Σχέδιο ταπείνωσης της ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ για τον Πρόεδρο

Παρασκηνιακές διεργασίες σε δύο ισχυρά πολιτικά κέντρα, τα οποία αλληλεπιδρούν υπό το φώς των νεοτέρων εξελίξεων βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη στην καρδιά του πολιτικού συστήματος με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας: Στο Μέγαρο Μαξίμου και στην Χαριλάου Τρικούπη. Με ζητούμενα εντελώς διαφορετικά όμως για το καθένα.

• του Μανώλη Κοττάκη

Στα άδυτα του Μεγάρου Μαξίμου το προερχόμενο από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ «νεοφώτιστο» ιερατείο «βλέπει» την εκλογή του Προέδρου ως ευκαιρία να επιβεβαιώσει το ιμπέριουμ του στην καρδιά της ηγεσίας της ΝΔ έναντι των παραδοσιακών δυνάμεων του κόμματος όπως αυτές εκπροσωπούνται και εκφράζονται από τον Κώστα Καραμανλή, τον Αντώνη Σαμαρά και φανερά τουλάχιστον από το 1/3 της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος. Πλειοψηφικά μάλιστα όπως έδειξε η δημοσκόπηση της MRB.

Το ιερατείο αυτό υπέστη σοκ από την πολιτική ήττα που κατέγραψε στο ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών η οποία στοίχισε στην παράταξη την βαριά ήττα στις ευρωεκλογές (κάτι που αναγνωρίζει σήμερα ιδιωτικώς με τόλμη ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης) και προσεγγίζει την εκλογή ως την ευκαιρία που θα αποδείξει προς το εσωτερικό του κόμματος αλλά και προς την ευρύτερη κοινωνία «ποιος κρατά τα κλειδιά και ποιος κάνει κουμάντο στο κόμμα»: Η ηγετική ομάδα Σκέρτσου, Γεραπερίτη, στο βάθος Στουρνάρα κ.ά ή οι «δεξιοί» όπως απαξιωτικά αποκαλούνται οι πρώην πρωθυπουργοί και η βάση της παράταξης.

Για να επιτύχουν τον στόχο τους οι εκσυγχρονιστές, ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι καθαρόαιμος κεντροαριστερός και πάντως όχι προερχόμενος από την «δεξιά πτέρυγα». Γι αυτό κάποιοι κάνοντας τους φόβους τους «ειδήσεις» εξαπολύουν επιθέσεις μέσω αντιπροσώπων στο διαδίκτυο και στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ εναντίον του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος δεν έχει δείξει ούτε και θα το κάνει το παραμικρό ενδιαφέρον για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Πολύ δε περισσότερο όταν η κυβέρνηση ασκεί αυτή την εξωτερική πολιτική.

Το σύστημα αυτό λανσάρει την θεωρία ότι ο μονοκομματικός Πρόεδρος δεν είναι ευρύτερης αποδοχής και δεν ανταποκρίνεται στο πνεύμα του Συντάγματος. Επιχείρημα ατυχές γιατί τόσο ο πρώτος εκλεγμένος Πρόεδρος Κωνσταντίνος Τσάτσος όσο και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που εξελέγη του 1990 με 151 ψήφους μετά από εκλογές είχαν ευρύτατη απήχηση και αποδοχή από τον ελληνικό λαό. Η δημοτικότητα τους εκινείτο στο 80%. Και ας είχαν υποδειχθεί από ένα κόμμα.

Στο έτερο ισχυρό πολιτικό κέντρο, το ΠΑΣΟΚ, βλέπουν αντιθέτως την ψηφοφορία της εκλογής του νέου Προέδρου ως το μομέντουμ για να οικοδομήσουν το νέο ιμπέριουμ απέναντι στην ΝΔ και να ενισχύσουν τα μελλοντικά σενάρια επιστροφής τους στην εξουσία. Το να «επιβάλλουν» στην ΝΔ ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Ευάγγελο Βενιζέλο, την Άννα Διαμαντοπούλου, τον Νίκο Αλιβιζάτο και να «υψώσουν» την σημαία με τον πράσινο ήλιο μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο θα είναι ένα σήμα πολιτικής υπεροχής για εκείνους: «Επιστρέφουμε». Ήδη οι δεκάδες Πασόκοι μετακλητοί ( το 1/3 του συνόλου του κρατικού μηχανισμού της ΝΔ ) που έχει «φυτέψει» το εκσυγχρονιστικό ιερατείο του Μαξίμου στα Υπουργεία και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι πλέον υπηρέτες δύο αφεντάδων και δίνουν πολιτικό βάθος στην αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ. Η οποία έχει καλή εσωτερική ενημέρωση για πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής και πλέον θα «ζορίζει» τον πρωθυπουργό στο Κοινοβούλιο.

