Τι είδους εκλογές σχεδιάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης;

Στην Ιταλία έλεγαν για τον Ανδρέοτι: «είναι τόσο ικανός ώστε είναι ικανός για όλα». Αποδείχθηκε με το ατιμωτικό τέλος του.

Στην Ελλάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης δίνει διαρκώς δείγματα ότι «είναι τόσο ανίκανος, ώστε είναι ικανός για όλα». Ακόμη και να κρυφακούει όχι μόνο τους αντίπαλους αλλά και τους συνεργάτες του.

Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία του πέφτει στενός κορσές: για ένα μήνα τώρα αρνείται να πάει στη Βουλή για να απαντήσει, όπως υποχρεούται, σε ερώτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Καταφανής προσβολή του κοινοβουλευτισμού.

Άλλωστε, μόλις πρόσφατα έδειξε από τη Θεσσαλονίκη ότι βλέπει το μέλλον του ως «Κυβερνήτης» και όχι ως κοινοβουλευτικός Πρωθυπουργός, που δίνει λογαριασμό στη Βουλή, στη Δικαιοσύνη και τους θεσμούς. Ήδη έχει κάνει βήματα προς τον αυταρχισμό.

Μόλις ανέλαβε πήρε στο γραφείο του την ΕΥΠ, την ΕΡΤ και το ΑΠΕ. Εκ παράλληλου αποδυνάμωσε τους θεσμούς. Σε κρίσιμα αξιώματα βρέθηκαν εντολοδόχοι του. Στην προεδρία της Δημοκρατίας, στη Βουλή, στην Τράπεζα της Ελλάδος και στην Κομισιόν, τοποθετήθηκαν «μικρά μεγέθη» – του χεριού του.

Είναι επίσης ορατό ότι έχει θέσει υπό τον έλεγχό του τη ροή του χρήματος- χειραγωγώντας ακόμη και το νομοθετικό προνόμιο των υπουργών του, για αποφάσεις με οικονομικό αντικείμενο.

Από την -στιγμιαία, ή διαρκή- ένταση στις σχέσεις του με τον Βαγγέλη Μαρινάκη προκύπτει και η ανάρμοστη σχέση του με ισχυρούς του χρήματος και των ΜΜΕ, σε πλαίσιο αλληλοεκβιασμών, όπως σημειώνουν πλέον και διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Τέλος, οι παρακολουθήσεις δείχνουν την προσπάθεια συλλογής υλικού που μετατρέπει, υπουργούς, κρατικούς αξιωματούχους και πολιτικούς αντίπαλους σε μαριονέτες. Θέλει να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά τους, με αθέμιτα μέσα.

Αυτή η μανία για εξουσία με κάθε μέσο, ισοδυναμεί με δόμηση καθεστώτος -οικογενειακού χαρακτήρα. Ήδη, όπως σημειώνει ο καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης: «Στα κέντρα λήψης των αποφάσεων έχει εγκατασταθεί μια ακόρεστη για εξουσία ελίτ». Και σύμφωνα με τον Γ. Κύρτσο: «Η Μητσοτακική σχολή είναι ό,τι πιο βρώμικο έχει περάσει από τη Νέα Δημοκρατία, διαπλεκόμενη, διεφθαρμένη, με μεγάλο ενδιαφέρον για το χρήμα».

Ωστόσο, ό,τι και αν πιστεύει για τον εαυτό του γόνος που κυβερνά, οι επόμενες εκλογές είναι μπροστά του, με τους χειρότερους οιωνούς για το μέλλον του. Δεν μπορεί να σκεπαστεί με δημοσκοπικά πέπλα ότι βρίσκεται ενώπιον της ήττας και της απολογίας για τα πεπραγμένα του.

Είναι προφανές ότι αυτό ακριβώς θα προσπαθήσει να αποτρέψει. Όχι μόνο για να υπηρετήσει την εξουσιολαγνεία του, αλλά και για να αποφύγει τα πικρά ποτήρια που θα αναγκαστεί να πιει, όταν η επόμενη κυβέρνηση ανοίξει τους φακέλους των έργων του.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες στη σημερινή Ελλάδα κανείς νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να εμπιστεύεται το σύστημα Μητσοτάκη για έντιμες εκλογές. Αυτό δεν αφορά μόνο τη φαιά προπαγάνδα, τα χτυπήματα κάτω από τη μέση και την μετακύληση της πολιτικής αντιπαράθεσης στο βούρκο- κατά τα πρότυπα του «βρόμικου 89» που του κληροδότησε ο πατέρας του. Αφορά και την τεχνική πλευρά των εκλογών.

