Σφίγγει ο αμερικανικός κλοιός γύρω από τη Βενεζουέλα

Δεν είναι μόνο τα βενεζουελάνικα πλοία που βυθίζονται από το αμερικανικό Πεντάγωνο με πρόσχημα την καταπολέμηση της «ναρκο-τρομοκρατίας». Ούτε η απονομή, την Παρασκευή, του τελευταίου Νόμπελ Ειρήνης σε μια από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του πραξικοπήματος του 2002 κατά του Ούγκο Τσάβες. Καθημερινά πληθαίνουν οι ενδείξεις πως, θορυβημένος από την εντεινόμενη οικονομική διείσδυση της Κίνας στην περιοχή της Λατινικής Αμερικής, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ είναι έτοιμος να υιοθετήσει ένα νέο δόγμα Μονρόε. Με τη Βενεζουέλα να αποτελεί μάλλον τον πρώτο στόχο.

Τον Αύγουστο, το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης διπλασίασε το ποσό της επικήρυξης του προέδρου της Βενεζουέλας, του Νίκολας Μαδούρο σε μία ακόμα ένδειξη κλιμάκωσης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη αναπτύξει στην περιοχή ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις: 10 μαχητικά αεροσκάφη τύπου stealth έχουν σταλεί στο Πούερτο Ρίκο ενώ στις 6 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκαν ασκήσεις του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού στα ανοιχτά της χώρας.

Το κλίμα έκανε ακόμα πιο βαρύ ρεπορτάζ του δικτύου CNN που ανέφερει, επικαλούμενο, ανώτατες πηγές πως η κυβέρνηση Τραμπ εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να πλήξει στρατιωτικούς στόχους εντός Βενεζουέλας αναγκάζοντας την κυβέρνηση του Μαδούρο σε παραίτηση.

Είναι ένα σενάριο που επιβεβαιώνει και η κλιμακούμενη επιθετικότητα της Ουάσιγκτον σε βάρος της νοτιαμερικανικής χώρας. Πέντε μικρά βενεζουελάνικα πλοία έχουν χτυπηθεί μέχρι τώρα από αμερικανικούς πυραύλους στη νότια Καραιβική προκαλώντας το θάνατο τουλάχιστον 21 ατόμων. Πρόκειται για τις πρώτες δημόσια αναγνωρισμένες αμερικανικές επιθέσεις στην περιοχή της Λατινικής Αμερικής από το 1989 και την εισβολή στον Παναμά.

Πριν από λίγες μέρες, ο Λευκός Οίκος έστειλε μάλιστα υπόμνημα στο Κογκρέσο προαναγγέλοντας μια «μη διεθνή ένοπλη σύγκρουση» εναντίον διαφόρων καρτέλ ναρκωτικών που περιλαμβάνονται σε απόρρητη λίστα, κάτι που θα μπορούσε να ισοδυναμεί με σιωπηρή και φυσικά παράνομη κήρυξη πολέμου εναντίον ολόκληρης της νοτιοαμερικανικής ήπειρος.

Ας μην ξεχνάμε πως μία από τις πρώτες κινήσεις του Ντόναλντ Τραμπ μετά την ορκωμοσία του τον Ιανουάριο ήταν να υπογράψει διάταγμα που χαρακτήριζε μια σειρά καρτέλ ναρκωτικών ως «τρομοκρατικές» οργανώσεις. Η κίνηση αυτή, σε συνδυασμό με τη μετονομασία του υπουργείου Αμυνας σε υπουργείο Πολέμου, σηματοδοτεί πια εξαιρετικά επιθετική στροφή που ανοίγει το δρόμο σε κάθε είδους «προληπτικές» επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή.

Επιθετικότητα που αποφέρει καρπούς

Λίγο μετά την πρώτη επίθεση με στόχο σκάφος που έπλεε στην Καραιβική στις 2 Σεπτεμβρίου, ο υπουργός Πολέμου, Πητ Χέσγκεθ ξεκαθάρισε πως ο πρόεδρος Τραμπ «είναι διατεθειμένος να περάσει στην επίθεση με τρόπους που δεν έχουμε δει μέχρι στιγμής».

Η πολιτική εκφοβισμού φαίνεται να αποδίδει. Πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας New York Times σημειώνει πως σε μια προσπάθεια να κλείσει την αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, η κυβέρνηση Μαδούρο πρόσφερε στην Ουάσιγκτον πρόσβαση στον ορυκτό πλούτο της χώρας.

Με βάση το ρεπορτάζ, η πρόσφορά περιελάμβανε το άνοιγμα όλων των υφιστάμενων και μελλοντικών πρότζεκτ πετρελαίου και χρυσού της Βενεζουέλας σε αμερικανικές εταιρείες, προνομιακά συμβόλαια σε αμερικανικές επιχειρήσεις, ανακατεύθυνση των εξαγωγών πετρελαίου από την Κίνα προς τις ΗΠΑ και την διακοπή συμβάσεων με εταιρείες από την Κίνα, το Ιράν και τη Ρωσία.

