Τα εκλογικά διλήμματα του Μητσοτάκη και τα κομματικά διλήμματα του Τσίπρα        

Στην τελευταία συνάντηση των μονομάχων της πολιτικής σκηνής στα μαρμαρένια αλώνια της Βουλής, το κλίμα μεταξύ τους ήταν ασυνήθιστα ήπιο. Οι τόνοι χαμηλοί και οι προσπάθειες να πληγεί ο αντίπαλος στον πυρήνα του ξεψυχισμένες.

Δεν άλλαξε κάτι στον εγχώριο πολιτικό πολιτισμό. Απλώς πρόκειται για κόμματα που ξέρουν ότι μόλις κοπάσει η επιδημία, η αρένα της μεταξύ τους αντιπαράθεσης θα γράφει «το τέλος σου η αρχή μου». Σ αυτό το παιχνίδι δεν επιτρέπονται λάθη, άκαιρες εντάσεις και κουμπουριές στον αέρα.

Πίσω από την αμοιβαία κοινοβουλευτική συγκατάβαση, κρύβονται οι αβεβαιότητες που ταλανίζουν αυτή την περίοδο τόσο τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως Πρωθυπουργό, όσο και τον Αλέξη Τσίπρα ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Στο Μέγαρο Μαξίμου πίσω από κάθε σύσκεψη, κάθε συνάντηση , κάθε απόφαση-και κυρίως πίσω από κάθε επικοινωνιακή επιλογή– δια της οποίας υπάρχει συνήθως η κυβέρνηση στο δημόσιο χώρο- τρέχει, όπως στους υπολογιστές, ένα κρυφό πρόγραμμα: οι πρόωρες εκλογές.

Κανείς δεν παίρνει υπόψη του την πρόσφατη διαβεβαίωση του Πρωθυπουργού ότι «θα εξαντλήσει την τετραετία». Ενδεχομένως ούτε ο ίδιος. Γιατί το πρόβλημά του δεν είναι ακριβώς οι εκλογές. Είναι οι συνθήκες στις οποίες θα διεξαχθούν- με πρώτη συνθήκη τον εκλογικό νόμο.

Μόνο αιθεροβάμονες θα πίστευαν ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση -που μπάζει από παντού και σώζεται, όχι από το έργο της αλλά από τη μιντιακή στήριξη και την αντι-πολιτευτική άπνοια- μπορεί να έχει ελπίδες σε εκλογές με απλή αναλογική.

Μετά από το οικονομικό τσουνάμι που θα διαδεχθεί την πανδημία, αλλά και μετά από, ενδεχομένως δυσάρεστες , «ρυθμίσεις» στα ελληνοτουρκικά- κατά τις «αξιώσεις φίλων και συμμάχων» , που θα έλεγε και ο πρώην Πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής..

Καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέδειξε ότι καθόλου δεν αεροβατεί σε ότι τον αφορά-αντίθετα είναι «κρύο αίμα»- φέρεται αποφασισμένος να κλείσει αυτό το θέμα εντός του 2021.

Ήτοι προτού εξασθενίσει ο απόηχος του 2019, πριν η οικονομική κρίση γίνει καθημερινότητα των πολιτών και πάντως πριν προλάβει ο αντίπαλός του να ανασυνταχθεί. Δεν έχει άλλα περιθώρια.

Από αυτή την άποψη το κεντρικό δίλημμά του είναι το εκλογικό. Γύρω από αυτό περιστρέφονται τα υπόλοιπα: από τις αποφάσεις που θα πάρει στο εσωτερικό, ως το όριο που θα βάλει στην τουρκική βουλιμία και τις συμμαχικές πιέσεις.

Γνωρίζοντας ότι λάθος υπολογισμός τον οδηγεί όχι απλά σε εκλογική ήττα , αλλά και σε αποχώρηση από την κορυφή της ΝΔ, είναι σαν να πρόκειται να ρίξει την πιο κρίσιμη ζαριά της σταδιοδρομίας του..

Λογικά αναζητά- ή καλύτερα : περιμένει- μια «ρωγμή ηρεμίας», εντός του τρέχοντος έτους για να στήσει κάλπες. Εξ ίσου λογικά, δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα υπάρξει.

