Παύλος Πολάκης: Το τελευταίο πράγμα που έχουμε ανάγκη, είναι η επιστροφή ενός μηχανισμού μέσα στο κόμμα

«Το προσεχές συνέδριο θα πρέπει να είναι ένα συνέδριο ανασυγκρότησης και επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή πιθανότητα είναι και η τελευταία ευκαιρία που έχουμε να επανακάμψουμε εν όψει των επόμενων εθνικών εκλογών. Αν πάμε σε ένα διεκπεραιωτικό συνέδριο καταμέτρησης δυνάμεων, είναι σίγουρο ότι οι εξελίξεις θα μας αφήσουν πίσω. Σε αυτό το συνέδριο το βλέμμα μας θα πρέπει να είναι τόσο προς τα μέσα, όσο και προς τα έξω».

Τα παραπάνω τονίζει ο Παύλος Πολάκης σε συνέντευξη που παραχωρεί στο Dnews, ενώ καταθέτει την εναλλακτική του πρόταση για το τι πρέπει να γίνει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες και να ξεκινήσει διάλογο στη βάση συγκεκριμένων προγραμματικών δεσμεύσεων/κόκκινων γραμμών, όχι μόνο με τα κόμματα του προοδευτικού χώρου που είναι σήμερα εντός βουλής αλλά και με πολιτικούς φορείς, κοινωνικά μέτωπα, κοινωνικές ομάδες, δίκτυα πολιτών, συλλογικότητες κλπ».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον εμφανίζει η τοποθέτησή του για το ενδεχόμενο συμπόρευσης ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς: «Εδώ κατά τη γνώμη μου δεν μπορούμε να μιλήσουμε για συμμαχία αλλά ούτε και να πάμε σε οποιαδήποτε συμφωνία κορυφής, η οποία μεταξύ άλλων, να περιλαμβάνει διαπραγμάτευση για θέσεις και οφίτσια. Το τελευταίο πράγμα που έχουμε ανάγκη, είναι η επιστροφή ενός μηχανισμού μέσα στο κόμμα, που μας στοίχισε αρκετά τα προηγούμενα χρόνια. Αν μιλάμε για μια ανιδιοτελή και χωρίς προϋποθέσεις επιστροφή μελών, τότε τους συγχωρούμε για το μεγάλο τους ατόπημα και καλώς να γυρίσουν. Άλλο τρόπο εγώ δεν μπορώ να δω».

Τέλος, ο Παύλος Πολάκης τοποθετείται για την «αυτόνομη πορεία» του Νίκου Ανδρουλάκη, το αν η Ζωή Κωνσταντοπούλου μπορεί να αποτελεί μέρος τυχόν συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, για τον Αλέξη Τσίπρα, ενώ απορεί με την ερώτηση αν θα είναι υποψήφιος πρόεδρος στο Συνέδριο…

Εκτιμάτε πως η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία ή θα έχουμε έκτακτες πολιτικές εξελίξεις;

Η κυβέρνηση έχει απωλέσει τη νομιμοποίηση της, από τη στιγμή που έλαβε 28% στις ευρωεκλογές του 2024 και επιβιώνει μέχρι σήμερα λόγο αδυναμίας της αντιπολίτευσης. Κάθε μέρα που περνά, η δυσαρέσκεια του κόσμου μεγαλώνει και τα δημοσκοπικά ποσοστά της ΝΔ, μικραίνουν. Στο εσωτερικό της ΝΔ, τα στελέχη έχουν κιόλας αρχίσει να παίρνουν θέσεις στα διάφορα στρατόπεδα εν όψει των εξελίξεων. Με κάθε αφορμή (τελευταία οι αυξήσεις στους ένστολους), ο Μητσοτάκης δέχεται πλέον ανοιχτά εσωκομματική κριτική. Κατά συνέπεια, το θεωρώ μάλλον απίθανο και σίγουρα αντιδημοκρατικό να εξαντλήσει την τετραετία και να αντέξει άλλα 2 χρόνια.

