Όταν ο κρατικός μηχανισμός απουσιάζει, πιάνουν την μάνικα εθελοντές και πολίτες

Αυτοθυσία, αλληλεγγύη και χωρίς δεύτερη σκέψη εκατοντάδες εθελοντές στο άκουσμα της είδησης πως οι διαστάσεις που είχε πάρει η πυρκαγιά στην ευρύτερη περιοχή της Πεντέλης ήταν άσχημες, έτρεξαν αμέσως για να βοηθήσουν με οποιοδήποτε τρόπο.

Ο κίνδυνος μεγάλος, αλλά το μεγαλείο και η δύναμη της ψυχής τους ακόμα μεγαλύτερη. «Και την επόμενη φορά πάλι το ίδιο θα κάνω. θα πάω να βοηθήσω τον συνάνθρωπο …», αναφέρουν μεταξύ άλλων στα Dnews εθελοντές.

Η Κατερίνα η οποία διατηρεί κατάστημα ένδυσης στο κέντρο της Αθήνας, έκλεισε το μαγαζί και κατευθύνθηκε προς την Πεντέλη προκειμένου να βοηθήσει τη θεία της αλλά και οποίον άλλον χρειαζόταν βοήθεια. «Τα μάτια μας έκλαιγαν από τις στάχτες και τους καπνούς που μας έπνιγαν αλλά ήμασταν όλοι εκεί μια γροθιά για να κάνουμε το καλύτερο που μπορούσαμε», περιγράφει μεταξύ άλλων.

«Ήταν πολύ άγριο αυτό που ζήσαμε, όλοι μας… Εγώ μόλις έμαθα ότι καίγεται η Πεντέλη , έκλεισα το μαγαζί που διατηρώ στο κέντρο της Αθήνας κι έτρεξα να βοηθήσω τη θεία μου, η οποία μένει στην περιοχή. Την έπαιρνα τηλέφωνο μέχρι να φτάσω και η γυναίκα έκλαιγε με αναφιλητά. Την είχαν απομακρύνει από το σπίτι της οι αστυνομικοί και θυμάμαι που μου έλεγε συνεχώς στο τηλέφωνο: «Θα καεί το σπίτι , θα μείνω στο δρόμο …» Της έλεγα, μην ανησυχείς θεία, θα βοηθήσουμε όλοι μαζί, θα τα σώσουμε τα σπίτια μας. Όσο μπόρεσα να πλησιάσω, είδα μπροστά μου μια αλυσίδα ανθρώπων να κρατούν τις μάνικες και να βοηθούν τους πυροσβέστες να σβήσουν τη φωτιά. Χωρίς δεύτερη σκέψη παράτησα το αυτοκίνητο κι έτρεξα κι εγώ μαζί τους. Κάποιοι άλλοι έτρεχαν με κουβάδες με νερό, μαζί τους κι εγώ … κουβαλούσα τον κουβά κι έριχνα νερό στις αυλές για να μην πλησιάσει η φωτιά … Τα μάτια μας έκλαιγαν από τις στάχτες και τους καπνούς που μας έπνιγαν αλλά ήμασταν όλοι εκεί μια γροθιά για να κάνουμε το καλύτερο που μπορούσαμε. Μπορεί να έχασα τα μεροκάματα μιας ημέρας από το μαγαζί αλλά αυτή η χαρά που πήρα προσφέροντας στους συνανθρώπους μου αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύσουμε , δεν περιγράφεται και δεν μετανιώνω. Και την επόμενη φορά πάλι το ίδιο θα κάνω. Θα κλείσω το μαγαζί μου και θα πάω να βοηθήσω τον συνάνθρωπο …».

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο λειτούργησαν και ο Δημήτρης με την Δέσποινα οι οποίοι παράτησαν το μαγαζί και το γραφείο αντίστοιχα για να μεταβούν στην Πεντέλη.

«Είδα ότι η κατάσταση ήταν άσχημη, έκλεισα το μαγαζί και στις 3 το μεσημέρι έφτασα στην οδό Αναπαυσεως, βοηθούσα τον κόσμο να απομακρυνθεί από το σημείο. Είχε πολύ καπνό, είδα μόνο ένα ελικόπτερο και έπειτα ένα βυτίο του δήμου. Ήμουν δίπλα στο ρέμα στο νεκροταφείο στα μαρμαράδικα. Ήμασταν πολλοί εθελοντές, σβήναμε με τα λάστιχα και τους κουβάδες. Δεν υπήρχε καμία οργάνωση δυστυχώς. Ότι κάναμε μόνοι μας. Άλλωστε η αλληλεγγύη είναι το μοναδικό πράγμα που μας έχει απομείνει», σημειώνει ο Δημήτρης στο Dnews.

Από την πλευρά της η Κατερίνα, μετέφερε και έδινε νερά, επιδέσμους, μάσκες, μαντηλάκια φάρμακα στους πυροσβέστες και στους υπόλοιπους εθελοντές.

«Η κατάσταση ήταν δραματική. Εννοείται πως μόλις είδα τις διαστάσεις που παίρνει η φωτιά έφυγα από το γραφείο όπου εργάζομαι και ανέβηκα στο μέτωπο. Βρήκα κι άλλα άτομα που είχαν πάει για να βοηθήσουν. Τους ρώτησα τι να κάνω και μου είπαν να μεταφέρω και να μοιράζω νερά κλπ. Όταν έδινα τα μπουκαλάκια έβλεπα την απόγνωση των ανθρώπων ζωγραφισμένη στο πρόσωπο τους. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Έχω ξανά πάει σε φωτιές αλλά στην συγκεκριμένη οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες. Φυσικά και θα το ξανά κάνω αν και εύχομαι να μην ξανά ζήσουμε κάτι αντίστοιχο. Καταστραφούμε το περιβάλλον και κατ επέκταση τις ζωές», υποστηρίζει στο Dnews.

Ειρήνη Μιλή

dnews.gr