Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τις τεχνολογικές εξελίξεις, τις χαμηλές τιμές και τη γεωπολιτική της θέση, διεκδικεί πλέον ρόλο βασικού προμηθευτή αμυντικού εξοπλισμού για την Ευρώπη.
Ο πρωταγωνιστής αυτής της “σιωπηλής εισβολής” είναι το Bayraktar TB2, ένα drone που δεν αποτελεί απλώς εξαγωγικό προϊόν – αλλά εργαλείο άσκησης πολιτικής επιρροής.
Σύμφωνα με τουρκικά μέσα ενημέρωσης, όπως η εφημερίδα Yeni Şafak και το αμυντικό portal SavunmaSanayiST, η Baykar – η ιδιωτική εταιρεία που κατασκευάζει τα Bayraktar και ανήκει στον Σελτσούκ Μπαϊρακτάρ, γαμπρό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν – έχει πλέον υπογράψει συμφωνίες με περισσότερες από 30 χώρες. Ανάμεσά τους βρίσκονται χώρες του ΝΑΤΟ (όπως Πολωνία, Ρουμανία, Ουγγαρία), κράτη της Βαλτικής, αλλά και Αφρικανικές και Ασιατικές δυνάμεις.
Η «διείσδυση» στην Ευρώπη
Η Πολωνία αποτέλεσε το πρώτο κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ που προμηθεύτηκε Bayraktar TB2. Η συμφωνία του 2021 για 24 UAV ήταν μόνο η αρχή. Ήδη τα πολωνικά Bayraktar συμμετέχουν σε αποστολές επιτήρησης στα ανατολικά σύνορα της χώρας, με φόντο την κρίση ασφαλείας στην Ουκρανία. Σύμφωνα με τουρκικές αναφορές, ένα πολωνικό TB2 εντοπίστηκε πρόσφατα με νέα διαμόρφωση, που ενσωματώνει ραντάρ Osprey 30 AESA της ιταλικής Leonardo – εξέλιξη που ανοίγει τον δρόμο για τεχνολογική σύμπραξη μεταξύ Άγκυρας και Ρώμης.
Ένωση συμφερόντων
Η προοπτική συνεργασίας μεταξύ της Baykar και της Leonardo βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο. Η τουρκική εταιρεία διαθέτει τεχνογνωσία και μεγάλη εμπειρία στη μαζική παραγωγή UAV, ενώ η Leonardo προσφέρει εξειδίκευση σε αισθητήρες και προηγμένα ραντάρ. Στόχος; Η ενίσχυση της αποδοτικότητας και της εμβέλειας του Bayraktar, με προσθήκες όπως το ραντάρ Osprey 30 και το σύστημα αναγνώρισης Skyward IRST.
Το Osprey 30, σύμφωνα με τεχνικές αναλύσεις, μπορεί να καλύψει έως και 370 χιλιόμετρα με ευέλικτη δυνατότητα εντοπισμού θαλάσσιων, εναέριων και επίγειων στόχων. Έχει ήδη τοποθετηθεί σε προηγμένα ελικόπτερα όπως το AW101 του ιταλικού Ναυτικού. Η πιθανή ενσωμάτωσή του στα τουρκικά TB2 φέρνει μια νέα διάσταση: τουρκικά drones με ευρωπαϊκά “μάτια”.
Οι λόγοι που οι Ευρωπαίοι στρέφονται στα τουρκικά drones
Στην καρδιά αυτής της στροφής δεν βρίσκεται μόνο η χαμηλότερη τιμή των τουρκικών drones – τα οποία κοστίζουν πολύ λιγότερο από τα ισραηλινά ή αμερικανικά αντίστοιχα – αλλά και η ευελιξία παράδοσης και η επιχειρησιακή αξιοπιστία τους.
Τα Bayraktar έχουν αποδείξει την αξία τους στις συγκρούσεις σε Συρία, Λιβύη, Ναγκόρνο-Καραμπάχ και φυσικά στην Ουκρανία, όπου αποτέλεσαν μέρος του πρώτου “shock and awe” των ουκρανικών δυνάμεων απέναντι στη ρωσική εισβολή.
Επιπλέον, η Τουρκία αξιοποιεί τις ευρωπαϊκές καθυστερήσεις στην ανάπτυξη εγχώριων UAV, όπως το Eurodrone, για να καλύψει τα κενά. Πρακτικά, οι Τούρκοι πουλούν τώρα όπλα στους Ευρωπαίους, οι οποίοι παλαιότερα τους αντιμετώπιζαν με δυσπιστία.
Η Άγκυρα επιχειρεί να αποκτήσει πρόσβαση στα ευρωπαϊκά αμυντικά κονδύλια. Μέσα από τα σχήματα SAFE (Strategic Technologies for Europe Platform) και EDIRPA (European Defence Industry Reinforcement), που συνολικά ξεπερνούν τα 900 δισεκατομμύρια ευρώ, η Τουρκία επιδιώκει να συμπαραγωγεί με ευρωπαϊκές εταιρείες ώστε να αποκτήσει πρόσβαση σε τεχνογνωσία, αλλά και να «νομιμοποιήσει» τη συμμετοχή της στον ευρωπαϊκό αμυντικό ιστό.
Πολιτικό εργαλείο με προπέλα
Το Bayraktar TB2 δεν είναι απλώς πολεμικό drone – είναι σύμβολο για αυτούς. Ένα εργαλείο πολιτικής ισχύος που η Τουρκία χρησιμοποιεί για να διεισδύσει “ήσυχα” στην Ευρώπη, να κερδίσει επιρροή και να οικοδομήσει μια θέση στο μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό τοπίο. Σε μια περίοδο όπου η ΕΕ επαναπροσδιορίζει την άμυνά της και αναζητεί «εναλλακτικές» από τις ΗΠΑ, η Τουρκία εμφανίζεται έτοιμη να καλύψει τα κενά – με drone, με εξαγωγική στρατηγική, με πολιτική επιδεξιότητα.
newsauto.gr
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
