Ουκρανία: Στηρίζουμε, αλλά δεν στέλνουμε στρατό, το “δόγμα” της Αθήνας

Μετά το τέλος των εργασιών της συνόδου, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθάρισε ότι «η Ελλάδα δεν ανήκει στις χώρες οι οποίες είναι έτοιμες να αποστείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία, στα πλαίσια μιας “συμμαχίας προθύμων”. Και θεωρεί, επίσης, ότι όλη αυτή η συζήτηση ενδεχομένως να είναι και ολίγον διασπαστική και να μην μας επιτρέπει να εστιάσουμε στο κύριο, το οποίο δεν είναι άλλο από το πώς θα πετύχουμε αυτή τη στιγμή να τελειώσει ο πόλεμος μια ώρα αρχύτερα. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από μία αρχική κατάπαυση του πυρός».

Παράλληλα, ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι στη σύνοδο «συζητήθηκε και το ζήτημα των εγγυήσεων ασφαλείας, τις οποίες, ενδεχομένως, άλλες χώρες μπορούν να παρέχουν προς την Ουκρανία. Κοινός τόπος και θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι ότι η ισχυρότερη εγγύηση ασφαλείας της Ουκρανίας είναι η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων της ίδιας της Ουκρανίας. Και πιστεύω ότι σε αυτή την κατεύθυνση συμφώνησαν όλες οι χώρες οι οποίες συμμετείχαν και στη σημερινή διάσκεψη».

Σε γενικότερο πλαίσιο, πάντως, ο Κ. Μητσοτάκης είπε ότι «κοινός τόπος των συζητήσεων είναι ότι πρέπει να καταλήξουμε σε μία κατάπαυση του πυρός το συντομότερο δυνατόν. Όπως είναι γνωστό, η Ουκρανία επί της αρχής έχει αποδεχθεί μία τέτοια πρόταση για μία κατάπαυση του πυρός 30 ημερών, την οποία όμως, δυστυχώς, ακόμα η Ρωσία δεν έχει αποδεχθεί. Κατά συνέπεια, όλες οι πιέσεις αυτή τη στιγμή πρέπει να ασκηθούν προς τη Ρωσία, ώστε να μην συνεχίζονται αυτή τη στιγμή οι στρατιωτικές επιθέσεις κατά της Ουκρανίας, ιδίως κατά κρίσιμων υποδομών, έτσι ώστε να μπορέσουμε να φτάσουμε σε αυτή την αρχική κατάπαυση του πυρός και να έχουμε παραπάνω χρόνο στη συνέχεια για να μπορέσει η Ουκρανία να διαπραγματευτεί μια δίκαιη και διατηρήσιμη ειρήνη».

Με απλά λόγια, ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα δεν σκοπεύει να στείλει στρατιώτες στην Ουκρανία, ούτε καν υπό τη μορφή «δύναμης καθησυχασμού» – όπως την περιέγραψε ο Μακρόν, λέγοντας ότι «δεν θα είναι ειρηνευτική δύναμη στην πρώτη γραμμή του μετώπου στην Ουκρανία, στην λεγόμενη “γραμμή επαφής” με τον εχθρό, αλλά αντιθέτως θα αναπτυχθεί σε στρατηγικούς τομείς». Και αυτή ήταν μια απολύτως ξεκάθαρη θέση, αν και από την έναρξη αυτής της συζήτησης, η Αθήνα ήταν αρνητική στην ιδέα των «boots on the ground», όπως είναι η αμερικανική έκφραση για την αποστολή στρατευμάτων. Άλλωστε, φαίνεται ότι στην πλειοψηφία τους οι χώρες που συμμετείχαν στη σύνοδο δεν είναι και πολύ «ζεστές» γι’αυτό το ενδεχόμενο.

Από την άλλη, η «ενίσχυση» των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας – ειδικά ενώπιον του σοβαρού ενδεχόμενου οι ΗΠΑ να μειώσουν δραστικά τη βοήθεια που στέλνουν στη χώρα – αφήνει ανοιχτά ορισμένα «παράθυρα», πέρα από τις δεσμεύσεις των Ευρωπαίων για αποστολή βλημάτων πυροβολικού αξίας περίπου 5 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι από τη χώρα δεν θα φύγουν για την Ουκρανία οπλικά συστήματα που θα αδυνάτιζαν τις αμυντικές της δυνατότητες (μάλιστα, η Αθήνας διέψευσε ξένα δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι είχε παραδώσει παλιότερα μαχητικά F-16), ωστόσο, ίσως χρειαστούν κάποιες διευκρινίσεις επί του θέματος, δηλαδή, αν και τι είδους στρατιωτικό υλικό θα μπορούσε να στείλει η Αθήνα στο Κίεβο για την ενίσχυση αυτή.

Και, βέβαια, η παρουσία του Τούρκου αντιπροέδρου Τζεβντέτ Γιλμάζ στη σύνοδο κορυφής του Παρισιού κάνει απολύτως σαφές στην Αθήνα ότι για τους Ευρωπαίους συμμάχους της Ουκρανίας η συμμετοχή της Τουρκίας στον όλο σχεδιασμό είναι δεδομένη, έστω κι αν η γείτονα χώρα εξαιρέθηκε από πιθανή συμμετοχή σε ευρωπαϊκά εξοπλιστικά προγράμματα από το κοινό ταμείο της ΕΕ ύψους 150 δισ. ευρώ. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι επιδίωξη της Αθήνας είναι η Τουρκία να μην αποτελεί οργανικό μέρος της νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας της Ευρώπης, ωστόσο στην παρούσα φάση η παρουσία της Άγκυρας σε αυτού του είδους τους σχεδιασμούς θεωρείται απλώς αναπόφευκτη.

topontiki.gr