Αν μετά τον μερικό έλεγχο του κράτους από παλαιά μέλη της νεολαίας ΠΑΣΟΚ, νυν συνεργάτες Υπουργών της ΝΔ και μετά την κατάκτηση του εμβληματικού Δήμου Αθηναίων, το ΠΑΣΟΚ προσθέσει στο παλμαρέ του και την Προεδρία της Δημοκρατίας τότε είναι λίαν πιθανόν να αλλάξει η φορά του πολιτικού ανέμου. Πόσω μάλλον που θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο το ρήγμα στα δεξιά της ΝΔ. Σε κάθε περίπτωση όποιοι ξέρουν το DNA του ΠΑΣΟΚ που είναι σοβαρό κόμμα και όχι ο θίασος του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν άριστα ότι εφεξής θα δίνει «συναίνεση» μόνο με όρους υπεροχής. Ποτέ ως η πολιτική «ουρά» που θα εξυπηρετεί τα σχέδια του πρωθυπουργού για το ξήλωμα του «Συνηγόρου του Πολίτη», για την επιστολική ψήφο, για το Σύνταγμα κ.ά.

Το εκσυγχρονιστικό ιερατείο του Μεγάρου Μαξίμου δείχνει να αδιαφορεί γι αυτά τα επιχειρήματα και ανεμίζει τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων που δείχνουν αυτή την εποχή, (χωρίς να έχουν εκδηλωθεί εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά που ενισχύουν τις διαρροές στα δεξιά) ότι το μεγάλο πρόβλημα της ΝΔ είναι στο Κέντρο. Ότι ο Ανδρουλάκης κέρδισε με την επανεκλογή του μια μεγάλη «φέτα» ψηφοφόρων, τέως υποστηρικτών του κόμματος του, της τάξεως του 3,5% από την εκλογική δύναμη της ΝΔ των εθνικών εκλογών του 2023. Και αν δεν προταθεί από την ΝΔ Πρόεδρος προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ για να συγκρατήσει την μεγάλη αυτή διαρροή, τότε οι τάσεις φυγής από την κεντροδεξιά θα ενισχυθούν. Καθώς τα δύο κόμματα μοιάζουν σαν δύο στάλες βροχή.

Είτε ψηφίζεις την ΝΔ του Μιχάλη Χρυσοχοίδη είτε το ΠΑΣΟΚ της Άννας Διαμαντοπούλου θα είναι ένα και το αυτό. Και με δεδομένο ότι η ΝΔ δύσκολα θα επιτύχει την αυτοδυναμία στις προσεχείς εκλογές και θα χρειαστεί κυβερνητικό εταίρο, η φυγή προς το ΠΑΣΟΚ γίνεται ακόμη πιο εύκολη. Στην πραγματικότητα το εκσυγχρονιστικό ιερατείο του Μαξίμου δεν φοβάται αυτό. Φοβάται την συρρίκνωση της εξουσίας του σε περίπτωση εκλογής δεξιού Προέδρου. Γι αυτό και έχει εναλλακτικά σχέδια προσωπικής ατζέντας όπως η διαρροή ότι ο Υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος θα ήθελε να είναι ο επόμενος διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος εάν εκλεγεί ο Γιάννης Στουρνάρας Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Τι δεν καταλαβαίνουν τα «τσακάλια» του Κυριάκου; Δύο πράγματα. Ότι είναι άλλο να εκλέγεις Πρόεδρο από το ΠΑΣΟΚ όταν αυτό είναι τρίτο κόμμα και άλλο όταν αυτό επανέρχεται με αξιώσεις στην δεύτερη θέση και αρχίζει να ονειρεύεται την εξουσία. Στην πρώτη περίπτωση κερδίζεις εσύ. Στην δεύτερη κερδίζει το ΠΑΣΟΚ που του «περνάει» και ταπεινώνεσαι εσύ. Ειδικώς, το δεύτερον, όταν οι ψηφοφόροι της ΝΔ θυμούνται ότι ποτέ το ΠΑΣΟΚ δεν υπέδειξε για κορυφαίο αξίωμα εν ενεργεία στέλεχος, πρώην Υπουργό ή πρώην Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. (Ο Κωστής Στεφανόπουλος είχε αποχωρήσει δέκα χρόνια πριν από την ΝΔ, όταν έγινε Πρόεδρος).

Κάτι τέτοιο θα έχει μία μόνο συνέπεια: Η ταπείνωση της «δεξιάς» θα οδηγήσει στην απόδραση της δεξιάς από το κόμμα και εν τέλει στην συρρίκνωση της ΝΔ σε ένα μικρομεσαίο Ποτάμι. Προώρισται άραγε το κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή να κινείται στα ρηχά νερά; Αυτό είναι το μέλλον του;

Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ-newsbreak.gr