Το χρονικό μίας προαναγγελθείσας δολοφονίας – Οι αρχές δεν “άκουσαν” τις καταγγελίες και το χέρι του συντρόφου της, την οδήγησε στο θάνατο

Από τις πρώτες ημέρες του κοινού τους βίου, ο σύντροφος εκδήλωσε απειλητική συμπεριφορά. Ωστόσο, οι καταγγελίες της προς την αστυνομία για τη λήψη προστατευτικών μέτρων δεν εισακούστηκαν. Είναι ενδεικτικό πως τόσο το θύμα όσο και η μητέρα της είχαν ζητήσει βοήθεια από τις αρχές σε τουλάχιστον 11 περιπτώσεις, περιγράφοντας τη βίαιη συμπεριφορά του συντρόφου. Έπεσαν, όμως, σε… τοίχο.

Οι αρχές μιλούσαν για «ασήμαντη οικογενειακή διαμάχη», ενώ έφτασαν μάλιστα στο σημείο να της προτείνουν αφού δεν μπορούσαν να τον συλλάβουν καθώς απουσίαζε κάθε μορφή φυσικής επίθεσης, να βάλει τα αδέλφια της να τον ξυλοκοπήσουν!!!

Πώς ξεκίνησε η φρίκη

Όλα ξεκίνησαν το 2013, όταν η γεωργιανή Μ.Τ. και η εξάχρονη κόρη της μετακόμισαν σε ένα διαμέρισμα με τον σύντροφο της, τον L.M., μαζί με τους γονείς του L.M.. Τον Απρίλιο και τον Σεπτέμβριο του 2014, η αστυνομία κλήθηκε στο διαμέρισμα λόγω της απειλητικής και καταχρηστικής συμπεριφοράς του L.M απέναντι στην M.T. Σε καμία περίπτωση δεν κινήθηκε ποινική έρευνα ή εκδόθηκαν περιοριστικά μέτρα, παρά το γεγονός ότι η M.T. τραυματίστηκε σωματικά και παρά τα αιτήματα τόσο της Μ.Τ. όσο και των γονέων του L.M. να εκδοθούν περιοριστικά μέτρα ενάντια στον L.M.. Η αστυνομία ενημέρωσε την M.T. ότι δεν ήταν δυνατό να συλλάβει τον σύντροφό της ή να ζητήσει οποιοδήποτε άλλο περιοριστικό μέτρο δεδομένης της «ασήμαντης» φύσης της «οικογενειακής διαμάχης».

Στις 23 Σεπτεμβρίου 2014, η M.T. εγκατέλειψε τον L.M. και μετακόμισε με τη μητέρα της στην Τιφλίδα. Μετά την αποχώρησή της, ο L.M. έστειλε απειλητικά μηνύματα τόσο στην Μ.Τ. όσο και στην μητέρα της. Στις 27 Σεπτεμβρίου, η Μ.Τ. κατέθεσε μήνυση εναντίον του L.M.. Δεν κινήθηκε καμία ποινική έρευνα, αλλά εκδόθηκε επίσημη προειδοποίηση εναντίον του να μην εμπλακεί σε κάθε είδους διαφωνία με την M.T..

Την επόμενη μέρα, αφ’ ότου ο L.M. πλησίασε πάλι την Μ.Τ., η αστυνομία της εξήγησε ότι δεν μπορούσαν να τον συλλάβουν καθώς απουσίαζε κάθε μορφή φυσικής επίθεσης, αλλά πρότεινε την εναλλακτική λύση τα αδέλφια της να τον ξυλοκοπήσουν.

Οι καταγγελίες της μητέρας του θύματος

Στις αρχές Οκτωβρίου 2014, η μητέρα της Μ.Τ. πήγε στο αστυνομικό τμήμα τρεις φορές για να καταγγείλει τον L.M. για καταδίωξη και απειλή κατά της κόρης της, συμπεριλαμβανομένης της παρουσίας του στον χώρο εργασίας της με μία χειροβομβίδα στο χέρι της και απειλώντας να την απασφαλίσει.

Στις 16 Οκτωβρίου 2014, μετά την πτώση του L.M στο αυτοκίνητο της Μ.Τ. όταν η τελευταία πήγαινε την κόρη της στο σχολείο, η μητέρα της Μ.Τ. πήγε πάλι στην αστυνομία και ζήτησε την προστασία του κράτους. Ανέφερε ότι η ζωή της καθώς και η ζωή της κόρης της είχαν γίνει αφόρητες, με τον L.M να τους τρομοκρατεί καθημερινά. Καμία περιοριστική εντολή ή άλλο μέτρο δεν εφαρμόστηκε.

Η αυλαία έπεσε στις 17 Οκτωβρίου 2014 όταν ο L.M.. εμφανίστηκε στο χώρο εργασίας της Μ.Τ. και την πυροβόλησε με αποτέλεσμα τον θάνατό της. Έστρεψε αμέσως το όπλο στον εαυτό του και αυτοκτόνησε. Ξεκίνησε έρευνα, αλλά διακόπηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014 καθώς ο υπεύθυνος για το έγκλημα ήταν νεκρός.