Συμφωνείτε ότι εναλλακτική λύση μπορεί να είναι ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο που θα περιλαμβάνει από το ΠΑΣΟΚ έως και την Νέα Αριστερά;

Συμφωνώ με την ανάλυση που γίνεται και σύμφωνα με την οποία σήμερα που μιλάμε, κανένα κόμμα δεν φαίνεται να μπορεί να αναπτύξει δυναμική αυτοδύναμης κυβέρνησης και αυτό προφανώς, ισχύει και για τη ΝΔ. Όλες οι δημοκοπικές έρευνες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας συμφωνούν ότι και τα τρία κόμματα που έχουν κυβερνήσει στο παρελθόν εμφανίζουν συνεχή μείωση στα ποσοστά τους, κάτι που νομοτελειακά σημαίνει και αντίστοιχη αύξηση των ποσοστών των μικρότερων κομμάτων. Μικρή αύξηση παρουσιάζει και το ποσοστό των αναποφάσιστων το οποίο σταθερά βρίσκεται σε διψήφιο ποσοστό. Όλα αυτά μαζί, μας οδηγούν σε δυο βασικά συμπεράσματα: α) η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει χάσει τη νομιμοποίηση της και από ότι φαίνεται η εικόνα αυτή δεν μπορεί να αντιστραφεί και β) είναι φανερό ότι οι πολίτες ζητούν εναλλακτική λύση η οποία δεν βρίσκει μέχρι τώρα πλειοψηφική έκφραση.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης πάντως επιμένει στην αυτονομία του ΠΑΣΟΚ αλλά και στη βεβαιότητά του ότι το κόμμα του θα κερδίσει τη ΝΔ στις εκλογές.

Ο κ. Ανδρουλάκης ξόδεψε εντυπωσιακά γρήγορα το όποιο πολιτικό κεφάλαιο του έδωσε η εκ νέου εκλογή του και πλέον το ΠΑΣΟΚ δημοσκοπικά, φλερτάρει με μονοψήφια ποσοστά. Οι πρόσφατες δηλώσεις του, πως μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να κερδίσει τη ΝΔ στις εκλογές, προφανώς καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Η ξεκάθαρη άρνηση Ανδρουλάκη δεν βασίζεται σε προσδοκία για πρωτιά του ΠΑΣΟΚ αλλά πιθανότατα, σε μια αβάσιμη ελπίδα για καθαρή δεύτερη θέση που θα δώσει στο ΠΑΣΟΚ διαπραγματευτική δύναμη την επομένη των εκλογών.

Σε ένα μέτωπο των προοδευτικών δυνάμεων χωράει η Ζωή Κωνσταντοπούλου;

Έχω εκφράσει και άλλες φορές δημοσίως τις αμφιβολίες μου σχετικά με το αν μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος με την κ. Κωνσταντοπούλου και ένας από τους λόγους είναι η παντελής έλλειψη προγραμματικών θέσεων της Πλεύσης Ελευθερίας, κάτι που φαίνεται να το επιδιώκει η κ. Κωνσταντοπούλου. Κατά καιρούς μάλιστα, ΣΥΡΙΖΑ και Πλεύση Ελευθερίας έχουν έρθει σε σοβαρή αντιπαράθεση, όπως την εποχή που η κ. Κωνσταντοπούλου πρωτοστατούσε στα ακροδεξιά συλλαλητήρια, ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών.

Επιπλέον, μιλάμε για ένα σχεδόν μονοπρόσωπο πολιτικό κόμμα. Από περιέργεια χάζεψα τις πρώτες 10 σελίδες στην ιστοσελίδα της Πλεύσης Ελευθερίας, στον τομέα συνεντεύξεις. Στις συνολικά 90 συνεντεύξεις που περιείχαν, βρήκα 88 δικές της, μία του πατέρα της και μία του συντρόφου της και βουλευτή, του κ. Καραναστάση. Είναι αυτή σοβαρή δημοκρατική έκφραση των πολιτών που έφεραν την Πλεύση στη Βουλή;

