Λίγο πριν τις εκλογές του 2019, σε μια σύναξη οικονομικών παραγόντων – που κινούνται στα πολιτικά παρασκήνια – κάποιος είπε: «Αυτό που έγινε το 2015, δεν πρέπει να μας ξανασυμβεί».
Λίγες μέρες αργότερα, ο Μάκης Βορίδης ενημερωμένος προφανώς, ζήτησε από τον εν αναμονή Μητσοτάκη να εγγυηθεί – με… θεσμικό τρόπο – ότι δεν θα επανεκλεγεί «κυβέρνηση της Αριστεράς». Γιατί «οι ιδέες της είναι ελαττωματικές».
Δεν είχε πιάσει το νόημα . Άλλο επιδίωκε η συγκεκριμένη ομάδα του κατεστημένου. Γνώριζαν ότι τις εκλογές του 2015 δεν τις κέρδισε η «Αριστερά». Αφορούσαν την πολιτική βάση της Κεντροαριστεράς που μετακινήθηκε από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ – λόγω των μνημονίων και της ακτινοβολίας του Τσίπρα.
Η προτροπή «να μην μας ξανασυμβεί» άλλο σήμαινε: να μην υπάρξει εκλογικό αποτέλεσμα που δεν θα ελέγχουν. Να μην ξανακερδίσει κόμμα εκλογές χωρίς την έγκριση και τη στήριξη τους.
Πιο απλά: να μην επαναληφθεί αυτό που συνέβη με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Καραμανλή και τον Αλέξη Τσίπρα, που επικράτησαν χωρίς την ανάγκη τους.
Με τον τελευταίο ήταν ακόμη νωπή η ιστορία με τη «γάτα Ιμαλαίων», της οποίας αρνήθηκε τη συνδρομή όταν του πρότεινε «έλα μαζί μας και θα κυβερνάς είκοσι χρόνια».
Το «να μην μας ξανασυμβεί» ήταν κάτι σαν συμβόλαιο τιμής και για να ισχύει δυο τρόποι υπάρχουν. Είτε να έχουν υπό ασφυκτικό έλεγχο όποιο κόμμα πλησιάζει την εκλογική νίκη, είτε να το διαλύσουν.
Στη ΝΔ το επέβαλαν μέσω των συμφωνιών τους με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και στο ΠΑΣΟΚ με τη χειραγώγησή του – που συνεχίζεται, καθώς κάποια από τα άλογα στη νέα κούρσα για τη ηγεσία του είναι ελεγχόμενα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να τους διευκολύνει μόνος του. Κέρδισε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις το 2015, αλλά απέτυχε να ριζώσει στην ελληνική κοινωνία και δεν διαθέτει στέρεα προγεφυρώματα στο εκλογικό σώμα.
Ένα κόμμα που έφτασε να το ψηφίζουν εκατομμύρια πολίτες είχε μόλις τριάντα χιλιάδες ενεργά μέλη – και μερικές δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρους μιας χρήσης στις αρχαιρεσίες του.
Η απομόνωσή του τεκμηριώνεται και από την ανύπαρκτη κομματική επιρροή του στα Συνδικάτα, την Αυτοδιοίκηση, τις κοινωνικές Οργανώσεις και τη Νεολαία, ειδικά στους φοιτητές.
Με αυτά τα χαρακτηριστικά, μετά τις ήττες του το 2023-‘24 – και καθως ο Τσίπρας που ήταν το ισχυρό χαρτί του αδρανεί και χάνει το τρένο – δεν μπορεί να διαμορφώσει πλειοψηφικές προϋποθέσεις.
Μένει περιθωριακό σχήμα στη Δημοκρατική Παράταξη και ιστορικά την έβλαψε. Με τον τρόπο που το έκανε το ΚΚΕ το 1945-‘46: την πήγε δυο δεκαετίες πίσω. Και οι γενιές των προοδευτικών πολιτών που εμπιστεύθηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα βρίσκονται σήμερα στη χλεύη των ηττημένων του 2015.
Σ’ αυτό το σκηνικό, η πρωτοβουλία του Στέφανου Κασσελάκη να αποσυγκολληθεί από τον «ιστορικό» ΣΥΡΙΖΑ και να διαμορφώσει στην Ελλάδα ένα – κακέκτυπο – υποκατάστατο του αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος, διασφαλίζει την κυριαρχία της ΝΔ τα επόμενα χρόνια, με τον Μητσοτάκη, ή άλλον επικεφαλής.
Στην πραγματικότητα ολοκληρώνει αυτό που ξεκίνησε ο Γ. Παπανδρέου το 2004, με το τουρλουμπούκι της εκλογής ηγεσίας από τη βάση – που διέλυσε τα κόμματα ως συγκροτημένους φορείς ιδεών, πολιτικής και δημοσίου λόγου – και με το σύστημα «Κάθε μέρα πολίτης», που απέτυχε να υποκαταστήσει το ΠΑΣΟΚ.
Το «κόμμα Κασσελάκη» – που θα έλεγε και ο αδελφός του Κασσελάκη – σε συνδυασμό με τις ανεπάρκειες πολιτικού προσωπικού στο ΠΑΣΟΚ – που έδειξε στο Ζάππειο την ακινησία και το αράχνιασμά του – είναι η εγγύηση ότι «αυτό δεν θα τους ξανασυμβεί».
Τουλάχιστον για όσο συνεχίζονται τα πειράματα.
ieidiseis.gr
ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/EUROKINISSI
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
