Το “επιτελικό” κράτος είναι ικανότατο: Σκοτώνει, παρακολουθεί, κουκουλώνει, κομπορρημονεί…

Θα ακολουθήσουμε την προτροπή του πρωθυπουργού, των επιτελών και των υπουργών του και δεν θα πούμε τίποτα για «ευθύνες την ώρα της μάχης». Για τις ζωές που χάθηκαν, για ανθρώπους που καταστράφηκαν, χωρίς σπίτι και υπάρχοντα, χωρίς περιουσίες, στον αέρα, στο έλεος του Θεού. Δεν θα πούμε τίποτα για όλα αυτά, γιατί είναι «μίζερη» κριτική, όπως μας λένε ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του. Ήταν «ακραία» τα φαινόμενα, αλίμονο πάντα τέτοια είναι. Κι εμείς δεν αμφισβητούμε τα επιστημονικά στοιχεία ούτε συνωμοσιολογούμε, κατά πώς μας βολεύουν, όπως έκαναν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του με τις πυρκαγιές.

Εμείς θα συμφωνήσουμε με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του ότι έχουν φτιάξει το διαβόητο «επιτελικό» κράτος το οποίο είναι κάτι ξεχωριστό, απέχει παρασάγγας από τα προηγούμενα. Ναι, δεν είναι καθόλου ειρωνεία. Το «επιτελικό» κράτος που έχουν φτιάξει οι σημερινοί «άριστοι» είναι-μη γελάσετε καθόλου- ικανότατο.

Πρώτον, είναι ικανότατο να σκοτώνει. Με την αδιαφορία του, την απουσία του και την παροιμιώδη ικανότητά του να γράφει εκεί που ξέρει τις προειδοποιήσεις. Πώς αλλιώς θα είχαμε την τραγωδία στα Τέμπη με τους δεκάδες νεκρούς;

Δεύτερον, είναι ικανότατο να απουσιάζει από εκεί που πρέπει να δίνει το παρών, ώστε να αποτρέπει τραγωδίες. Πώς αλλιώς θα είχαμε την τραγωδία στο λιμάνι του Πειραιά; Και όσοι πονηρά λένε «ε και τι να έκανε το λιμενικό, δυο-τρεις νταήδες της εταιρείας φταίνε», τους έδωσε την απάντηση ο αρμόδιος υπουργός, που ξήλωσε τον κεντρικό λιμενάρχη. Ποιος μας λέει ότι, αν υπήρχε λιμενικός υπάλληλος εκεί τη «μοιραία»-που δεν ήταν καθόλου μοιραία- στιγμή ο άνθρωπος δεν θα ζούσε σήμερα;

Τρίτον, είναι ικανότατο να διαπράττει βαρύτατα αδικήματα: να παρακολουθεί αρχηγούς κομμάτων, δικούς του «επιτελικούς» υπουργούς, στρατηγούς και άλλους ων ουκ εστιν αριθμός. Και, φυσικά, μετά να λέει, δια του ανώτατου «επιτελικού», του πρωθυπουργού, «δεν ήξερα».

Τέταρτον, είναι ικανότατο να κουκουλώνει τις ακαθαρσίες του. Και εδώ η ικανότητα δεν αφορά μόνο τους κεντρικούς «επιτελείς», αλλά και τις λοιπές εκφάνσεις του κράτους. Για παράδειγμα τη δικαιοσύνη, στην οποία «πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη»-έτσι δεν μας λένε όλοι; Ε, λοιπόν, έχει συμπληρωθεί ένας χρόνος από τις επίσημες καταγγελίες για το ανοσιούργημα των παρακολουθήσεων και ούτε φωνή ούτε ακρόαση από αυτούς που ερευνούν; Έφυγε από τον Άρειο Πάγο ο κ. Ντογιάκος, που διαβεβαίωνε urbietorbi ότι οι υφιστάμενοι του «ερευνούν σε βάθος και με ταχύτητα». Και; Πού βρίσκεται η έρευνα; Βρέθηκε κάτι ή όλα έγιναν άψογα και νόμιμα; Μήπως η νέα εισαγγελέας, κορυφή της «επιτελικής» δικαιοσύνης, κυρία Αδειλίνη χρωστάει να πει κάτι; Για πόσο ακόμα θα σέρνεται η δυσώδης αυτή υπόθεση; Θα συναινέσει στο κουκούλωμα που επιχειρεί-και σχεδόν το έχει επιτύχει- η εκτελεστική εξουσία; Δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Η δική της εξουσία, η δικαστική, είναι ανεξάρτητη. Αλλιώς δεν καταντάει γράμμα κενό η απαίτηση «να έχετε εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη»;

Τέλος, το «επιτελικό» κράτος είναι ικανότατο στην κομπορρημοσύνη, στον κυνισμό και στην κουτοπονηριά. Κομπορρημονούσαν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του με τις συνεχείς διαβεβαιώσεις ότι «η Ελλάδα είναι μεταξύ των πρώτων» στην αντιπυρική προστασία. Την ώρα που αφανίζονταν ο Έβρος και η Πάρνηθα. Με απίστευτο κυνισμό υπουργός Ναυτιλίας, αντί να έχει ως πρώτο μέλημά του να μας πει πώς έγινε το έγκλημα στο χώρο ευθύνης του, επιδιδόταν σε λεκτικές πιρουέτες εξίσωσης θύματος και θυτών. Κυνισμός και κουτοπονηριά συνάμα- να κλείνουμε το μάτι σε όσους βλέπουν σαν δεύτερη κατηγορίας- «προβληματικό»- τον άνθρωπο που έκανε το «λάθος» να πάει στο πλοίο την τελευταία στιγμή.

Η άλλη έκφανση του «επιτελικού» κράτους, ο Δήμος Αθηναίων, τα «κατάφερε» καλύτερα. Δεν πνίγηκε κανένας έξω από τον Ευαγγελισμό, στο κέντρο της Αθήνας, όταν τα νερά άρπαξαν δυο τρεις πολίτες. Ευτυχώς. Τώρα ο «επιτελικός» κ. Μπακογιάννης μπορεί να ολοκληρώσει απερίσπαστος το Μεγάλο Περίπατό του, ώστε να καυχησιολογεί και αυτό εν όψει των εκλογών.

Όσοι, λοιπόν, σκεφθούν και πουν ότι αυτά τα «επιτελικά» των «αρίστων» ήταν φούσκα και απάτη, πιπέρι στο στόμα. Θα ακούνε το κυνικό «μη μιλάτε, μιλάει το 41». Άλλωστε, το λέει ακόμα καλύτερα η παροιμία: «Εγέλασές με μια φορά ανάθεμα σ’ εσένα, εγέλασές με δυο φορές ανάθεμά μου εμένα»…