Τα φέρετρα, η αυθαίρετη αλλαγή αμυντικού δόγματος και οι προετοιμασίες για ελληνική εμπλοκή στην Ουκρανία

Παράλληλα η ΠΟΕΣ σχολιάζει το αξιοπερίεργο γεγονός ότι ο ΥΕΘΑ φαίνεται να διατηρεί το κοινωνικό πρόσωπό του μόνο εντός των συνόρων και ουδεμία ένσταση φέρεται να έχει υποβάλλει για την συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

Τέλος, η ΠΟΕΣ υπενθυμίζει ότι η χώρα μας εδώ και δεκαετίες συμμετέχει ενεργά σε όλους τους Θεσμούς που υπερασπίζονται την Ειρήνη και την ευημερία και διερωτάται αν έχει μεταβληθεί κάτι ως προς την αποστολή των ΕΔ και τα εθνική θέματα, τα οποία πρέπει να πληροφορηθεί η ελληνική Κοινωνία. Σε κάθε περίπτωση, η δήλωση του ΥΕΘΑ περί φερέτρων οφείλει να διευκρινισθεί.

Το έγγραφο της ΠΟΕΣ:

ΘΕΜΑ:   Αποστολή ΕΔ

ΣΧΕΤ. :   α.  Υπ’ αριθμ. πρωτ. 1676/2023 έγγραφό μας

              β.  Υπ’ αριθμ. πρωτ. 1322/2024 έγγραφό μας

              γ.   Υπ’ αριθμ. πρωτ. 1297/2025 έγγραφό μας 

Κύριε Υπουργέ.

Πριν από λίγες εβδομάδες, κατά τη συμμετοχή σας στο “Αthens Security Forum”, προβήκατε σε μια ιδιαίτερα βαρύνουσα δήλωση, στο πλαίσιο συζήτησής σας με τον πρόεδρο του ΙΔΙΣ, Καθηγητή κ. Υφαντή:

«Το πρώτο προαπαιτούμενο είναι η αλλαγή κουλτούρας των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Δηλαδή η επιστροφή σε ένα πνεύμα αυτοθυσίας, δηλαδή σε ένα πνεύμα, σε μία κουλτούρα που ο Ευρωπαίος θα έχει μέσα στη συνείδησή του ότι μπορεί να χρειάζεται να θυσιαστεί για να υπερασπίσει τα δικαιώματα αυτά, τα οποία απολαμβάνει. Σήμερα η Ευρώπη δεν αντέχει να δει φέρετρα με σημαία πάνω, ούτε καν με την ευρωπαϊκή. Οι ΗΠΑ είναι εθισμένες σε αυτό το θέαμα. Πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε μία ειλικρινή και σοβαρή συζήτηση στο πλαίσιο της Ευρώπης μέχρι πού είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε. Το να ρίχνουμε χρήματα στο πρόβλημα – πολύ αγαπημένη ευρωπαϊκή προσέγγιση για να είμαστε ειλικρινείς – δεν μπορεί να αποτελέσει την μόνη παράμετρο.»

Η ανωτέρω δήλωσή σας, ευτυχώς, όχι μόνο δεν πέρασε απαρατήρητη αλλά ξεσήκωσε και ιδιαίτερα σοβαρές αντιδράσεις, αφού φαίνεται ότι σηματοδοτεί τη μεταστροφή από το δόγμα αποτροπής στο πλαίσιο της αυτονόητης ειρήνης (την οποίαν υπερασπίστηκε και ο Α/ΓΕΕΘΑ πρόσφατα, δήλωση που επικροτούμε και συντασσόμαστε), στην αποδοχή του θανάτου στο πλαίσιο ενός αυτονόητου πολέμου.

Προς επίρρωσιν τούτου, στον ιστότοπο του ΓΕΕΘΑ διαβάζουμε σε σχετική παρουσίαση ότι «Αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων είναι η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας, της εθνικής ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Χώρας, εναντίον οποιασδήποτε εξωτερικής επίθεσης ή απειλής, καθώς και η υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων, όπως καθορίζονται στην Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ). Οι Ένοπλες Δυνάμεις υλοποιούν τους στόχους της Πολιτικής Εθνικής Άμυνας εφαρμόζοντας μια συνεχώς επικαιροποιούμενη στρατηγική εθνικής ασφάλειας και άμυνας, ακρογωνιαίος λίθος της οποίας είναι η προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ο σεβασμός των διεθνών συνόρων και συνθηκών, η τήρηση του διεθνούς δικαίου και η ειρηνική επίλυση των διαφορών.»