Στο απέναντι μπαλκόνι τα διλήμματα του Αλέξη Τσίπρα συναρτώνται, κατ΄ ανάγκη, με τις απαντήσεις που θα δώσει ο Μητσοτάκης στα δικά του. Συν μια επιπλέον κατηγορία: τα κομματικά διλλήματα. Από τις απαντήσεις σ αυτό το πεδίο, θα κριθεί με τι είδους κόμμα , με ποια διάταξη δυνάμεων και με ποια πολιτική θα κατεβεί στις εκλογές.

Όσο υπάρχουν εσωκομματικές εκκρεμότητες, δεν μπορεί να σταθεροποιήσει την στάση του απέναντι στον αντίπαλό του. Ούτε να διαμορφώσει την πολιτική– αλλά και τα πρόσωπα- που θα προτάξει για να τον αντιμετωπίσει.

Ο πρώην Πρωθυπουργός έχασε χρόνο προκειμένου να διασφαλίσει την ενότητα στον ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ. Αλλά αυτό έχει συνέπειες σε δυο άλλα κρίσιμα πεδία: τη διεύρυνση- μετεξέλιξή του κόμματός του και το προσωπικό του βεληνεκές στην κοινωνία.

Αποφεύγοντας να λειτουργήσει ως «ηγέτης με σιδηρά γροθιά» εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, άφησε να δημιουργηθούν αμφιβολίες για το προφίλ του ως ηγέτη στην ευρύτερη παράταξη.

Και οι γάτες στα κεραμίδια ξέρουν ότι ή προσωπική ακτινοβολία του σ αυτή την παράταξη – και όχι η πολιτική ταυτότητα του κόμματός του- τον εκτοξεύσει στην κορυφή που κρατούσε για δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ.

Διακρίνει ότι με αυτή την κυβέρνηση -της Δεξιάς-απέναντι, μπορεί να βρει σημεία στρατηγικής υπεροχής-απαντώντας σε αντίστοιχα διλλήματα από την πλευρά του. Σε ότι τον αφορά προσωπικά «τόχει». Και σε άλλη περίπτωση θα άφηνε να δουλέψει ο χρόνος γι αυτόν.

Αλλά, μόνο η ευφυΐα και η πολιτική κρίση δεν του λείπουν για να καταλάβει ότι -όπως εξελίσσονται τα πράγματα για την χώρα, αλλά και για τη Κυβέρνηση, – ο ίδιος θα επωφεληθεί μόνο αν απαντήσει στο δικό του κεντρικό δίλημμα:

-Θα δώσει γήπεδο στον «οργανωμένο ΣΥΡΙΖΑ» ή σε όσους μπορούν να εκπροσωπήσουν τους σιωπηλούς όγκους ψηφοφόρων που τον έστειλαν στην κορυφή το 2015 και τον κράτησαν σε επαφή με την κυβέρνηση το 2019;

Έκτοτε περιμένουν κάποια θεαματική κίνηση από την πλευρά του-μαζί με όσους είχαν καταφύγει στην αποχή, ως τιμωρία για επιλογές, πολιτικές και πρόσωπα.

Περασμένα ξεχασμένα. Αλλά δεν θα ακολουθήσουν ένα κόμμα που δεν θέλει να αλλάξει για να τους πλησιάσει. Από τον επικεφαλής του περιμένουν να «σκίσει τη γάτα» και να το αλλάξει. Όσο πιο μακριά βρίσκονται από την Κουμουνδούρου, τόσο περισσότερο τον βλέπουν ως μέρος της λύσης, όχι ως μέρος του προβλήματος.

Όπως είναι φυσικό τα διλλήματα Μητσοτάκη και Τσίπρα διαφέρουν, αλλά και ταυτίζονται ταυτόχρονα.

Ο Πρωθυπουργός για να κρατήσει τη δουλειά, διαθέτει το πλεονέκτημα του κράτους, τον μπεζαχτά και μιντιακές συμμαχίες- αλλά έχει το μειονέκτημα των πράξεων και τις αποτυχίες της άνισης πολιτικής του.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει το πλεονέκτημα των λόγων, το προσωπικό του ταπεραμέντο στο δημόσιο χώρο και μια παράταξη σε αναμονή – αλλά πρέπει να βρει πως θα αναπληρώσει το μιντιακό κενό και το κομματικό έλλειμμα.

Και για τους δύο πάντως ισχύει ότι τα διλλήματα αντιστοιχούν σε πολιτικές. Και πάντα στις εκλογές, το είδος του γηπέδου ορίζει και το είδος του παιχνιδιού.

Γιώργος Λακόπουλος 

Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι δημοσιογράφος

ieidiseis.gr