Μέχρι σήμερα που μιλάμε η κ. Κωνσταντοπούλου, πορεύεται με μια μονοθεματική κάθε φορά πολιτική στόχευση, την οποία πλαισιώνει κατά κανόνα με μια νομική επιχειρηματολογία. Κάποτε ήταν οι γερμανικές αποζημιώσεις, σήμερα είναι τα Τέμπη. Εγώ έψαξα, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά θέσεις του κόμματος δεν βρήκα. Το μόνο που βρήκα είναι μια εντελώς ασαφή ιδρυτική διακήρυξη. Όπως είπα και στην ομιλία μου στην ΚΕ, νομικός δρόμος για την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανατροπή των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων πολιτικών δεν υπάρχει. Άλλωστε, εμείς δεν θέλουμε να μηνύσουμε το σύστημα, να το ανατρέψουμε θέλουμε.

Και με τη Νέα Αριστερά τι είδους συμπόρευση εκτιμάτε ότι πρέπει να γίνει; Εάν βεβαίως η Νέα Αριστερά συμφωνήσει…

Το πώς θα απευθυνθούμε εμείς στη Νέα Αριστερά είναι δικό μας θέμα και το τι θα αποφασίσει τελικά, δικό της. Μην κρυβόμαστε, υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στο συγκεκριμένο θέμα καθώς συζητάμε για πρώην συντρόφους μας. Μιλάμε για ανθρώπους που βρίσκονταν για χρόνια στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, για ανθρώπους με τους οποίους κυβερνήσαμε μαζί αλλά και για βουλευτές που έφυγαν χωρίς να παραδώσουν τις έδρες τους ως όφειλαν. Εδώ κατά τη γνώμη μου δεν μπορούμε να μιλήσουμε για συμμαχία αλλά ούτε και να πάμε σε οποιαδήποτε συμφωνία κορυφής, η οποία μεταξύ άλλων, να περιλαμβάνει διαπραγμάτευση για θέσεις και οφίτσια. Το τελευταίο πράγμα που έχουμε ανάγκη, είναι η επιστροφή ενός μηχανισμού μέσα στο κόμμα, που μας στοίχισε αρκετά τα προηγούμενα χρόνια. Αν μιλάμε για μια ανιδιοτελή και χωρίς προϋποθέσεις επιστροφή μελών, τότε τους συγχωρούμε για το μεγάλο τους ατόπημα και καλώς να γυρίσουν. Άλλο τρόπο εγώ δεν μπορώ να δω.

Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να επιστρέψει ως αρχηγός κόμματος;

Ο ίδιος ο Αλέξης δεν έχει κάνει έστω έναν υπαινιγμό για το θέμα, τουλάχιστον μέχρι σήμερα που συζητάμε. Επίσης, εγώ τουλάχιστον δεν έχω διαβάσει έστω μια συνέντευξη στην οποία να ερωτάται ευθέως για το θέμα. Είναι ειλικρινά στα όρια του περίεργου αυτό που γίνεται από όλους τους δημοσιογράφους. Να πλανάται δηλαδή το θέμα στον αέρα για μήνες, να οργιάζουν φήμες όλων των ειδών και να ερωτώνται για το τι θα κάνει ο Αλέξης όλοι οι άλλοι, εκτός τον ίδιο.

Η δική σας εναλλακτική πρόταση κ. Πολάκη;

Η κουβέντα για συμμαχίες στο χώρο των προοδευτικών δυνάμεων πηγάζει από το γεγονός ότι όλοι συμφωνούμε πως υπάρχει άμεση ανάγκη ανατροπής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και οι οποίες στην παρούσα Βουλή στηρίζονται από την πλειοψηφία. Με τα μέχρι στιγμής δημοκοπικά δεδομένα, αυτό φαίνεται αρκετά δύσκολο να επιτευχθεί χωρίς να αλλάξει κάτι στους υπάρχοντες συσχετισμούς δυνάμεων. Καταλήγουμε αναγκαστικά λοιπόν στο συμπέρασμα πως θα πρέπει να υπάρξουν ευρύτερες συμμαχίες και συνέσεις. Το θέμα είναι μέσα από ποια διαδικασία θα γίνει κάτι τέτοιο. Θα γίνει με συμφωνία σε υψηλό επίπεδο και την κοινωνία να μαθαίνει απλά το αποτέλεσμα ή θα γίνει σε προγραμματική βάση, ανοιχτά και με τη συμμετοχή όλων;

