Στα Τέμπη, εκτός από δυο τρένα, συγκρούστηκαν και δυο θίασοι: Της συγκάλυψης και της αποκάλυψης

Στα Τέμπη, εκτός από τα δύο τρένα, συκρούστηκαν και δύο θίασοι. Και συνεχίζουν να συγκρούονται. Ο πρώτος είναι ο θίασος της συγκάλυψης. Και ο έτερος, ο θίασος της αποκάλυψης.

Για τον πρώτο, ο βασικός πρωταγωνιστής είναι η κυβέρνηση. Από την πρώτη στιγμή, έδειξε ότι θέλει να περιορίσει την τραγωδία σε μια παρένθεση. Ότι για τα Τέμπη έφταιγαν δυο-τρεις ανεκδιήγητοι υπάλληλοι και οι «παθογένειες» του ελληνικού κράτους. Τελεία, παύλα και πάμε σε εκλογές. Κορωνίδα της συγκάλυψης ήταν η ένταξη του Κ. Καραμανλή στα ψηφοδέλτια της ΝΔ. Από τη στιγμή που ο αρμόδιος υπουργός δεν είχε πολιτικές ευθύνες, τότε δεν υπήρχε καμία ευθύνη σε κανένα επίπεδο.

Το 41% των εκλογών που ακολούθησαν την τραγωδία έστειλαν την αλαζονεία της εξουσίας στο ανώτερο επίπεδο- «ποιός ασχολείται τώρα με τα Τέμπη;». Το τίμημα της αλαζονείας, η κυβέρνηση άρχισε να το πληρώνει δυο χρόνια μετά. Και μάλιστα με τόκο. Τα δυο παλαϊκά συλλαλητήρια έδειξαν ακόμη μια φορά πόσο δίκιο είχε ο αρχαίος φιλόσοφος που προειδοποιούσε ότι «ιστορία τελειωμένη, ιστορία χωρίς τελειωμό».

Το κυβερνητικό αφήγημα κατέρρευσε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σύρθηκε σε μια τηλεοπτική συνέντευξη που είναι βέβαιο ότι και ο ίδιος θα θέλει τώρα να ξεχάσει.

Την ίδια ώρα, ανέβαινε στην κεντρική σκηνή ο θίασος της αποκάλυψης. Δυο κόμματα, η Ελληνική Λύση και η Πλεύση Ελευθερίας βγήκαν από το περιθώριο της πολιτικής ζωής και θέλησαν να γίνουν πρωταγωνιστές. Ο πολιτικός σουρεαλισμός ξανάγινε η επίσημη πολιτική ιδεολογία της χώρας. Κάποιοι ακροδεξιοί και ακροαριστεροί σαλταδόροι θεώρησαν ότι ήρθε πάλι η ώρα να ξαναστήσουν «κρεμάλες στο Σύνταγμα».

Από κοντά, κάποιοι ημίτρελοι έγιναν ξαφνικά ειδήμονες, ειδικοί, πραγματογνώμονες και πανεπιστήμονες. Από κοντά, κάποιοι ανεπαρκείς φορείς έβγαζαν «πορίσματα» για να συντονισθούν με μια ακόρεστη κοινή γνώμη που διψούσε για «αίμα». Όπως με τα συλλαλητήρια ξεφτυλίστηκε ο θίασος της συγκάλυψης, έτσι, τώρα, ήρθε η ώρα για να γελοιοποιηθεί ο θίασος της αποκάλυψης.

Υπάρχει ακόμη η δυνατότητα για την επιστροφή στο μέτρο, στη λογική και τον ορθολογισμό; Υπάρχει ακόμη χώρος για την ειλικρινή κάθαρση μιας τραγωδίας που σκότωσε 57 συνανθρώπους μας; Για την επακριβή τεκμηρίωση των πολιτικών και ποινικών ευθυνών συγκεκριμένων κυβερνητικών και κρατικών αξιωματούχων; Υπάρχει η πολιτική και διαχειριστική ικανότητα να αποκτήσουμε ασφαλείς υποδομές σε αυτή τη χώρα; Είναι δυνατόν οι θεσμοί και η Δικαιοσύνη να αποκτήσουν αντικειμενική ουσία και υπόσταση; Προς το παρόν, αν θέλουμε να παραμείνουμε αισιόδοξοι, καλό θα ήταν να αφήσουμε τα ερωτήματα αναπάντητα.

Θανάσης Τσεκούρας

ieidiseis.gr