Έτσι είναι η πολιτική: με αντιφάσεις, αναντιστοιχίες, προσχήματα, αναξιοπιστία, υποκρισίες…
Ο «σοφός» λαός τα επικυρώνει, καθιστώντας την εκπροσώπησή του στην αντιπροσωπευτική Δημοκρατία όλο και πιο ελλειμματική.
Ο κοινοβουλευτισμός, από κορυφαία κατάκτηση του δυτικού πολιτισμού εξελίσσεται σε διάτρητο σύστημα παραγωγής κακοδιοίκησης.
Το εκλογικό σώμα πίσω από το παραβάν παράγει ,ή επικυρώνει , σκάρτες ηγεσίες, διεφθαρμένους πολιτικούς, προβληματικά κόμματα, αντιλαϊκές κυβερνήσεις.
Πχ, η τερατόμορφη ομάδα της Χρυσής Αυγής, έλαβε δυο φορές τη λαϊκή συγκατάθεση να μολύνει το Κοινοβούλιο.
Ο Βασίλης Λεβέντης, με την «Ένωση Κεντρώων» των λούμπεν πολιτευτών, εξασφάλιζε τις ίδιες προτιμήσεις των ψηφοφόρων με το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη, που συμπεριλάμβανε προσωπικότητες στα ψηφοδέλτιά του.
Το 2023 ο λαμπρός Έλληνας ψηφοφόρος, επιβράβευσε τη χειρότερη κυβέρνηση και τον χειρότερο Πρωθυπουργό, από τη Μεταπολίτευση με … αύξηση των ποσοστών του.
Στο ΠΑΣΟΚ μια κυρία που στα πέτρινα χρόνια κατέφυγε στην αυλή τη Ξέρξη, εμφανίζεται σαν «15χρονη» με ύφος Μάρθας Βούρτση και ζητάει τα τιμαλφή, χωρίς καν μια συγγνώμη.
Στον ΣΥΡΙΖΑ το ένα δράμα διαδέχεται το άλλο: ανάρμοστη συγκυβέρνηση, απρόβλεπτη εκλογή νέας ηγεσίας, διασπάσεις, πολιτική αποδιάρθρωση, ιδεολογική εγκατάλειψη.
Ως κοινός παρονομαστής δεσπόζει ο δημόσιος αυτοχειριασμός, με όπλο το πολάκεια πληκτρολόγιο.
Οσάκις ο ασύδοτος χειριστής του από τα Χανιά, βρίσκεται συχνά στο εδώλιο της εσωκομματικής μομφής για τα καμώματά του, η κρίση των «οργάνων» στομώνει.
Ο Τσίπρας απλώς τον νουθετούσε έχοντας την παλιά «συντροφική ευαισθησία», αλλά και υπολογισμό του κόστους εναντίωσης.
Ο Κασσελάκης – που συνδέεται μαζί του προτού εμφανισθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, με κοινό νομικό παραστάτη – σπεύδει, σαν τον ντροπιασμένο κηδεμόνα, να απολογηθεί στους γείτονες για τα καμώματα της κηδεμονευμένου.
Απέναντι και στα δυο αφεντικά της Κουμουνδούρου, η ασπίδα προστασίας του Πολάκη βρίσκεται στα κόμματικά όργανα: δεν εγκρίνουν τιποτε περισσότερο από αόριστες συστάσεις- που δεν πρόκειται ασφαλώς να ληφθούν υπόψη.
Ακόμη και στο τελευταίο περιστατικό, που θίγει τον πυρήνα της αντίληψης που καλλιεργεί ο Κασσελάκης για άξιες και τις προσωπικές ευαισθησίες του έναντι της κοινωνίας.
Παλαιότερα υπήρχαν ο Μπίστης, η Αναγνωστοπούλου και ο Τσακαλώτος που έπαιρναν πρωτοβουλίες αποδοκιμασίας της φραστικής βαρβαρότητας.
Σήμερα ο Ραγκούσης, ο Ζαχαριάδης, ο Θεοχαρόπουλος, έθεσαν στο ανώτερο καθοδηγητικό όργανα πριν την Κ.Ε. και το Συνέδριο, θέμα πολιτικής αποδοκιμασίας, αλλά τους ακολούθησαν μόλις άλλοι πέντε, από τους σαράντα.
Οι υπόλοιποι υπερασπίσθηκαν τον Πολάκη και στη σεξιστική εκτροπή του. Κυρίως οι…οι γυναίκες με επικεφαλής τη Ρένα Δούρου, που δεν ήθελε καν να συζητηθεί το θέμα. Επειδή, τα ίδια με τον Πολάκη« τράβηξε και η ίδια».
Ως περιφερειάρχισα Αττικής, η Δούρου αρνήθηκε να αναλάβει την αντικειμενική πολιτική ευθύνη για την τραγωδία στο Μάτι -παραιτούμενη.
Διεκδικώντας εκ νέου το αξίωμα, οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτοδιοικητική ήττα τον Μάιο του 2019, ανοίγοντας το δρόμο για την ολική αποκαθήλωση, ένα μήνα αργότερα.
Εργαλειοποίησε την – απαράδεκτη- ποινική της δίωξη και εξασφάλισε έδρα στη Βουλή και ρόλο σε δυο διαδοχικές ηγετικές ομάδες.
Ηγουμένη της προστασίας στο πολάκειο φαινόμενο, καταδίκασε ολόκληρο το κόμμα στην αυτοκαταστροφική οιονεί παραδοχή : εικόνα σου είμαι και σου μοιάζω.
Έτσι ο Κασσελάκης έχασε την ευκαιρία – σαν τον Τσίπρα . Είπαμε, έτσι είναι -σήμερα- η πολιτική.
ieidiseis.gr
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
