα είναι ότι η Πολιτεία δεν επιθυμεί να δει τα προβλήματα των στρατιωτικών στα μάτια. Κι όταν υπάρχει άρνηση συνειδητοποίησης των προβλημάτων στην πραγματική τους διάσταση, αρχής γενομένης από την ύπαρξή τους την οποίαν η Πολιτεία αρνείται, τότε μοιραία απέχουμε πάρα πολύ από τις λύσεις τους. Ως εκ τούτου, ουδεμία έκπληξη προξενεί η συνηθισμένη τακτική της αμφισβήτησης των προβλημάτων, της υποβάθμισης ή του καλλωπισμού τους, που ενίοτε μπορεί να φτάσει σε επίπεδα απόλυτης διαστρέβλωσης. Ακόμα και με τις παραιτήσεις επιχειρήθηκε να συμβεί αυτό, όπου η Ηγεσία κρύφτηκε πίσω από υποτιθέμενα «στατιστικά ΓΕΕΘΑ» που διαψεύστηκαν βαρύγδουπα και τη δημοσίευση των οποίων ακόμα περιμένουμε.

Επειδή δεν πιστεύουμε ότι το επιτελείο σας θα σας ενημερώσει για τις πραγματικές συνθήκες και προβλήματα που επικρατούν στις ΕΔ και οδηγούν σε πλήρη αποδόμησή τους, αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία να το πράξουμε εμείς, εν όψει της ομιλίας σας στη φετινή ΔΕΘ. Και οι πραγματικές συνθήκες περιγράφονται από μια λακωνική φράση: πλήρης απογοήτευση. Σταχυολογώντας εντελώς ενδεικτικά, αναφέρουμε:

• Φτωχοποίηση: Μισθοί πείνας και αναχρονιστικές αποζημιώσεις που παραπέμπουν σε εποχές δραχμών. Σε μια εποχή που το κόστος ζωής έχει εκτοξευθεί, η Πολιτεία ποιεί τη νήσσαν και επικαλείται υποτιθέμενες αυξήσεις, οι οποίες ούτε κατά το ελάχιστο δεν πλησίασαν τη μισθολογική απώλεια των περασμένων ετών, τις οποίες πήρε πίσω με έμμεσο τρόπο. Υπερωριακή εργασία ούτε αναγνωρίζεται, ούτε βεβαίως αποζημιώνεται, ενώ θεσμοθετημένες αποζημιώσεις (όπως για τη νυκτερινή εργασία) αποζημιώνονται μερικώς με αυθαίρετο τρόπο.
• Αξιοπρέπεια: μια λέξη βαρύτατη, την οποίαν οι στρατιωτικοί έχουν λησμονήσει στην καθημερινότητά τους, αφού η Πολιτεία έχει επιλέξει να τους τη στερεί με έργα. Είτε για περιπτώσεις μέριμνας, είτε για τις συνθήκες διαβίωσης, είτε εάν μιλάμε για ισότιμα δικαιώματα.
• Απαξίωση: Σε κάθε τεκμηριωμένο και απολύτως δίκαιο αίτημα μας, το μόνο που λαμβάνουμε ως απάντηση είναι ότι η Πολιτεία «δεν έχει», συνοδευόμενη από κάποιο «γεγονός» που σχετίζεται με «τρίτους» (πχ «δημοσιονομικοί περιορισμοί»). Βεβαίως, έχουμε διαπιστώσει ότι η Πολιτεία «δεν έχει» μόνο για τους στρατιωτικούς. Για «άλλους» και να μην έχει, είθισται να βρίσκει. Ίσως να ήμασταν πιο τυχεροί στις χρηματοδοτήσεις εάν οι ΕΔ λογίζονταν ως ΜΜΕ.
• Ανθρώπινα Δικαιώματα: Ακόμα και θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα καταπιέζονται και συρρικνώνονται. Ένας στρατιωτικός πλέον είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσει να κάνει οικογένεια, είτε για οικονομικούς, είτε για σταδιοδρομικούς λόγους. Κι αν το επιτύχει, είναι πολύ αυξημένες οι πιθανότητες να μην μπορέσει να τη διατηρήσει. Ασφαλές περιβάλλον εργασίας, σεβασμός ελεύθερου χρόνου και ωραρίου, δικαίωμα στην αποσύνδεση, πρόσβαση σε δωρεάν δημόσια Υγεία, είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα όπου οι στρατιωτικοί βλέπουν τα δικαιώματά τους να συρρικνώνονται δραματικά.
• Αμφισβήτηση Συνταγματικών Δικαιωμάτων: Από τις εποχές που «συζητείτο» ως δήθεν αυτονόητος ο περιορισμός της ελευθερίας έκφρασης για τα στελέχη των ΕΔ, πλέον έχουμε περάσει στην έμπρακτη αμφισβήτηση ακόμα του δικαιώματος στην εργασία. Στρατιωτικοί απολύονται λόγω αμέλειας του νομοθέτη (πχ ΕΠΟΠ), άλλα στελέχη απολύονται για λόγους υγείας τα οποία τιμωρούνται, η Υγεία των στρατιωτικών δεν προστατεύεται αποδεδειγμένα (όπως αποδεικνύεται και από τα στατιστικά), η πρόσβαση στις δομές Υγείας είναι είτε προβληματική, είτε περιορισμένη λόγω των ιδιαιτεροτήτων του υφιστάμενου πλαισίου κλπ.
• Επαγγελματική ικανοποίηση: βαίνει μειούμενη, γεγονός απολύτως κατανοητό. Οι συνθήκες εργασίας επιδεινώνονται διαρκώς. Η εργασιακή καθημερινότητα γίνεται ανυπόφορη. Το περιβάλλον στις ΕΔ είναι τοξικό. Η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τη Διοίκηση γιγαντώνεται λόγω των περιστατικών αυθαιρεσίας. Το περί Δικαίου αίσθημα πλήττεται. Οι υπηρεσιακές ανάγκες επιβάλλονται ακόμα και σε περιπτώσεις με αποδεδειγμένα σοβαρότατα προβλήματα. Η φράση «δεν προβλέπεται» υποκαθιστά τη μέριμνα.
• Επαγγελματική υποβάθμιση: οι Στρατιωτικοί πλέον έχουν πάψε να είναι στρατιωτικοί. Έχουν μετατραπεί σε πολυεργαλεία του κρατικού μηχανισμού αφού διατάσσονται διαρκώς και δίχως να έχουν δυνατότητα άρνησης εκτέλεσης, να καλύπτουν κενά στο ΕΚΑΒ, στα δημόσια νοσοκομεία, σε άλλα Υπουργεία (πχ Παιδείας), σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών και πυρκαγιών, σε έκτακτες ανάγκες όπως η αποκομιδή νεκρών ζώων, ο απεγκλωβισμός πολιτών, απασχόληση σε δομές όπως τα εμβολιαστικά κέντρα ή τα ΚΥΤ, διάθεση στρατιωτικών στον ΕΦΚΑ, αμιγείς δασικές περιπολίες ακόμα και για 12 συνεχείς ώρες, κομπάρσοι σε ταινίες ή εξυπηρέτηση ιδιωτικών δομών όπως συνέβη με τον εκχιονισμό της Αττικής Οδού. Όλα αυτά, όταν έχει διαπιστωθεί κατ’ επανάληψη ότι οι στρατιωτικοί ενημερώνονται για τα νέα τους «καθήκοντα» από αξιωματούχους εκτός ΥΠΕΘΑ.
• Διαιώνιση αδικιών και δημιουργία νέων: αφορούν πλήθος πεδίων. Σταδιοδρομικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, ιατροφαρμακευτικά, υπηρεσιακά. Θεσπίζονται διαρκώς μέτρα με άδικες οριζόντιες γραμμές και ιδιαίτερα αρνητικά πρόσημα. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε το παράδειγμα του ασφαλιστικού όπου αυτή την στιγμή στις ΕΔ υφίστανται ασφαλισμένοι τουλάχιστον 4 ταχυτήτων: παλαιοί (προ 1990), «νέοι» (μετά 1990), πιο νέοι (με κατοχύρωση μετά την 1.1.2015), ακόμα νεότεροι (που έχουν εισέλθει μετά την 1.1.2011) κλπ. Σε αυτούς δεν υπολογίζονται επιμέρους ιδιαιτερότητες (πχ τριετίες, διπλασιασμός/τριπλασιασμός χρόνου κλπ).
• Επαπειλούμενα θεσμοθετημένα δικαιώματα: Η δαμόκλειος σπάθη των κυοφορούμενων εξελίξεων σε μείζονα πεδία όπως τις ενοποιήσεις των στρατιωτικών νοσοκομείων ή των Μετοχικών Ταμείων, ενώ παράλληλα είναι γνωστό ότι βρίσκονται έτοιμα σχέδια νόμου με δυσμενή σταδιοδρομική εξέλιξη, δυσμενέστερο μισθολόγιο και δυσμενέστερο ασφαλιστικό, τα οποία θα παρουσιαστούν ως ευεργετικές μεταρρυθμίσεις. Όλα αυτά συμβαίνουν όταν το Κράτος Δικαίου έχει βρεθεί στο στόχαστρο αρμοδίων ευρωπαϊκών Θεσμών.
• Αδιαφορία: ακόμα και σε πλήθος τεκμηριωμένων περιπτώσεων που αναδεικνύονται, η Πολιτεία προωθεί τα «θέλω» της αντί για την αποκατάσταση των αδικιών. Απόφοιτοι ΑΣΣΥ λογίζονται ως απόφοιτοι ΙΕΚ, το μαύρο διαρκώς παρουσιάζεται ως άσπρο σε σειρά από προβλημάτων, οι απόφοιτοι των ΑΣΕΙ κυριολεκτικά ξεκληρίζονται παρά τις προσπάθειες αναβάθμισής τους και δεν υπάρχει καν σφυγμός, πόσο μάλλον αντίδραση κλπ. Αλλά όλα υποτίθεται ότι θα τα αντιμετωπίσει η Ατζέντα 2030, στην οποίαν θα αναφερθούμε ακολούθως.