Υπάρχουν λόγοι επαγρύπνησης για την περιφρούρηση της εκλογικής διαδικασίας, ώστε να αποκλειστούν σχεδιασμοί αλλοίωσής του αποτελέσματος, με αλγοριθμικές μεθόδους, άσκηση ψυχολογικής βίας, φαυλότητας, ή και με την πρόκλησης εθνικής περιπέτειας. Η παρουσία του Βορίδη στο αρμόδιο υπουργείο μόνο εγγύηση δεν μπορεί να συνιστά, καθώς δεν έχει κρύψει τις αντιδημοκρατικής θεωρίες του για αποκλεισμό της Αριστεράς από την κυβέρνηση.

Ασφαλώς έχουν γνώση οι φύλακες, ακόμη και στη Συντηρητική παράταξη- έντιμοι εκπρόσωποι της οποίας δεν θα ανεχθούν παρεκτροπές. Αλλά το εύρος και ο μακρύς χρόνος των παρακολουθήσεων, εγείρει φόβους για εξουδετέρωση αρκετών από όσους θα μπορούσαν να αντιταχθούν σε πρακτικές εκτροπών.

Ο Μητσοτάκης μόνο τύποις είναι πλέον πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ. Στην πραγματικότητα είναι επικεφαλής μιας σάπιας κάστας που επιδιώκει την παραμονή του στην εξουσία με κάθε μέσο.

Σ’ αυτό συμπράττουν ο παραδοσιακός μηχανισμός της οικογένειας, φανατισμένοι της Δεξιάς, εμποτισμένοι με την τοξικότητα της Ακροδεξιάς, κρατικοδίαιτοι πάσης φύσεως, εξαγορασμένα ΜΜΕ, διατεταγμένοι δημοσιογράφοι, τυχοδιώκτες κάθε προέλευσης, λίγοι αφελείς της ΝΔ και στην πρώτη γραμμή οι εκπρόσωποι μιας ελίτ, που έχει απονείμει στον αυτό της στοιχεία «ανωτερότητας» και το προνόμιο να κυβερνά διαρκώς.

Η δραστηριότητά τους ακόμη και τους σημερινούς καιρούς στους οποίους κανείς δεν μπορεί να επιβάλεις στην κοινωνία ησυχία νεκροταφείου και να κλείσει όλες τις στρόφιγγες της ενημέρωσης, προκαλεί ασφυξία στο δημόσιο βίο και δηλητηριάζει την πολιτική ατμόσφαιρα.

Είναι αμφίβολο αν οι θεσμοί μπορούν να αναχαιτίσουν την εξουσιαστική βούληση του Μητσοτάκη. Στήνει ήδη ελεεινό προεκλογικό σκηνικό με πολύ χρήμα και σύγχρονες, υπερατλαντικές, μεθόδους χειραγώγησης. Σίγουρα, πάντως, δεν μπορεί να τον σταματήσει ως κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ – που υστερεί σε μέσα και πολιτικό προσωπικό με επάρκεια.

Μπορεί να τον ανακόψει μόνο ο λαός, αν βγει μπροστά για να επιβάλει στην κάλπη πολιτική αλλαγή. Αλλά για να το κάνει, πρέπει να γνωρίζει ποιοι θα είναι αυτοί που θα πάρουν τη θέση της σημερινής κυβερνητικής ομάδας του Νεομητσοτακισμού.

Πέρα από την αντικατάσταση του Μητσοτάκη απ’ τον Τσίπρα, το εκλογικό σώμα πρέπει να γνωρίζει την ποιότητα της επιδιωκόμενης «προοδευτικής κυβέρνησης» σε ανθρώπινο δυναμικό- και πού θα οδηγήσει τη χώρα. Αλλά αυτά, προς το παρόν τουλάχιστον, είναι πονεμένη ιστορία.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ / EUROKINISSI