Άραγε, ποια είναι τα «δικαιώματα τα οποία απολαμβάνει ο Ευρωπαίος» για τα οποία οφείλει να αλλάξει την κουλτούρα του ώστε να τα υπερασπιστεί; Πότε μεσολάβησε κάτι και απειλούνται και από ποιον; Διότι από την πλευρά μας βλέπουμε ότι τα μόνα δικαιώματα που συρρικνώνονται, «απειλούνται» ή ενίοτε και χάνονται, είναι αυτά που μας αποστερούνται με απολύτως θεσμικό τρόπο και, μάλιστα, λίγο, λίγο, προκειμένου να μην προκληθούν μνήμες που παραπέμπουν σε άλλες εποχές.

Καταφεύγοντας στην Ιστορία (που οφείλει να διδάσκει ώστε να αποφεύγονται τα ίδια λάθη και οι επαναλήψεις), διαπιστώνουμε ότι ο πόλεμος, εκτός από την Άμυνα, χρησιμοποιείται ενίοτε και ως μηχανισμός επανεκκίνησης των Οικονομιών. Τα επίσημα στοιχεία της ΕΕ και η εκτεινόμενη ύφεση ακόμα και στις πλέον κραταιές οικονομίες, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας ως προς το μέλλον. Αυτή τη φορά το πρόβλημα δεν δείχνει να είναι αμιγώς ελληνικό ή μεσογειακό. Δεν θεωρούμε τυχαίο ότι, ξαφνικά, γίναμε μάρτυρες μιας συντονισμένης σπουδής να περικοπούν ακόμα περισσότερα δικαιώματα και να «απλωθεί χέρι» σε χρήματα των δικαιούχων (όχι μόνο στρατιωτικών), εις βάρος του Κοινωνικού Κράτους, το οποίο μέρα με τη μέρα συρρικνώνεται ολοένα και περισσότερο. Υπό αυτή την έννοια, η ανεπιφύλακτη «συμμόρφωση» της χώρας μας με μια τέτοια μεταστροφή στην ιδεολογική στροφή της ΕΕ, προξενεί σοβαρότατα ερωτήματα.

Οι πολιτικές αποφάσεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο αφορούν κάθε Έλληνα πολίτη και κάθε ελληνική οικογένεια, άρα και τους στρατιωτικούς. Συνδικαλιστικά, βεβαίως, έχουμε επιπλέον λόγους να παρακολουθούμε στενά όλες τις εξελίξεις. Αυτό συνεπάγεται ότι οφείλουμε να απαιτούμε απαντήσεις και διευκρινίσεις και ιδίως για υποθέσεις που κρίνουμε ως πολύ σοβαρές.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

Σύμφωνα με όσα έχουν περιέλθει εις γνώση μας, με μέριμνα του ΓΕΣ υφίσταται εδώ και πολλούς μήνες, υπό δυνητική υλοποίηση, Επιχείρηση Υποστήριξης Ειρήνης προς την Ουκρανία, στο πλαίσιο του εν εξελίξει πολέμου, με τον τίτλο EUMAM UKRAINE. Η εν λόγω αποστολή προορίζεται να σχηματιστεί και υλοποιηθεί εν ευθέτω χρόνω και σε σχέση με τις «όποιες» εξελίξεις, που προφανώς είναι αβέβαιες. Αν και προς ώρας γνωρίζουμε ότι δεν έχει ενεργοποιηθεί η εν λόγω δύναμη, αιωρείται μια γενικευμένη αίσθηση ότι τα «φέρετρα» που επικαλεστήκατε θα αφορούν τον ευρύτερο ενεργειακό ανταγωνισμό που βρίσκεται σε εξέλιξη και ίσως όχι μόνο στη συγκεκριμένη περιοχή. Ο όλος σχεδιασμός που διαρκώς υπερασπίζεστε (πχ η πρόθεση απεμπλοκής του Στόλου από το Αιγαίο) δεν δείχνει να είναι παράταιρος ως προς τις εξελίξεις, ούτε σε σχέση με τις σοβαρές εξελίξεις σε επίπεδο ΕΕ.