Αλήθεια, μπορεί κανείς να πιστέψει ότι τα προαναφερθέντα προβλήματα είναι δυνατόν να ωραιοποιηθούν μέσω διαφημίσεων, σε μια εποχή που η πληροφορία ταξιδεύει μέσω κινητών σε μηδενικό χρόνο;

Κύριε Πρωθυπουργέ.

Τα δύο έγγραφα που μνημονεύουμε ως σχετικά και τα οποία επισυνάπτουμε στο παρόν, αφορούν, το μεν πρώτο την ομιλία σας στη ΔΕΘ 2023, το δε δεύτερο τον απολογισμό του 2023 και τα οποία αμφότερα απευθύνονταν σε ’σάς. Είναι εύκολο να προβεί κανείς στη σύγκριση ανάμεσα στις συνθήκες που περιγράφαμε τότε σε σχέση με σήμερα. Εξίσου εύκολα θα διαπιστώσει ότι οι ήδη δυσμενείς συνθήκες του περασμένου έτους έχουν επιδεινωθεί. Αυτό είναι κάτι που τους στρατιωτικούς τους πλήττει διπλά, διότι όσο κι αν η Πολιτεία το λησμονεί σκοπίμως, οι στρατιωτικοί εξακολουθούν να έχουν και την ιδιότητα του Πολίτη, άρα πλήττονται και από το γενικότερο κατήφορο της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα.

Ακόμα και πέρσι, το κόστος ζωής ήταν κατά τι χαμηλότερο σε σχέση με σήμερα. Παρά ταύτα, ακόμα και πέρσι (και πρόπερσι κ.ο.κ.) το εισόδημα των στρατιωτικών ήταν ανεπαρκές. Σήμερα, η αγοραστική δύναμη των Ελληνίδων και των Ελλήνων πολιτών έχει υποβαθμιστεί ακόμα περισσότερο, όπου σύμφωνα με τα διεθνή στατιστικά διαφαίνεται ότι πλέον βρισκόμαστε στην τελευταία θέση της ΕΕ. Μόλις πρόσφατα παρακολουθήσαμε τον ΥΕΘΑ σε διεθνές φόρουμ (GLOBSEC) να παραδέχεται ως προς την Άμυνα, ότι οι δημοσιονομικοί έλεγχοι από τα Όργανα της ΕΕ είναι τόσο αυστηροί που δεν του επιτρέπουν να υλοποιήσει την Ατζέντα 2030 και για το λόγο αυτό θεωρούμε ότι, δικαίως και αιτιολογημένα, ζήτησε την εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τους δημοσιονομικούς περιορισμούς.

Προφανώς οι δαπάνες για το προσωπικό εμπίπτουν σε αυτές τις ανυπέρβλητες δυσκολίες με αποτέλεσμα να μετακυλίονται «για μετά από 10-15 χρόνια», κάτι που επιβεβαιώνεται από τα αλλεπάλληλα «δεν έχουμε». Ωστόσο το ερώτημα είναι το εξής: πόσες φορές τα τελευταία χρόνια έχει προβεί η κυβέρνηση σε οικονομική ενίσχυση των ΜΜΕ; Για τις ΕΔ ζήτησε ποτέ αντίστοιχη οικονομική ενίσχυση; Μάλλον, ποτέ… Μήπως λοιπόν στο πλαίσιο των εξαγγελιών, ήρθε η ώρα να πληροφορηθούμε επίσημα τι ακριβώς έχει υπογραφεί στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας την άνοιξη του 2024; Μήπως πρέπει επιτέλους να μας ενημερώσετε, για πόσο καιρό ακόμα θα πρέπει να σφίγγουμε το ζωνάρι, για πόσο καιρό «δεν θα έχει» για τους στρατιωτικούς και πόσο πιο κάτω θα κατρακυλήσει η αγοραστική μας δύναμη; Καλές οι διάφορες «ατζέντες» και οι εξαγγελίες, αλλά μήπως πρέπει να υποστηρίζονται επαρκώς;

Τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει κοινωνοί πληροφοριών με αυξημένη βαρύτητα: από τις «απολύσεις ΕΟΘ για να προσληφθεί νέο προσωπικό» που είχε δηλώσει ο τ.ΥΕΘΑ, κ.Παναγιωτόπουλος στο πλαίσιο κοινοβουλευτικού ελέγχου. Περάσαμε στις επικείμενες απολύσεις λόγω ηλικιακών ορίων (των ΕΠΟΠ) μιας και «έχουμε χρόνο αφού φέτος το πρόβλημα αφορά μόνο δύο ενώ του χρόνου 300, το πολύ 400». Προφανώς άτομα δίχως οικογένειες και δικαιώματα. Στο ενδιάμεσο, έχουμε απολύσεις για λόγους υγείας, οι οποίοι τιμωρούνται. Όσον αφορά τις παραιτήσεις, αυτές πλέον δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι αντιμετωπίζονται ως ευκαιρία, διότι μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευθεί η πλήρης αδυναμία αντιμετώπισης του προβλήματος. Παράλληλα, όλο το διάστημα έχουμε γίνει κοινωνοί της «πληροφορίας» ότι δεν υπάρχουν χρήματα λόγω των δημοσιονομικών περιορισμών, ενώ αυτά που κυοφορούνται το τελευταίο διάστημα και έχουμε φέρει στο φως κατ’ επανάληψη έχουν επιβεβαιωθεί πλήρως. Αναφερόμαστε βεβαίως στις υπό εξέλιξη προσπάθειες για την ενοποίηση των στρατιωτικών νοσοκομείων και, ιδίως, των Μετοχικών Ταμείων. Κοινός παρονομαστής όλων των προαναφερθέντων, η μείωση των «δαπανών».

Τα συμπεράσματα είναι ξεκάθαρα και δεν επιδέχονται παρερμηνειών. Έχουμε ξανασχολιάσει ότι το οικονομικό επιτελείο βρίσκεται σε ένα διαρκή αγώνα εξεύρεσης πόρων, οι οποίοι γίνεται ολοένα πιο δύσκολο να βρεθούν λόγω της διαρκούς συρρίκνωσης του εισοδήματος και της μείωσης της αγοραστικής δύναμης των πολιτών (άρα και των στρατιωτικών). Οι λύσεις σε αυτό το αυτοτροφοδοτούμενο πρόβλημα είναι γνωστές: λιγότερο Κράτος, αυξημένη φορολόγηση, υποχρεωτική στροφή στον ιδιωτικό τομέα σε κάθε επίπεδο της καθημερινότητας. Ωστόσο, είναι εύκολο να μιλάμε για λιγότερο κράτος με μισθό περί τα 10.000 €. Με μισθό στρατιωτικού και έλλειψη δεύτερου στο σπιτικό, η κατάσταση ζορίζει.

Πρέπει, λοιπόν, να τεθεί ένα τέλος σε αυτή την πορεία. Είμαστε υποχρεωμένοι να φωνάξουμε «ΩΣ ΕΔΩ». Και στην ΠΟΕΣ το φωνάζουμε εδώ και πολύ καιρό αφού:

• Διαμαρτυρόμαστε έντονα για τη συστηματική απαξίωση και φτωχοποίησή μας.
• Διαμαρτυρόμαστε έντονα διότι μας στερείτε την αξιοπρέπειά μας.
• Διαμαρτυρόμαστε για το γεγονός ότι μας χρησιμοποιείτε διά πάσαν νόσον, για να μη ενισχύσετε με τις αναγκαίες προσλήψεις το δημόσιο τομέα, όπου έχει κενά.
• Διαμαρτυρόμαστε διότι εγκαθιδρύετε ένα απάνθρωπο σύστημα όπου όλα μετριούνται με χρήματα: αν έχεις, όλα καλώς.
• Διαμαρτυρόμαστε όχι με ανούσιες επικοινωνιακές παραστάσεις διαμαρτυρίας, αλλά με έργα που μένουν. Με στοιχεία. Απευθυνόμενοι απευθείας σε ’σάς, διότι εσείς δίνετε τις κατευθυντήριες γραμμές.

Κύριε Πρωθυπουργέ.

Μας οφείλετε πολλές εξηγήσεις, μαζί με τη συνολική αποκατάσταση των αδικιών που έχουμε υποστεί. Με ποια κριτήρια έχει κριθεί ότι η αξιοπρέπεια κοστίζει; Ποιος έχει αποφασίσει ερήμην μας ότι μας αξίζει να ζούμε με ποιότητα ζωής που διαρκώς υποβαθμίζεται;

Είναι γεγονός ότι δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι ως προς το τι θα ακούσουμε στη φετινή ΔΕΘ. Εξάλλου και τα προηγούμενα έτη ακούγαμε και αποτέλεσμα δεν υπήρξε. Όσον αφορά αυτά που έρχονται, επιφυλασσόμαστε: οι πραγματικές αντιδράσεις θα φανούν στην πράξη, όπως και οι χειροκροτητές.