Δημόσια και καθαρά έχω πει ότι, οι συμμαχίες για να έχουν νόημα πρέπει να χτίζονται σε προγραμματική βάση και όχι να είναι αποτέλεσμα τακτικισμών. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες και να ξεκινήσει διάλογο στη βάση συγκεκριμένων προγραμματικών δεσμεύσεων/κόκκινων γραμμών, όχι μόνο με τα κόμματα του προοδευτικού χώρου που είναι σήμερα εντός βουλής αλλά και με πολιτικούς φορείς, κοινωνικά μέτωπα, κοινωνικές ομάδες, δίκτυα πολιτών, συλλογικότητες κλπ.

Στο Συνέδριό του ο ΣΥΡΙΖΑ τι πρέπει να αλλάξει;

Το προσεχές συνέδριο θα πρέπει να είναι ένα συνέδριο ανασυγκρότησης και επανεκκίνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή πιθανότητα είναι και η τελευταία ευκαιρία που έχουμε να επανακάμψουμε εν όψει των επόμενων εθνικών εκλογών. Αν πάμε σε ένα διεκπεραιωτικό συνέδριο καταμέτρησης δυνάμεων, είναι σίγουρο ότι οι εξελίξεις θα μας αφήσουν πίσω. Σε αυτό το συνέδριο το βλέμμα μας θα πρέπει να είναι τόσο προς τα μέσα, όσο και προς τα έξω.

Προς τα μέσα, γιατί το κόμμα έχει ανάγκη από σοβαρές αλλαγές σε κάθε επίπεδο, οργανωτικό, δομικό, στελεχών κλπ. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι το συνέδριο αυτό είναι και καταστατικό και αυτό είναι πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα μετά από όσα ζήσαμε από το 2023 και μετά.

Αλλά και προς τα έξω, γιατί έχει έρθει η ώρα η αριστερά να εκπέμψει ένα διαφορετικό λόγο στη βάση ενός λαϊκά κατανοητού και κοινωνικά αναγκαίου προγράμματος. Αλλά και γιατί στο συνέδριο οφείλουμε να συμφωνήσουμε για τις κόκκινες γραμμές τις οποίες πρέπει να βάλουμε στο όποιο διάλογο για τη συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων και που κατά τη γνώμη μου πρέπει μεταξύ άλλων να περιλαμβάνουν: α) ένα ξεκάθαρο όχι στο πρόγραμμα rearm Europe, β) ριζικές αλλαγές στη δικαιοσύνη, γ) επιστροφή του 13ου & 14ου μισθού/σύνταξης, δ) επανάκτηση και έλεγχος από το Δημόσιο στρατηγικών τομέων της οικονομίας (όπως της Εθνικής Τράπεζας, της ΔΕΗ, ενός διυλιστηρίου, των λιμανιών, των αεροδρομίων, των σιδηροδρόμων κ.α.) και ε) ξεκάθαρες θέσεις για την υπό συζήτηση αναθεώρηση του συντάγματος (μη κατάργηση του άρθρου 16, νόμος περί ευθύνης υπουργών κλπ).

Ο Παύλος Πολάκης θα διεκδικήσει ηγεσία;

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την ερώτηση σας. Εκλέξαμε πρόεδρο ούτε πέντε μήνες πριν, μετά μια αρκετά συμμετοχική δημοκρατική διαδικασία, η οποία έφερε στις κάλπες περισσότερα από 70.000 μέλη μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα που μιλάμε δεν έχει προφανώς ανάγκη από ένα νέο πρόεδρο, αλλά από εκείνες τις μικρές αλλαγές οι οποίες είναι ικανές να πυροδοτήσουν την αναστροφή της πορείας που έχει το κόμμα μας από το 2023 και μετά.

Βασίλης Σκουρής

dnews.gr