Ποιον σημαδεύει ο Προκόπης Παυλόπουλος και γιατί;

Στην πολιτική και τη διπλωματία, υπάρχουν λεπτές αποχρώσεις που μπορεί να εξελιχθούν το μέλλον σε βάρος μιας χώρας.

Η Ελλάδα ανήκει σ αυτή την κατηγορία. Εξ ου και λέγεται από αρμοδίους για τα ελληνοτουρκικά πρέπει να μπαίνει σε μεγεθυντικό φακό. Ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειας

Από τη Λιθουανία ο Έλληνας Πρωθυπουργός – με τον εξωκοινοβουλευτικό υπουργό του Εξωτερικών του παρόντα- χρησιμοποίησε μια καινοφανή και περίεργη φράση για τις ελληνοτουρκικές προσεγγίσεις στα θέματα της υφαλοκρηπίδας, τα οποία η Ελλάδα παγίως προτάσσει ως νομικά θέματα. Ητοι θέματα Διεθνούς Δικαίου και της συναφούς Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Αιφνιδίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για «γεωπολιτική διαφορά»

Λίγο πρόσεξαν και λιγότεροι κατάλαβαν ότι η νέα διατύπωση, υποκρύπτει αλλαγή γραμμής στον πυρήνα των συζητήσεων: αντί για νομική διαφορά, η υπόθεση της υφαλοκρηπίδας -ΑΟΖ, μπορεί να εκληφθεί ως πολιτική διαφορά.

Όπως με πλάγιο τρόπο προσπαθούν να την επιβάλουν κάποιοι εξωτερικοί παράγοντας, άρα να την καταστήσουν υπόθεση της διεθνούς κοινότητας- παράγοντες της οποίας εμφανώς επιδιώκουν λύσεις σε βάρος της Ελλάδας.

Το θέμα θα περνούσε απαρατήρητο, αν ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Ακαδημαϊκός , Προκόπης Παυλόπουλος μιλώντας σε εκδήλωση για τη Συνθήκη της Λωζάνης, δεν έλεγε επί λέξει:

– «Βασική Εθνική Θέση μας είναι και το ότι η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 -και όλες οι μεταγενέστερες, κάθε μορφής, εκτελεστικές της ρυθμίσεις- δεν επιδέχονται, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, αναθεώρηση ή τροποποίηση».

Αν ληφθούν υπόψη οι προειδοποιήσεις του πρώην Πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, για «πιέσεις εταίρων και συμμάχων» για να «τα βρούμε με την Τουρκία», η αναφορά του, νομομαθούς, Παυλόπουλου για το αμετάβλητο της Λωζάνης, υποδηλώνει φόβο: η μεταφορά των ελληνοτουρκικών συζητήσεων από το νομικό στο πολιτικό επίπεδο, συνιστά εθνικό κίνδυνο

Ισχύει και για το ενδεχόμενο να αξιολογηθεί «γεωπολιτικά» η διαφορά για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ .

Η στόχευση του- πολύπειρου πολιτικού και πρώην Προέδρου είναι σαφής. Ακούει κανείς – ειδικά στην αντιπολίτευση;