Παύλος Μαρινάκης: Αυτοχειριασμοί

Αν οι συμβολισμοί έχουν την άξια τους και στην επιστήμη, ένα πόρισμα με την υπογραφή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου δεν μπορεί να συγκρούεται με το «όνομα βαρύ σαν ιστορία» του παλαιότερου – ιδρύθηκε το 1837 – τεχνολογικού Ιδρύματος της χώρας.

Η συνεισφορά του στην επιστημονική, οικονομική και πολιτική εξέλιξη της Ελλάδας είναι ανυπολόγιστη και η παρεμβατική ισχύς του στον εθνικό βίο είναι διαχρονικά αποδεκτή.

Ακόμη και αν δεν υπήρχε δικαστική ανάθεση, το επιστημονικό δυναμικό του ΕΜΠ μπορούσε να δώσει με πρωτοβουλία του εξήγηση για το πύρινο «μανιτάρι» που ακολουθήσε τη σύγκρουση τρένων στα Τέμπη. Ιδίως όταν έμβλημα του είναι «Προμηθεύς Πυρφόρος».

Αντί για το πρώτο πόρισμα-οδηγό, είναι το τελευταίο και πιο αμφιλεγόμενο. Αν μπορεί να θεωρηθεί πόρισμα μια ασπόνδυλη θεωρητική σπουδή. Με καθυστερημένη ανάθεση και εξαπλάσιο του προβλεπόμενου χρόνο σύνταξης.

Η διαρκής αναβολή της ανακοίνωσης – από τον περασμένο Ιανουάριο φτάσαμε στον Μάιο – έδειχνε να παρακολουθεί την κυβερνητική διαχείριση των κοινωνικών αντιδράσεων για την τραγωδία.

Μήπως «το καλό πράγμα αργεί» και ο καθηγητής του ΕΜΠ, Δημήτρης Καρώνης, είχε να πει σπουδαία πράγματα; Όχι ακριβώς. Η αίσθηση από τις 123 σελίδες που έδωσε στη δημοσιότητα είναι: «μας τα είπαν κι άλλοι».

Του πήρε 13 μήνες για να καταλήξει σε συμπέρασμα που μοιάζει με όσα ανέφεραν – επειδή είχαν «πειθαναγκαστεί» καθ’ ομολογία τους – οι δυο κυρίες της Πυροσβεστικής που έστειλε εσπευσμένα στο πεδίο για «αυτοψία»» ο κυβερνητικός μηχανισμός.

Με τη διαφορά ότι το συμπέρασμα ήταν «αποκλείονται τα έλαια σιλικόνης», ενώ ο καθηγητής δεν βάζει και το χέρι του φωτιά: «μπορεί…».

Δυο και πλέον χρόνια μετά τη σύγκρουση, χωρίς ντοκουμέντα, παρέδωσε ένα φλύαρο κείμενο, με ακατανόητα εδάφια, αντιφάσεις, κενά, ασάφειες, αλληλοαναιρούμενες παραδοχές και σκανδαλώδη παράκαμψη πορισμάτων αξιόπιστων φορέων που απέκλεισαν τα έλαια σιλικόνης ως αιτία της «πυρόσφαιρας».

Μέσα από μαιάνδρους επιστημονικοφανών αναφορών καταλήγει στο νεφελώδες «τα έλαια σιλικόνης μπορούν να αναφλεγούν όταν η θερμοκρασία στον χώρο υπερβεί τους 300 βαθμούς».

Μερικές σελίδες νωρίτερα το έχει αποκλείσει και όταν το εικάζει – περί αυτού πρόκειται – δεν διερωτάται καν αν υπήρξαν οι θερμοκρασίες που αναφέρει. Μιλάει για πυροδότηση από «ηλεκτρικό τόξο», αλλά το βρήκε σε ένα άλλο πόρισμα.

Αντί για αποδείξεις παράθετε συλλογισμούς και αναφορές στη βιβλιογραφία, υιοθετώντας ισχυρισμούς με κυβερνητική προέλευση, όπως πχ το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας.

Διατυπώσεις όπως «φαίνεται», «μπορεί», «δύσκολο να υπάρξει σαφής απάντηση», «πιθανό ενδεχόμενο», «λογικό να υποτεθεί», διαπερνούν την έκθεση του. Ήτοι: ίσως, ποιος ξέρει, ενδέχεται κι έτσι και γιουβέτσι.

Αλλά αυτό δεν είναι επιστήμη. Με επιστημονικό αυτοχειριασμό του συντάκτη μοιάζει.

Ψιλά γράμματα για την κυβέρνηση. Αρπάζεται από μια φράση – σαν να την περίμενε – και καταλογίζει στην αντιπολίτευση – που δεν μπορεί να δέσει ούτε τα κορδόνια της και έχει πολύ στενά περάσματα στο μιντιακό σύστημα – «χυδαία προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης».

Κατά τον εκπρόσωπο «καταρρέει το αφήγημα της συγκάλυψης» και «μπαίνει με επιστημονικά τεκμήρια ένα επίσημο τέλος». Επί της «επιστήμης» γελάνε και τα ντουβάρια του Πολυτεχνείου. Σε ό,τι αφορά στο τέλος, για να το λέει, κάτι υποψιάζεται…

Η τοποθέτηση του δένει με το πόρισμα μόνο στο εξής: για την κυβέρνηση είναι επίσης αυτοχειριασμός…

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr