«Στοίχημα» του Τσίπρα οι απογοητευμένοι!

Ο καιρός όπου ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε με ανεξήγητη έπαρση «από τον Μητσοτάκη δεν χάνω ούτε μία στο εκατομμύριο» έχει εξαντλήσει τη γραφικότητά του. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται τώρα, όπως προεξοφλούν όλοι στην πολιτική αγορά, αντιμέτωπος με μια νέα εκλογική ήττα από τον βασικό αντίπαλό του, την οποία επιδιώκει να περιορίσει σε διαχειρίσιμα όρια.

• Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου

Από την άποψη αυτή, το 31,5% των εκλογών του Ιουνίου του 2019 συνιστά εκ των πραγμάτων έναν αυστηρό πήχη και παράγει επιτακτικές αξιώσεις. «Στην περίπτωση αυτή, τίθεται θέμα αμφισβήτησης του Τσίπρα;» ρωτήθηκαν από την «Κυριακάτικη δημοκρατία» στελέχη, βασικά, της μειοψηφίας.

«Σε καμιά περίπτωση!» ήταν η ομόθυμη απάντηση. Ενδεικτική, μάλιστα, ήταν η παρατήρηση επιφανούς εκπροσώπου της «Ομπρέλας», ο οποίος υπογράμμισε ότι «ο Τσίπρας δεν είναι ένας ανασφαλής -(σ.σ.: εννοώντας υπό προθεσμίαν)- πρόεδρος. Οπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στο εσωτερικό του κόμματος, αποτελεί πόλο ενότητας. Συνεπώς δεν αμφισβητείται από “μέσα”. Αν αμφισβητηθεί από κάποιον παράγοντα, αυτός αντικειμενικά, θα είναι ενδεχομένως οι χαμηλές επιδόσεις του». Οι διαθέσεις αυτές αποτυπώθηκαν στη χθεσινή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, η οποία ολοκληρώνεται σήμερα στην Αθήνα και συνέρχεται για πρώτη φορά από τότε που συγκροτήθηκε, πριν από σχεδόν τέσσερις μήνες, σε Σώμα.

Τεχνητές εντάσεις

Ορισμένοι «παρεπιδημούντες καλοθελητές», σύμφωνα με την άποψη της μειοψηφίας, που θέλανε να αποδείξουν τη χρησιμότητά τους στον πρόεδρο προσπάθησαν να καλλιεργήσουν το προηγούμενο διάστημα ατμόσφαιρα τεχνητών εντάσεων και ρήξεων στις οποίες ο Α. Τσίπρας φερόταν αποφασισμένος να απαντήσει δυναμικά. Είναι πιθανό και να ισχύει. «Εμείς δεν πάμε “φτιαγμένοι” για κόντρες» δήλωναν στην εφημερίδα άνθρωποι των «προεδρικών», αφήνοντας, ωστόσο, υπαινικτικά, κάποια απειλητικά υπονοούμενα. Το γεγονός, πάντως, σύμφωνα με αντικειμενικούς παρατηρητές, ότι στην τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ προ ημερών διατυπώθηκαν κριτικές παρατηρήσεις από στελέχη όπως ο Νίκος Φίλης και ο Πάνος Σκουρλέτης για τη στρατηγική γραμμή και τις προσεχείς επιλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεν συνιστά αυτόχρημα υπονόμευση του κόμματος, ή, όπως υπερβολικά χαρακτηρίστηκε, «Κίνημα επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ στο 3%».

Είναι πρόδηλο, σύμφωνα με μετριοπαθή στελέχη, ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται τους “κυρ- Παντελήδες” του μεσαίου χώρου (σ.σ.: έτσι τους ομαδοποίησε ο Ν. Φίλης), αν θέλει να επιστρέψει στους λειμώνες της εξουσίας, οι οποίοι, με τη δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται πλέον η χώρα, αποκλείεται να είναι δροσεροί και σκιεροί». Ο Α. Τσίπρας, όμως, όπως λένε και στο ίδιο του το κόμμα, «πρέπει να φάει πολλά καρβέλια ακόμα» για να ξανακερδίσει την ψυχή του κόσμου που ζεμάτισε με τις μνημονιακές του επιλογές. Οι μεσαίες και χαμηλότερες εισοδηματικά τάξεις, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι άνεργοι ήταν τα μεγάλα θύματα της απάνθρωπης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν αυτοί που αλέστηκαν κάτω από τις οικονομικές γερμανικές ερπύστριες, ώστε να παινεύεται σήμερα χωρίς αιδώ ο Ευκλείδης Τσακαλώτος για τα ματωμένα πλεονάσματα που παρέδωσε…