Ακόμα και μια πρόταση που ουσιαστικά ισοδυναμούσε με συνθηκολόγηση απορρίφθηκε όμως από την αμερικανική κυβέρνηση, με τον Τραμπ να δίνει μάλιστα εντολή να διακοπούν οι διπλωματικές επαφές με τη Βενεζουέλα, σύμφωνα με άλλο δημοσίευμα της New York Times.

H πρωτοφανής αυτή αδιαλλαξία και επιθετικότητα οδηγεί πολλούς αναλυτές στο συμπέρασμα πως «πραγματικός στόχος είναι η απομάκρυνση του Μαδούρο», σημειώνει η αμερικανική εφημερίδα. Βασικός εκφραστής της συγκεκριμένης προσέγγισης φαίνεται να είναι ο υπουργός Εξωτερικών, Μάρκο Ρούμπιο ο οποίος αποκαλεί τον Μαδούρο «απονομιμοποιημένο ηγέτη» και «φυγόδικο από την αμερικανική δικαιοσύνη».

Το δημοσίευμα αναφέρει πως η σκληρή γραμμή Ρούμπιο επικρατεί πλήρως σήμερα δίχως πάντως να μπορεί να αποκλειστεί και μια αιφνίδια μεταστροφή Τραμπ όπως έχει συμβεί αρκετές φορές κατά το παρελθόν με πιο πρόσφατα παραδείγματα της στάση απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία, το εμπόριο με την Κίνα ή το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Η κληρονομιά του Χένρι Κίσινγκερ

Διαφορετικές προσεγγίσεις σχετικά με το κατά πόσον η κυβέρνηση Μαδούρο θα πρέπει να ανατραπεί με όλα τα μέσα, συμπεριλαμβανομένης και μιάς αμερικανικής επέμβασης υπάρχουν όμως και εντός Βενεζουέλας. Και ιδιαίτερα ενδιαφέρον σε αυτό το σημείο έχει πως το ρεπορτάζ της New York Times που δημοσιεύτηκε πριν την απονομή του τελευταίου Νόμπελ Ειρήνης –  αναγνωρίζει πως «επικεφαλής της ομάδας που υποστηρίζει τη χρήση βίας είναι η Μαρία Κορίνα Ματσάδο, ηγέτης της αντιπολίτευσης».

Μια από τους συμβούλους της μάλιστα, ο Πέντρο Ουρουτσούρτου φέρεται να συνεργάζεται στενά με την κυβέρνηση Τραμπ έχοντας καταρτίσει μαζί της και «σχέδιο για τις πρώτες 100 ώρες μετά την πτώση Μαδούρο». Ένα σχέδιο που, σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ των New York Times, περιλαμβάνει τη συμμετοχή διεθνών συμμάχων, «ιδίως των Ηνωμένων Πολιτειών» προκειμένου να υπάρξουν εγγυήσεις για «σταθερή μετάβαση».

Αξίζει βέβαια να θυμηθούμε πως η υπέρμαχος των «ελεύθερων και δίκαιων εκλογών» σύμφωνα με το σκεπτικό της νορβηγικής επιτροπής δεν είναι καθόλου ξένη στα πραξικοπήματα και τις ξενες επεμβάσεις. Τον Απρίλιο του 2002 ήταν μια από τις πρώτες κοινοβουλευτικούς, που μετά το πραξικόπημα και τη σύλληψη του προέδρου Ουγκο Τσάβες, μετέβη στο προεδρικό μέγαρο για να υπογράψει δήλωση υποστήριξης προς τον πραξικοπηματία, Πέδρο Καρμόνα.

Να σημειωθεί επίσης πως η ηγέρια του αγώνα «για ειρηνική μετάβαση στη δημοκρατία» εμφανίστηκε πρόσφατα στο δίκτυο Fox μετά τις πρόσφατες αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές στην Καραιβική εκφράζοντας την «ευγνωμοσύνη» της για τις ενέργειες του προέδρου Τραμπ και κατηγορώντας τον Μαδούρο ότι έχει μετατρέψει τη χώρα της «στη μεγαλύτερη απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ και τη σταθερότητα της περιοχής».

Και βέβαια μικρή σημασία για την νορβηγική επιτροπή έχει αν μια τόσο ανεξάρτητη και δημοκρατική φωνή ανήκει στην παρέα της σύγχρονης ακροδεξιάς που μπορεί να καμαρώνει πλέον πως διαθέτει και το δικό της Νόμπελ Ειρήνης.

Μαζί με την πρωθυπουργό της Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι και τον πρόεδρο της Αργεντινής, Χαβιέρ Μιλέι, η Ματσάδο έβαλε και αυτή την υπογραφή της στη διαβόητη διακήρυξη της Μαδρίτης έπειτα από το σχετικό Φόρουμ που διοργάνωσε το ισπανικό φασιστικό κόμμα VOX.

«Μια περιοχή κρατείται όμηρος από ολοκληρωτικά καθεστώτα εμπνευσμένα από τον κομμουνισμό, υποστηριζόμενα από τη διακίνηση ναρκωτικών και τρίτες χώρες. Όλα υπό την ομπρέλα της Κούβας» ανέφερε η διακήρυξη του 2020. Πόσο μακριά βλέπουν ορισμένοι…

neostrategy.gr