Ποιους αρχηγούς (δεν) θέλει ο Μητσοτάκης…

Υπάρχουν πολλά κριτήρια βάσει των οποίων θα ψηφίσουν στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ για την ανάδειξη των νέων αρχηγών τους. Ένα από αυτά είναι ποιος από τους υποψηφίους θα δυσκολέψει τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ή, αντιστρόφως, ποιον δεν θα ήθελε για αντίπαλο ο πρωθυπουργός, ειδικά τώρα που το κόμμα του βρίσκεται σε φάση υποχώρησης, περί το 30% και, πάντως, πολύ μακριά από το ηγεμονικό 40% των δύο εθνικών εκλογών.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα είναι εντελώς ξεκάθαρα. Αν και δεν έχουν πλέον κάποιον σημαντικό λόγο να ανησυχούν, ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ…(προσ)εύχονται νυχθημερόν να επανεκλεγεί ο Στέφανος Κασσελάκης. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία επ’ αυτού. Οδηγός είναι ο ένας χρόνος αρχηγίας του, στη διάρκεια του οποίου διαλύθηκε κάθε ψευδαίσθηση ότι εκπροσωπεί το «νέο και άφθαρτο», που θα μπορούσε να σταματήσει την κατρακύλα. Έγινε ακριβώς το αντίθετο: η λαίλαπα Κασσελάκης έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ σε φάση διάλυσης. Το κατάλαβαν ακόμα και οι αρχικοί υποστηρικτές του (Πολάκης, Παππάς και τινές άλλοι) και τον απέπεμψαν δια της μομφής.

Οι άλλοι δυο(μέχρι στιγμής) υποψήφιοι είναι διαφορετικές περιπτώσεις. Είναι «κλασικοί» ΣΥΡΙΖΑίοι και σίγουρα δεν θα σκηνοθετούν, όπως ο Κασσελάκης, καθημερινά επεισόδια ιλαροτραγωδίας.

Με τον Παύλο Πολάκη αρχηγό ο ΣΥΡΙΖΑ θα «μαζευτεί» μεν, αλλά οι προοπτικές να «ανοιχτεί» προς ευρύτερα εκλογικά κοινά δεν θα είναι ευοίωνες. Θα καθηλωθεί σε ποσοστά μικρού έως μικρομεσαίου κόμματος, όπως έδειξαν οι πρόσφατες ευρωεκλογές.

Με τον Σωκράτη Φάμελλο αρχηγό ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελεί ένα ερωτηματικό. Η κοινοβουλευτική του παρουσία ήταν καλή και αξιοπρεπής. Θα έχει μάλλον γενικότερη υποστήριξη(και του Αλέξη Τσίπρα) και, ίσως, καταφέρει να φέρει την ηρεμία. Για τα περαιτέρω δεν είναι εύκολο να γίνουν εκτιμήσεις, καθώς μεγάλο μέρος από το(παλαιότερα) μεγάλο εκλογικό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ έχει απογοητευθεί, «αποστρατευθεί» ή «μετακομίσει».

Για τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ πρέπει να είναι περισσότερο ανήσυχοι, εφόσον ο νέος αρχηγός καταφέρει να εκμεταλλευθεί τόσο την περιδίνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και τη δύσκολη καμπή στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε αρκετό χρόνο στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τον γνωρίζουν οι πάντες. Δεν κατάφερε να πετύχει τον βασικό του στόχο, που ήταν η δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές. Και είναι άγνωστο αν μπορεί να εκμεταλλευθεί τη νέα ευκαιρία και να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στο «άλμα» που απαιτείται για να γίνει εναλλακτική λύση απέναντι στη ΝΔ.

Με την Άννα Διαμαντοπούλου τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα. Θεωρητικά θα μπορούσε, ως δεξιόστροφη, να αποσπάσει από τη ΝΔ ψηφοφόρους αυτής της κατηγορίας και, υπό αυτό το πρίσμα, ο κ. Μητσοτάκης να ανησυχεί. Όμως, από την άλλη, ο κυρία Διαμαντοπούλου δεν έχει αποδοχή στο αντιδεξιό ΠΑΣΟΚ και είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορούσε να επαναπατρίσει ψηφοφόρους αυτής της κατηγορίας, οι οποίοι είτε παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ είτε έχουν στραφεί στην αποχή

Οι άλλοι υποψήφιοι (Δούκας, Γερουλάνος, Κατρίνης, Γιαννακοπούλου) είναι terra incognita όσον αφορά το αρχηγικό τους διαμέτρημα. Περισσότερο, πάντως, φαίνεται να ανησυχεί τη ΝΔ ο Χάρης Δούκας, αν κρίνουμε από τις επιθέσεις που έχει δεχτεί τόσο από κυβερνητικά στελέχη όσο και από φιλοκυβερνητικούς δημοσιογράφους και σχολιαστές. Μειονέκτημά του, που το εκμεταλλεύονται, είναι η διπλή ιδιότητα που έχει, του δημάρχου Αθηναίων και του υποψήφιου για την αρχηγία. Έχει, όμως κι ένα πλεονέκτημα: είναι το πρόσωπο που κατάφερε να συσπειρώσει ευρύτερες, πέραν του ΠΑΣΟΚ, δυνάμεις και να κερδίσει το Δήμο.

Αυτή η διάσταση είναι που πρέπει να ανησυχεί περισσότερο τον κ. Μητσοτάκη. Μήπως, δηλαδή, στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ εκλεγούν πρόσωπα που δεν θα αποκλείουν, όπως γινόταν μέχρι τώρα, τη συνεννόηση στην αντιπολίτευση, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάποιο «μετωπικό» σχήμα, κατά το πρόσφατο παράδειγμα στη Γαλλία. Σήμερα κάτι τέτοιο φαντάζει σχεδόν αδύνατο. ‘Όμως, χρόνος υπάρχει για διεργασίες. Και αν ο κ. Μητσοτάκης υιοθετήσει τις εισηγήσεις για αλλαγή του εκλογικού νόμου, ώστε η αυτοδυναμία να επιτυγχάνεται με χαμηλότερο ποσοστό, τότε καμία αντίδραση στην αντιπολίτευση δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Εν κατακλείδι: αν οι εκλογές σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεν βγάλουν «μια από τα ίδια», ο κ. Μητσοτάκης και το κόμμα του θα έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Έχουν συνηθίσει σε μια αντιπολίτευση διασπασμένη και με εσωτερικές έριδες, που δεν τους απειλεί.

Αν αυτό αλλάξει, η ανησυχία τους δεν θα κρύβεται. Αρκεί οι αντίπαλοί τους να δουν αυτό που περιγράφει η ρήση του Μπρεχτ: «Η πραγματικότητα είναι εκεί και σε περιμένει, θέλει να αλλάξει, άλλαξέ την»…