Για να προσεγγίσει ξανά αυτόν τον απογοητευμένο κόσμο που θεωρεί πλέον ότι «όλοι το ίδιο είναι» ο Α. Τσίπρας, καλεί το κόμμα του τώρα «να βγει στους δρόμους». Αλλά εδώ αρχίζουν τα δύσκολα… Διότι για να βγει στους δρόμους πρέπει να υπάρχει κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛ.-ΠΑΣΟΚ, άλλωστε, είναι κόμμα μητρώου ανενεργών μελών. Οι περισσότεροι από αυτούς που προσήλθαν στις εσωκομματικές εκλογές την περασμένη άνοιξη ήταν αυτό που φοβούνταν κάμποσα καθοδηγητικά στελέχη και ο ίδιος ο Τσίπρας: ψηφοφόροι μιας χρήσης. Η χρησιμότητά τους εξαντλήθηκε στη διαμόρφωση των εσωκομματικών συσχετισμών και την περιθωριοποίηση της μειοψηφίας, η οποία εντούτοις άντεξε. Είναι βέβαιο ότι οι δυνάμεις της «Ομπρέλας» δεν αποτελούν εμπόδιο για την ενίσχυση της καχεκτικής επιρροής του κόμματος στους μαζικούς χώρους. Πρόκειται για ένα «σπορ», άλλωστε, που τα μέλη της αγνοούν, αφού για χρόνια πολλά ασκήθηκαν στην τέχνη των εσωκομματικών παρασκηνίων και στις μάχες αυτοσυντήρησης.

Αφετέρου, όμως, τώρα που το κόμμα βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια του Τσίπρα, ο ίδιος δείχνει αναποφάσιστος, όπως λένε, κατά πού να το στρίψει. Από τότε που υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο κι αποχαιρέτησε οριστικά τον χώρο της «ριζοσπαστικής Αριστεράς» όπου (φανταζόταν μάλλον…) ότι ανήκε, βολοδέρνει και περιφέρεται ασκόπως και άτολμα και δίχως επινοήσεις στα νερά της Σοσιαλδημοκρατίας χωρίς να αναλάβει το βάρος αυτής της απόφασης.

Οι αδιάφοροι «τηλεμαϊντανοί» και τα «κρυφά ταλέντα» της Κοινοβουλευτικής Ομάδας

Είναι φως φανάρι για όσους παρακολουθούν τα εσωκομματικά της Κουμουνδούρου ότι «στα ψηλά» των στελεχών καταγράφεται μια αντιφατική κατάσταση. Στο ένα ζύγι βρίσκονται στελέχη με υπερπαραγωγή αδιάφορου για την κοινωνία κομματικού λόγου -από τα πρωινάδικα μέχρι τις μεταμεσονύχτιες εκπομπές- και στο άλλο αρκετοί που τελούν υπό συνθήκες απάθειας. Αφετέρου, η Κοινοβουλευτική Ομάδα έχει «κρυφά ταλέντα», που φέρνουν κάθε τόσο σε δύσκολη θέση τον πρόεδρο και τρέχει φιλότιμα να τα συμμαζέψει η φίλεργη και συγκροτημένη γραμματέας της Κ.Ο. Ολγα Γεροβασίλη. Και την ίδια στιγμή ο Α. Τσίπρας καθυστερεί «να βγάλει μπροστά» τις εκπλήξεις που υποσχέθηκε από τη ΔΕΘ στη βιτρίνα του κόμματος.

Για την ώρα, τον ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπούν φθαρμένα οριστικά στελέχη, τα οποία, όταν εμφανίζονται στο «γυαλί», υποχρεώνουν τον κόσμο να αλλάξει γρήγορα κανάλι. Ολοι αυτοί, κατά γενική ομολογία, υπερασπίζονται τη βαριά κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και, φυσικά, αδυνατούν να προβάλλουν κάποιο υποτυπώδες κυβερνητικό πρόγραμμα.

Μοναδική ελπίδα του Τσίπρα, όπως σημειώνουν ακόμα και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι να εξεγερθεί η κοινωνία από την ακρίβεια και να καταστεί αναπόφευκτη λύση. Και, βεβαίως, να χάσει με μικρή διαφορά την πρώτη Κυριακή των εκλογών, ώστε «να έχει πρόσωπο» στον δεύτερο γύρο να μιλήσει στις δυνάμεις του ΚΙΝ.ΑΛ.-ΠΑΣΟΚ και της Κεντροαριστεράς. Αλλιώς, αν περιμένει να… «επικοινωνηθεί» το πρόγραμμά του στον λαό, μάλλον θα περιμένει πολύ…

newsbreak.gr