Σωτήρης Τσιόδρας: Τύψεις        

Για κάτι τέτοια αξίζει η δημοσιογραφία. Τα πρακτικά των συνεδριάσεων που κατά την κυβέρνηση δεν κρατούσε η Επιτροπή Λοιμωξιολόγων– και συνεπώς δεν μπορούσε να δώσει στη δημοσιότητα- τα έδωσε το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Νίκου Μερτζάνη στην εφημερίδα «Δημοκρατία».

Ένα μέρος τους τουλάχιστον. Αρκετό για να καταρρεύσει το πρωθυπουργικό σόφισμα «ακούμε τους επιστήμονες». Αντιθέτως, όπως προκύπτει από τα πρακτικά, οι επιστήμονες ακούνε την κυβέρνηση.

Με απλά λόγια: η διαχείριση της πανδημίας δεν υπόκειται σε επιστημονικά, αλλά σε πολιτικά κριτήρια. Κομματικά στην ουσία.

Οι κυβερνώντες παίρνουν κάποια μέτρα που η Επιτροπή δεν τους εισηγήθηκε, δεν παίρνουν πάντα όσα τους εισηγείται και είναι φανερό ότι συχνά μπαίνει στον πειρασμό να υπαγορεύσει τι θα… της εισηγηθούν. Λέγε με Γεραπετρίτη.

Δεν έχει νόημα να αναζητηθούν εξηγήσεις εφόσον οι μετέχοντες στην Επιτροπή, δεν παίρνουν το καπελάκι τους και να φύγουν- αφού δεν μπορούν να κάνουν, ανεπηρέαστοι, τη δουλειά τους , ως επιστήμονες .

Η ευθύνη μετατίθεται στον επικεφαλής Σωτήρη Τσιόδρα. Αν πάμε ένα χρόνο πίσω, τέτοιο καιρό πέρυσι, βρισκόταν στα ουράνια. Όχι απλώς από πλευράς δημοτικότητας, αλλά κυρίως από πλευράς συμβολισμών.

Η κοινωνία, ανιχνεύοντας ακόμη στα τυφλά τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε- χωρίς να την έχει απειλήσει ακόμη με ιδιαίτερη επιθετικότητα- αναγνώριζε στον καθηγητή, την προσπάθεια της επιστημονικής κοινότητας να εξηγήσει στην κυβέρνηση πως θα ορθώσει φράγματα στη διάδοση του ιού.

Οι πολίτες απορροφούσαν τις υποδείξεις του και πειθαρχούσαν σε περιορισμούς που δεν είχαν συνηθίσει- και δεν ήταν καν στη νοοτροπία τους.

Δεν το έκανε για τα αλλεπάλληλα διαγγέλματα του Μητσοτάκη, αλλά γιατί το έλεγε ο Τσιόδρας. Ο αγιοποιημένος ακαδημαϊκός, με την σχεδόν ντροπαλή εκφορά λόγου.

Ποιος να υποψιαστεί ότι η επικοινωνιακή μηχανή της κυβέρνησης αναδείκνυε τον λοιμωξιολόγο, ως μέρος της σκηνοθεσίας που ηγετοποιούσε τον Μητσοτάκη;

Η πρωθυπουργική «επιτυχία», χρειάζονται κάποιον να την πιστοποιεί. Αυτόν το ρόλο έδωσαν στον πρόεδρο της Επιτροπής. Δεν αναδείκνυε ο Μητσοτάκης τον Τσιόδρα, αλλά το αντίθετο.

Μέχρι που άρχισαν να διακινούνται πληροφορίες ότι – από ένα σημείο και πέρα τουλάχιστον – δεν έβαζε την υπογραφή του σε οτιδήποτε υποδείκνυε η κυβέρνηση. Δεν ήταν πρόθυμος υπερασπιστεί οτιδήποτε τη βόλευε.

Θεωρήθηκε «επικίνδυνος» να χαλάσει την ειδυλλιακή πρωθυπουργική εικόνα και άρχισε η απομυθοποίηση… Εξαφανίσθηκε από τις οθόνες και η κυβερνητική λατρευτική τελετουργία τον ξέχασε.

Ωστόσο, έμεινε στο πόστο του και δεν υπέκυψε στις πιέσεις – και τους πειρασμούς- να δώσει ο ίδιος στη δημοσιότητα τα πραγματικά της Επιτροπής του-που έκρυβε η κυβέρνηση.

Κατανοητό, αν λάβει κανείς υπόψη ότι η πανδημία άρχισε να καλπάζει με τα το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης, για να κορυφωθεί μετά τον θρησκευτικό σεβασμό της Θεσσαλονίκης.

Τώρα επαληθεύονται όσα οι περισσότεροι είχαν υποψιαστεί. Κρίσιμες κυβερνητικές επιλογές δεν έφεραν την υπογραφή του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα.

Δεν ήταν οι επιστήμονες αυτοί που αποφάσιζαν- αλλά κάποιος από τους δυο γκαουλάιτερ του μεγάρου Μαξίμου. Ο Τσιόδρας, ήταν πλέον απλώς ο «Σωτήρης».

Αν όχι από τύψεις, έστω για να κατοχυρώσει ότι δεν πήρε ποτέ μέρος στη συμπαιγνία, θα χρειαστεί να εγκαταλείψει την Επιτροπή.

Ετσι κι αλλιώς τώρα όλοι ξέρουν.

Γιώργος Λακόπουλος 

ieidiseis.gr