Στις 8 Απριλίου 2015, η μητέρα της Μ.Τ. υπέβαλε μήνυση ενώπιον του Εισαγγελέα, ζητώντας να ξεκινήσει έρευνα για αμέλεια εναντίον των αστυνομικών που ασχολούνται με τις καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας κατά της κόρης της. Επανέλαβε την καταγγελία της για τουλάχιστον πέντε ακόμη περιστατικά μεταξύ του 2015 και του 2016, τονίζοντας ότι η αδράνεια της αστυνομίας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως διάκριση λόγω φύλου.

Τα παράπονά της παρέμειναν αναπάντητα, και μάλιστα η προσφεύγουσα ρώτησε από την Εισαγγελία τον Απρίλιο του 2017 αν είχε λάβει τις επιστολές και τα παράπονά της και γιατί δεν είχε λάβει απάντηση. Έλαβε επιβεβαίωση ότι η προηγούμενη αλληλογραφία λήφθηκε αλλά δεν της δόθηκαν περαιτέρω πληροφορίες.

ΕΔΔΑ: Οι αρχές απέτυχαν να λάβουν μέτρα

Καταπέλτης είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), στο οποίο προσέφυγε η μητέρα του θύματος. Όπως αναφέρεται στην απόφασή του οι αρχές είχαν αποτύχει να αποτρέψουν τη βία κατά του θύματος. Επανέλαβε επίσης ότι όποτε υπάρχουν υποψίες ενδοοικογενειακής βίας ή βίας κατά των γυναικών, απαιτείται ειδική επιμέλεια από τις αρχές κατά τη διάρκεια των εσωτερικών διαδικασιών. «Η αποτυχία ενός κράτους να προστατεύσει τις γυναίκες από την ενδοοικογενειακή βία παραβίαζε τα δικά τους δικαιώματα ίσης προστασίας ενώπιον του νόμου. Επιπλέον, η υποχρέωση προστασίας της ζωής σύμφωνα με το άρθρο 2 της Σύμβασης απαιτούσε να υπάρχει κάποια μορφή αποτελεσματικής επίσημης έρευνας όποτε κάποιος δολοφονούνταν».

Ειδικότερα, το Δικαστήριο σημείωσε ότι μεταξύ 29 Απριλίου και 16 Οκτωβρίου 2014, η M.T. και η προσφεύγουσα είχαν ζητήσει βοήθεια από την αστυνομία σε τουλάχιστον 11 περιπτώσεις. Στις δηλώσεις τους, ανέφεραν πάντα ξεκάθαρα το επίπεδο βίας στη συμπεριφορά του L.M. «Η αστυνομία είχε ενημερωθεί από τους γονείς του L.M. ότι υπέφερε από παθολογική ζήλια, ήταν ψυχικά ασταθής και είχε προβλήματα διαχείρισης του θυμού. Ο ίδιος είχε παραδεχτεί ότι είχε απειλήσει να σκοτώσει την κόρη της προσφεύγουσας, είχε ποινικό μητρώο και ένα ιστορικό κατάχρησης ναρκωτικών και αλκοόλ. Η αστυνομία γνώριζε ότι η M.T. κουβαλούσε διάφορα αμυντικά όπλα πάνω της ανά πάσα στιγμή και τον φοβόταν εξαιρετικά. Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αστυνομία ήξερε ή σίγουρα έπρεπε να γνωρίζει την πραγματική και άμεση απειλή για την ασφάλειά της» τονίζει το ΕΔΔΑ.

Ωστόσο, υπογραμμίζει πως «οι αρχές επιβολής του νόμου απέτυχαν συστηματικά να λάβουν μέτρα που θα μπορούσαν να έχουν μετριάσουν τη βλάβη ή να αλλάξουν το τραγικό αποτέλεσμα. Παρά τα διάφορα προστατευτικά μέτρα που ήταν άμεσα διαθέσιμες σε αυτές, οι αρχές είχαν αποτύχει να αποτρέψουν τη βία λόγω φύλου κατά της Μ.Τ., η οποία κορυφώθηκε με το θάνατό της».

Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η αδράνεια της αστυνομίας στην παρούσα υπόθεση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία συστημική αποτυχία και ότι υπήρχε επιτακτική ανάγκη διεξαγωγής ουσιαστικής έρευνας σχετικά με την πιθανότητα οι διακρίσεις και οι προκαταλήψεις βάσει φύλου να βρίσκονταν πίσω από την έλλειψη αντίδρασης της αστυνομίας.

Έτσι, το κράτος είχε παραβεί τις υποχρεώσεις του για την προστασία της ζωής της κόρης της προσφεύγουσας και για την αποτελεσματική εκτέλεση έρευνας για το θάνατό της. Για το λόγο αυτό έκρινε πως η Γεωργία έπρεπε να καταβάλει στην προσφεύγουσα 35.000 ευρώ για ηθική βλάβη.

echrcaselaw.com-dikastiko.gr