Μην λησμονούμε ότι κατά τους προηγούμενους μήνες, παρουσιαστήκατε σθεναρά υπέρμαχος του επανεξοπλισμού της Ευρώπης και μάλιστα δεχθήκατε ανεπιφύλακτα τις πηγές των πόρων, παρά το γεγονός ότι η χώρα μας δαπανά μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ από τις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου. Σε αυτό το πλαίσιο, μια απόφαση όπως το ReArm Europe δεν εμπίπτει στις συνδικαλιστικές μας αρμοδιότητες να σχολιαστεί, εμπίπτει όμως το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι θα βασιστεί σε χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων και των καταθέσεων (και) των στρατιωτικών, δίχως συναίνεση και δίχως διαβούλευση. Τα διαρκώς μειούμενα χρήματά μας, των παιδιών μας, των γονιών μας. Χρήματα που προορίζονται για σπουδές, για μια δύσκολη στιγμή, για μια επένδυση ζωής κλπ, θα διοχετευθούν για αόριστους πολεμικούς σκοπούς. Χρήματα τα οποία σκοπεύετε να «αξιοποιήσετε» από τους ιδιαίτερα ασαφείς όρους των νόμων της «Ατζέντας» σας. Αντίστοιχα, μας ανησυχεί ιδιαίτερα η ελαφρότητα και η ευκολία με την οποίαν κάνατε λόγο για «φέρετρα».

Προκειμένου να μην υπάρχουν παρερμηνείες, υπενθυμίζουμε:

• Κατά τη συμμετοχή σας στο GLOBSEC Forum 2024 την 31/8/24 στην Πράγα είχατε ζητήσει την άρση των οικονομικών περιορισμών, μόνο για τους εξοπλισμούς. Περιέργως, διαπιστώνουμε ότι το κοινωνικό σας πρόσωπο το περιορίζετε μόνο εντός συνόρων.
• Στο ίδιο μήκος κύματος είχαν κυμανθεί οι δηλώσεις σας την 5/12/24 σε απενημέρωση σχετικά με τη συμμετοχή σας στο “2024 IDU Forum”, όπου επιχειρήσατε να παρουσιάσετε ως αυτονόητη ανάγκη την αύξηση (μόνο) των αμυντικών δαπανών.
• Υπενθυμίζουμε ότι, τόσο η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, όσο και ο πρώην Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι έχουν ξεκινήσει προ πολλού να καλλιεργούν την αντίληψη ότι το Κοινωνικό Κράτος δεν μπορεί να συνεχιστεί να υφίσταται, τουλάχιστον όχι σε αυτή την έκταση. Δεν διαπιστώσαμε να υπερασπίζεστε την αντίθετη άποψη, ούτε καν για να διευκρινίσετε τις «έκτακτες ανάγκες» που δύνανται να ενεργοποιήσουν τον δυσνόητο για το μέσο πολίτη, ευμετάβλητο και εύκολα παρερμηνεύσιμο όρο της «ρήτρας διαφυγής».

Κύριε Υπουργέ.

Όλα τα παραπάνω συνηγορούν ότι η Ευρώπη, άρα και η χώρα μας κατ’ ανάγκη, έχει τεθεί σε μια περίοδο μεσοπολεμικής (αν όχι προπολεμικής) προετοιμασίας, για την οποίαν ουδεμία νομιμοποίηση έχει εκχωρηθεί. Έχοντας διατελέσει επί σειρά ετών και Υπουργός Εξωτερικών, γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα ότι:

α.   Η Σύμβαση της Ρώμης του 1950 προέβλεπε ότι «Αι συμβαλλόμεναι Κυβερνήσεις, Μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης […] επιβεβαιούσαι την βαθείαν αυτών προσήλωσιν εις τας θεμελιώδεις ταύτας ελευθερίας αίτινες αποτελούσι αυτό τούτο το βάθρον της δικαιοσύνης και της ειρήνης εν τω κόσμω και των οποίων η διατήρησις στηρίζεται ουσιαστικώς επί πολιτικού καθεστώτος, αληθώς δημοκρατικού αφ’ ενός και αφ’ ετέρου, επί κοινής αντιλήψεως και κοινού σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου τα οποία διεκδικούν. […]». Η Σύμβαση έχει υιοθετηθεί από την ελληνική νομολογία με το ΝΔ 53/1974 (Α΄ 256).

