Μετά από 13 ολόκληρα χρόνια αγώνα και μια δίκη-μαραθώνιο, που διήρκεσε πάνω από δύο έτη, η ελληνική Δικαιοσύνη έριξε φως σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα τραπεζικής κακοδιαχείρισης στην ελληνική περιφέρεια.

Αναφερόμαστε στην κατάρρευση της Αχαϊκής Συνεταιριστικής Τράπεζας. Το αποτέλεσμα: 125 χρόνια συνολικής φυλάκισης σε 27 από τους 87 κατηγορούμενους.

Οι ισχυροί της Πάτρας στο εδώλιο

Δεν πρόκειται για μικροαπατεώνες ή περιθωριακές φυσιογνωμίες.

Οι καταδικασθέντες ήταν επιφανή πρόσωπα της τοπικής ελίτ: παράγοντες, δημοτικοί σύμβουλοι, στελέχη επιμελητηρίων και «αξιοσέβαστοι» επιχειρηματίες.

Μεταξύ των καταδικασθέντων είναι ο «γαλάζιος» τ. πρόεδρος του επιμελητηρίου Αχαΐας και του Ενδιάμεσου Φορέα Επιχειρησιακών Προγραμμάτων Ανταγωνιστικότητας και Επιχειρηματικός, Πλάτων Μαρλαφέκας που καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση με αναστολή ως πρώην μέλος στην διοίκηση του «αμαρτωλού» τραπεζικού Ιδρύματος.

Ακόμη, ποινική φυλάκισης επιβλήθηκε στους «γαλάζιους» πρώην δήμαρχο και τ. πρόεδρο του Επιμελητηρίου Αχαΐας Ευάγγελο Φλωράτο σε 6 χρόνια κάθειρξη, στον Ανδρέα Μανωλόπουλου, που ήταν μέλος στο Δ.Σ. της τράπεζας και τώρα είναι πρόεδρος του υπεραστικού ΚΤΕΛ Πάτρας σε 5 χρόνια κάθειρξη και στον Κώστα Αντζουλάτο σε επίσης 6 χρόνια κάθειρξη.

Όπως προέκυψε από το κατηγορητήριο, οι ίδιοι για χρόνια έπαιρναν δάνεια χωρίς εγγυήσεις, μοίραζαν λεφτά σε «κολλητούς» και καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη μιας ολόκληρης κοινωνίας. Η Αχαϊκή, το κοινό όραμα της τοπικής οικονομίας για ένα τραπεζικό εργαλείο στα χέρια του λαού, έγινε τελικά θύμα των ίδιων των “σωτήρων” της.

Πρέπει να σημειώσουμε, ότι όλες οι ποινές επιβλήθηκαν σε πρωτόδικα βαθμό και το «Ε5» φυσικά δεν αμφισβητεί το τεκμήριο αθωότητας τους μέχρι να καταδικαστούν ή να αθωωθούν αμετάκλητα.

43 εκατομμύρια χαμένα – Καμία αποζημίωση στους μεριδιούχους

Με το λουκέτο το 2012, οι 15.000 μεριδιούχοι είδαν το κεφάλαιό τους να μηδενίζεται. Χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη, χωρίς επιστροφή χρημάτων. Οι καταθέτες αποζημιώθηκαν από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας – δηλαδή από τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων – και το δημόσιο ζημιώθηκε με πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ. Κι όμως, καμία κρατική δομή δεν στάθηκε τότε στο πλευρό των απλών μεριδιούχων.

Η δίκη – Σταγόνα δικαίωσης μέσα σε θάλασσα ατιμωρησίας

Η απόφαση αποτελεί μια μικρή ηθική νίκη για τους ανθρώπους που δεν σταμάτησαν να διεκδικούν το δίκιο τους. Μετά από δεκαετία κοροϊδίας, ματαιώσεων και καθυστερήσεων, κάποιοι τιμωρήθηκαν. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Η ζημιά παραμένει, η απώλεια είναι πραγματική και η πολιτεία εξακολουθεί να σιωπά μπροστά στη μεγάλη ληστεία των συνεταιριστικών τραπεζών.

Συνεταιριστικές τράπεζες: Από εργαλείο ανάπτυξης, θύματα της διαφθοράς

Η υπόθεση της Αχαϊκής δεν είναι η μόνη. Χαλκίδα, Ρόδος, Λαμία, Μυτιλήνη, Πελοπόννησος – η μία μετά την άλλη, συνεταιριστικές τράπεζες έκλεισαν, αφήνοντας πίσω τους οικονομικά συντρίμμια. Γιατί; Γιατί οι «ημέτεροι» έπαιζαν με τα χρήματα του κόσμου, ανενόχλητοι, με την ανοχή και συνενοχή των εποπτικών αρχών.

Η μάχη συνεχίζεται – Οι πολίτες δεν ξεχνούν

Ο Σύλλογος Μεριδιούχων της Αχαϊκής δεν σταματά εδώ. Με την πρώτη φάση του αγώνα κερδισμένη, στρέφεται τώρα στη διεκδίκηση αποζημιώσεων για τις πραγματικές απώλειες. Καλούν άμεσα Γενική Συνέλευση για την οργάνωση της επόμενης επίθεσης. Αυτή τη φορά όχι απλώς για ηθική ικανοποίηση, αλλά για πραγματική επιστροφή των «κλεμμένων».

Αρκετά με τη συγκάλυψη. Αρκετά με την ατιμωρησία. Η κοινωνία δεν αντέχει άλλες «Αχαϊκές».

Το toedolio5.gr, δημοσιεύει τα ονόματα των επιφανών καταδικασθέντων διότι είναι δημόσια πρόσωπα και όπως προκύπτει από πληθώρα βουλευμάτων αλλά και νομολογίες του Α.Π. «η δημοσιοποίηση πληροφοριών που αφορούν σε δημόσια πρόσωπα και ανάγονται στην άσκηση των δημόσιων καθηκόντων τους είναι νόμιμη και υφίσταται σε κάθε περίπτωση το δικαίωμα πληροφόρησης του κοινού επί τυχόν σκανδάλου που τους αφορά.

edolio.gr