Τα σκάνδαλα ρίχνουν κυβερνήσεις και η απειλή για τον Μητσοτάκη…

Τα σκάνδαλα ρίχνουν κυβερνήσεις; Και ποιες; Μόνο τις αδύναμες; Ή μήπως και τις ισχυρές;

Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά μπορεί να δοθεί με δύο τρόπους. Πρώτον, με αναδρομή στο παρελθόν, πρόσφατο και απώτερο. Και, δεύτερον, συνεκτιμώντας τα δεδομένα της σημερινής πολιτικής συγκυρίας.

Η αναδρομή στο παρελθόν δίνει κατηγορηματική απάντηση. Ναι, τα σκάνδαλα οδηγούν τις κυβερνήσεις σε ήττα. Άλλοτε είναι η σχεδόν αποκλειστική αιτία της ήττας και άλλοτε συνυπάρχουν με άλλες αιτίες και συμβάλλουν στην ήττα.

Τα παραδείγματα αφθονούν. Το 1989 το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, μετά από δύο κυβερνητικές θητείες, οδηγήθηκε στην εκλογική ήττα με βασική αιτία σκάνδαλα(ή και ενορχηστρωμένη σκανδαλολογία). Σκάνδαλο ήταν η υπόθεση Κοσκωτά, αλλά η παραπομπή του τότε πρωθυπουργού ήταν έωλη, ενορχηστρώθηκε από τη ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και αποδείχτηκε πολιτικά εσφαλμένη. Έκτοτε δεν έγινε άλλη παραπομπή πρωθυπουργού.

Το 1993 η ΝΔ του Μητσοτάκη κατέρρευσε υπό το βάρος και σκανδαλωδών υποθέσεων(υποκλοπές, ΑΓΕΤ), αλλά ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετά τη θριαμβευτική επάνοδό του στην εξουσία, σταμάτησε την ποινική δίωξη του διαχρονικού πολιτικού αντιπάλου του.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ υπό τον Κώστα Σημίτη(1996-2004) και της ΝΔ υπό τον Κώστα Καραμανλή ταλανίστηκαν από σκανδαλώδεις υποθέσεις. Συνέβαλαν και αυτές στην εκλογική ήττα τους, αλλά όχι ως αποκλειστική αιτία. Είχαν κάνει δύο θητείες και μάλλον είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η ήττα το 2019 οφείλεται, σχεδόν αποκλειστικά, στη σκληρή οικονομική προσαρμογή, στην οποία υποχρεώθηκε(Μνημόνιο). Δύο υπουργοί της (Παπαγγελόπουλος, Παππάς) παραπέμφθηκαν στο Ειδικό Δικαστήριο για τις υποθέσεις της Νοβάρτις και του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών, αλλά για ήσσονος σημασίας αδικήματα.

Και φτάνουμε στη διακυβέρνηση της ΝΔ υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η οποία ταλανίζεται από το σκάνδαλο των υποκλοπών. Πέρα από τις αδύναμες και αντιφατικές δικαιολογίες που προβάλλει(«νόμιμες επισυνδέσεις», αλλά «δεν έπρεπε να γίνουν» και «δεν γνώριζε» ο πρωθυπουργός), η ΝΔ κινδυνεύει να πέσει σε μια παγίδα.

Ποια είναι αυτή; Το κυρίαρχο αφήγημα της προπαγάνδας της είναι διττό: πρώτον, ότι οι υποκλοπές «δεν ενδιαφέρουν» τους ψηφοφόρους και, δεύτερον, ότι «και ο ΣΥΡΙΖΑ τα ίδια έκανε». Όμως, σκάνδαλα αυτού του είδους μπορεί να μην ενδιαφέρουν το σύνολο των ψηφοφόρων, αλλά υπάρχουν κατηγορίες(ειδικά εκλογικά κοινά) που τα απεχθάνονται και μπορεί να διαμορφώσουν καθοριστικά την εκλογική συμπεριφορά τους.

Στο πλαίσιο αυτό δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι από το άλλοτε συμπαγές «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο έχουν απομείνει οι λεγόμενοι «ακροκεντρώοι», με χαρακτηριστικούς εκφραστές τους πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ Άννα Διαμαντοπούλου και Γιώργο Φλωρίδη, που είναι διαπρύσιοι υποστηρικτές του νυν πρωθυπουργού.

Όμως, ο κ. Μητσοτάκης, λόγω της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη, έχει φέρει απέναντί του και το επίσημο ΠΑΣΟΚ, αλλά και επιφανή πρόσωπα που αποτελούσαν παλιότερα βασικούς μοχλούς του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου» και σήμερα είναι οι πιο σφοδροί «θεσμικοί» επικριτές του. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Έτσι, το σκάνδαλο των υποκλοπών, ακόμα κι αν δεν στερήσει από τη ΝΔ την εκλογική νίκη, μπορεί να της στερήσει την αυτοδυναμία ή να την εμποδίσει να βρει κυβερνητικό συνεταίρο. Και αυτό θα ισοδυναμεί με ήττα, ιδιαίτερα αν οι αντίπαλοί της καταφέρουν να σχηματίσουν εκείνοι κυβέρνηση συνεργασίας.

Αυτός είναι ο δεύτερος (δυνητικά) κίνδυνος για τον κ. Μητσοτάκη: ενώ σχεδόν όλες οι προβλέψεις προεξοφλούν τη νίκη του και τη νέα κυβερνητική θητεία, κρίσιμα εκλογικά κοινά, επηρεασμένα και από το σκάνδαλο των υποκλοπών, να του τα αφαιρέσουν.

Για να το αποφύγει, θα χρειαστεί να συμβεί αυτό που λέει η ρήση του Αμερικανού συγγραφέα Γκορ Βιντάλ: «Δεν είναι αρκετό να πετύχεις. Πρέπει και οι άλλοι να αποτύχουν»…

Γιώργος Καρελιάς

news247.gr