β.   Η Συνθήκη των Παρισίων του 1951 για την Ένωση Άνθρακα και Χάλυβα ξεκινούσε με την κάτωθι παραδοχή: “in der Erwägung, daß der Weitfriede nur durch schöpferische, den drohenden Gefahren angemesseneAnstrengungen gesichert werden kann.” («λαμβάνοντας υπόψιν ότι η παγκόσμια ειρήνη μπορεί να διασφαλιστεί μόνο μέσα από δημιουργικές προσπάθειες που να ανταποκρίνονται στους υπαρκτούς κινδύνους»).

γ.   Σύμφωνα με την ενοποιημένη Συνθήκη της ΕΕ, «1. Η Ένωση έχει σκοπό να προάγει την ειρήνη, τις αξίες της και την ευημερία των λαών της. […]» (άρθρο 3).

δ.   Στη Δήλωση σχετικά με την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας την οποίαν έχει προσυπογράψει και η χώρα μας, μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι «Τονίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της θα εξακολουθήσουν να δεσμεύονται από τις διατάξεις του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και, ιδίως, από την πρωταρχική ευθύνη του Συμβουλίου Ασφαλείας και των κρατών μελών του για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνηςκαι ασφάλειας.»

Υπό το βάρος των εκατομμυρίων νεκρών των δύο παγκοσμίων πολέμων που αποτέλεσαν την αφορμή και αιτία για την υλοποίηση ενός ουμανιστικού ευρωπαϊκού οράματος, οι Ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών επεδίωξαν, τότε, μια πολιτικο-οικονομική προσέγγιση ανάμεσα σε χώρες με παραδοσιακές αντιπαλότητες. Εν λόγω επισήμανση δεν γίνεται ως προς τις δικές μας γεωπολιτικές ιδιαιτερότητες, αλλά υπό την παραδοχή ότι εδώ και δεκαετίες έχει υπάρξει επιλογή μας να συμμετέχουμε σε αυτόν τον πανευρωπαϊκό συνασπισμό για τη διαφύλαξη της Ειρήνης, όπως εξελίχθηκε μέσα από διαρκείς ζυμώσεις.

Ωστόσο, από την Ευρώπη του ρεύματος «ποτέ ξανά» όπως ξεκίνησε, έχουμε καταλήξει να θρέφει εκ νέου το φίδι στον κόρφο της (κι όχι πλέον το αυγό του) και διά της (τηλεοπτικής) καλλιέργειας συνειδήσεων να καθιερώνονται ως φυσιολογικές διάφορες, ενδεχομένως συντονισμένες, φιλοπόλεμες δηλώσεις που φτάνουν σε σημείο «αυτονόητων φερέτρων». Συμβαδίζει μια τέτοια δήλωση με τον ειρηνικό σκοπό της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης;

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

      Πέραν των ανωτέρω, ως προς το εθνικά μείζον ενδεχόμενο ανάγκης για Άμυνα, έχουν ανακύψει ιδιαίτερα σοβαρά θέματα. Επί σειρά μηνών, προκειμένου να αιτιολογήσετε την υποτιθέμενη «αναγκαιότητα» για μεταρρυθμίσεις, έχετε στοχοποιήσει τις ΕΔ και το προσωπικό τους, μέσα από μια σειρά αδιανόητων χαρακτηρισμών: έχετε πει (άλλοτε έμμεσα, άλλωστε ευθέως) ότι:

• Η χώρα δεν έχει σοβαρές Ένοπλες Δυνάμεις, καθώς και ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις απειλές (3ο Συνέδριο Εργασίας της ΑΜΚΕ Κόμβος)
• Αποκαλέσατε τους στρατιωτικούς έμμεσα βολεμένους και άχρηστους (Forum Οικονομικού Ταχυδρόμου, 7/11/25)
• Περιγράψατε όσους επιλέγουν να μην συνεχίσουν να δέχονται τις συνεχείς προσβολές σας, ως εθνικά αδιάφορους, καθώς και παράλογους όσους παραμένουν (Forum Οικονομικού Ταχυδρόμου, 7/11/25), Εν λόγω άποψη επαναλήφθηκε με αμφισβήτηση του πατριωτισμού των στρατιωτικών, με παράλληλη απαίτηση σύνδεσής του με χαμηλές απολαβές. (ετήσιο συνέδριο της SAP, 9/12/25)

