Τι έχουν τα έρμα και δεν περπατάνε;

Γιατί ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αδυνατούν να ανακάμψουν και να αποκτήσουν ξανά το στάτους του κόμματος εξουσίας, το οποίο εδώ και χρόνια τους αποδίδεται μόνο κατ’ επίφαση; Τι φταίει για το ότι δεν μπορούν να εισπράξουν ούτε ψίχουλο από τις τεράστιες διαρροές της Νέας Δημοκρατίας; Είναι το πρόσωπο του προέδρου το μόνο ζητούμενο του ΠΑΣΟΚ και ο Κασσελάκης το μόνο βαρίδι του ΣΥΡΙΖΑ; Πολλά τα ερωτήματα για να απαντηθούν εν συντομία, αλλά κάποια στοιχεία της πορείας τους είναι ενδεικτικά των προβλημάτων τους.

● Το ΠΑΣΟΚ έκαψε τη γούνα του το 2010 φέρνοντας το πρώτο μνημόνιο και την έκανε κάρβουνο όταν συμμάχησε με τη Ν.Δ. το 2014 στο δεύτερο, ενώ εν τω μεταξύ είχε δεχτεί το ανάθεμα της διαχρονικής ευθύνης του για τη χρεοκοπία. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε το τρίτο, το οποίο εφάρμοσε πληρέστερα από τα δύο προηγούμενα – με όλες τις συνέπειες που αυτό είχε για να αρχίσει η κατρακύλα του.

● Το ΠΑΣΟΚ έχασε πλήθος ερεισμάτων στον συνδικαλισμό, στους παραγωγούς, στο κράτος, στους μικρομεσαίους και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που ήταν οι πολιτικοί του πνεύμονες. Ο ΣΥΡΙΖΑ απ’ όλους αυτούς κατάφερε να συμμαχήσει μόνο με τους μικρομεσαίους για ένα μικρό διάστημα και τους έχασε εν ριπή οφθαλμού με τη σκληρή φορολόγηση του Τσακαλώτου και το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου.

● Το ΠΑΣΟΚ υπέστη τη σκληρή μοίρα του μικρού εταίρου στον αταίριαστο γάμο Σαμαρά – Βενιζέλου και χρεώθηκε μια σειρά επιλογές υψηλού (αρνητικού) συμβολισμού, όπως το κλείσιμο της ΕΡΤ και ο ΕΝΦΙΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρεώθηκε την άκομψη επέλαση στο κράτος, τα ΜΜΕ και τους θεσμούς, που χαρακτήρισαν τη διακυβέρνησή του ως ανεύθυνη, ενώ το Μάτι και η Συμφωνία των Πρεσπών κλόνισαν την εμπιστοσύνη μεγάλης μερίδας του Κέντρου στο επίπεδο της δημόσιας και της εθνικής ασφάλειας.

Η λίστα θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη, όμως η ουσία βρίσκεται στη ρήξη τους με μεγάλα τμήματα του κεντρώου χώρου, ο οποίος, αφού πρώτα μετακόμισε συμπούρμπουλος στον Μητσοτάκη, τώρα που δυσαρεστείται δεν βλέπει τα άλλα δύο κόμματα ως επιλογή. Ίσως είναι νωπές οι μνήμες από τη διακυβέρνησή τους την προηγούμενη δεκαετία. Ίσως είναι η αλλαγή γενιάς, που μιλάει άλλη γλώσσα και έχει άλλες ανάγκες, σε ένα διαφορετικό περιβάλλον απ’ αυτό στο οποίο μεγάλωσαν και το οποίο καταλαβαίνουν τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Ίσως δεν μπορούν να κατανοήσουν τη συνθετότητα των νέων προκλήσεων.

Ό,τι και να συμβαίνει, οφείλουν να το ερευνήσουν. Δύσκολο, αλλά αναγκαίο, αφού αυτό που εκπέμπουν είναι φανερό ότι δεν συγκινεί…

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ

Σταύρος Χριστακόπουλος

topontiki.gr