Τελικά, οι δικαστικοί λειτουργοί κρίνουν κατά συνείδηση ή όχι;

Φοβάμαι ότι με την άσκηση πειθαρχικής δίωξης, ανεξάρτητα από την συγκεκριμένη υπόθεση, δημιουργείται μία πολύ επικίνδυνη πρακτική που δεν ξέρουμε τι κατάληξη θα έχει. Σύμφωνα με το Σύνταγμα οι δικαστικοί λειτουργοί καλούνται να εφαρμόσουν τον νόμο κρίνοντας μόνο κατά συνείδηση.

Η πειθαρχική δίωξή τους σημαίνει ότι η κρίση τους δεν ήταν κατά συνείδηση, αλλά υπακούει σε αλλότριους σκοπούς και κίνητρα που συνιστούν πειθαρχικά παραπτώματα ή και ποινικά, και ότι οι ασκούντες την πειθαρχική δίωξη έχουν σοβαρές ενδείξεις περί αυτού ή ότι η άσκηση πειθαρχικής δίωξης γίνεται για άλλους λόγους που δεν έχουν σχέση με την ορθή απονομή της δικαιοσύνης.

Στην συγκεκριμένη υπόθεση ο Εισαγγελέας και ο Ανακριτής έπρεπε να σταθμίσουν δύο θέματα για την απόφασή τους, εάν είναι ύποπτος φυγής με αποτέλεσμα να μην εμφανιστεί στο δικαστήριο ο κατηγορούμενος και εάν με την μη προφυλάκισή του θα διαπράξει νέα εγκλήματα. Αποφάσισαν ότι δεν πρέπει να προφυλακιστεί.

Εσφαλμένη η απόφαση; Πιθανόν, αυτοί έχουν τον φάκελο δικογραφίας και έτσι έκριναν, όσο αποτρόπαια και αν είναι η πράξη του. Η απόφαση αυτή, όσο και αν βρίσκει αντίθετους πολλούς και την κοινή γνώμη, δεν υπόκειται σε πειθαρχικό έλεγχο.

Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να μας εξηγήσουν οι ανώτατοι δικαστές γιατί δεν άσκησαν πειθαρχική δίωξη σε άλλες αποφάσεις δικαστών π.χ. στην αποφυλάκιση του καταδικασθέντος ως βιαστή ανηλίκων Λιγνάδη, ο οποίος παρά την πολυετή κάθειρξη με την οποία καταδικάστηκε κυκλοφορεί ελεύθερος και ωραίος.

Του Χρήστου Κουτσονάσσιου *

Πηγή: Facebook

neostrategy.gr