Οι δηλώσεις σας, συνδυαστικά με τα δυσμενή μέτρα που φέρνετε, έχουν αυξήσει και τις παραιτήσεις και την απαξίωση των στρατιωτικών σχολών και των διαδικασιών κατάταξης στις ΕΔ. Αυτό δεν αμφισβητείται πλέον. Έχετε κατακρημνίσει το ηθικό του προσωπικού σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Πέραν των γενικόλογων, ανούσιων αφορισμών (έτσι όπως έχουν καταντήσει) περί δήθεν πολλαπλασιαστή ισχύος, μπορείτε να βρείτε μια θετική δήλωση για το προσωπικό ή τις ΕΔ; Δεν υπάρχει τέτοια δήλωση, για τον απλούστατο λόγο ότι θα δημιουργούσε προσκόμματα στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων της «Ατζέντας» σας.

Την ίδιαν στιγμή που «αιωρούνται» φέρετρα πάνω από το συλλογικό ασυνείδητο της Κοινωνίας, υπενθυμίζουμε ότι οι ΕΔ έχουν μετατραπεί σε ένα παράρτημα των Σωμάτων Ασφαλείας και άλλων κρατικών μηχανισμών και φορέων. Για κάθε κενό ή ανεπάρκεια του Κράτους οι ΕΔ καλούνται διαρκώς να συνδράμουν, πέραν των πραγματικών καθηκόντων τους, ενίοτε ακόμα και προς όφελος της ιδιωτικής οικονομίας για υλοποίηση των συμβατικών της υποχρεώσεων. Έχοντας, λοιπόν, ως αδιαμφισβήτητο δεδομένο το γεγονός ότι οι στρατιωτικοί έχουν ως επαγγελματικό αντικείμενο την Άμυνα της Πατρίδας, μας, εύλογα διερωτόμαστε:

α.   Ποια είναι εν τέλει η Αποστολή των ΕΔ; Έχει μεταβληθεί κάτι ως προς το επίσημο αμυντικό δόγμα της Πατρίδας μας;

β.   Με αυτές τις ΕΔ (που διαρκώς απαξιώνετε και αποδεδειγμένα έχετε δηλώσει ότι δεν εμπιστεύεστε) θα πάμε μπροστά, ακόμα και στον πόλεμο; Άραγε, έτσι αβίαστα αποφασίσατε και την αποστολή στη Λιβύη όπου τρεις στρατιωτικοί επέστρεψαν αναίτια σε φέρετρα με σημαία;

β.   Κι αν αδυνατείτε να αντιστρέψετε αυτό το κλίμα που εσείς έχετε δημιουργήσει, πως θα πείσετε την Κοινωνία να στείλει τα παιδιά της για να επιστρέψουν και αυτά σε φέρετρα;

γ.   Θα συνεχίσετε να υποστηρίζετε την αντίληψη ότι οι ΕΔ πρέπει να καλύπτουν κάθε κενό και ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού;

δ.   Πόσες από τις εξαγγελίες σας (πχ η αλλαγή δόγματος στο Αιγαίο, η απόφαση για τις οργανικές θέσεις αξιωματικών, η έμμεση υπόνοια μεταστροφής ως προς το δόγμα αποτροπής, η σταδιακή ακύρωση της ευρωπαϊκής Συνθήκης κλπ), έχουν τη σύμφωνη γνώμη του ΚΥΣΕΑ;

Κύριε Υπουργέ.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος απευθυνόμενος στο Ναύαρχο Κουντουριώτη το 1912 πριν τον απόπλου του Στόλου για το Αιγαίο για να αντιμετωπίσει «τον προαιώνιο εχθρό του Γένους», είχε πει ότι «Η πατρίς αξιοί από υμάς, όχι απλώς να αποθάνετε υπέρ αυτής. Αυτό θα ήτο το ολιγώτερον. Αξιοί να νικήσετε!». Και νικήσαμε. Αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε μια δήλωση που χαμηλώνει τον πήχη, κάνοντας λόγο μόνο για φέρετρα προς όφελος ατομικών δικαιωμάτων, πόλλώ δε μάλλον μέσα σε ένα κλίμα ότι «οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ασόβαρες και αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τις απειλές». Διότι αν το τελευταίο ισχύει, τότε υπάρχουν ευθύνες που θεωρούμε ότι δεν αφορούν τους στρατιωτικούς.

militaire.gr